T.G.E. Powell - "Celtowie" (The Celts)
FiNb4R
Witam ponownie tym razem nieco w innej odsłonie. Mam przed sobą kawałek historii - książkę "Celtowe" Powella z przedmową Stuarta Piggotta. Mimo iż jestem szczęśliwym posiadaczem tej lektury od ubiegłego roku, wciąż czuje ten słodki zapach i ten miły w dotyku papier najwyższej jakości.
Skóropodobna oprawa jest kolejnym estetycznym bodźcem, który przyciąga swoją uwagą. Ale do rzeczy. Jaka sama nazwa wskazuje książka traktuje o kulturze celtyckiej. Tak, tak... tej samej z której wywodzą się tajemniczy druidzi - kapłani celtyccy często określani jako kapłani staroirlandzcy.
Nic bardziej mylnego, kultura celtycka, do czasów rzymskich przeżywała rozkwit na terenie Alp, dzisiejszej Hiszpanii, Francji, Niemczech, nieco później w Brytanii, i w Irlandii. Nie mniej jednak to w Irlandii odkryto najwięcej pozostałości po spuściźnie pozostawionej przez Celtów.
Powell jako pierwszy podjął się próby napisania naukowej książki traktującej o tym prastarym starożytnym ludzie. Kim byli? Jak żyli? Jakie mieli zwyczaje? Na te i inne pytania, autor odpowiada w jasnym stylu. Mimo, że "Celtowie" to książka historyczna oparta na faktach, jednak czyta się ją wyśmienicie nie gorzej niż tzw. książkę do poduszki.
Bogate ilustracje są dodatkiem jak najbardziej pożądanym. Pozwalają czytelnikowi zrozumieć i lepiej poznać tajemniczych ludzi, ich sztukę, architekturę, oraz wielo nurtowy aspekt życia.
Powell podzielił swój esej na cztery rozdziały:
1. Odkrycie Celtów - w tym rozdziale autor szuka wśród starożytnych świadectw istnienia kultury celtyckiej.
2. Świat celtycki - rozdział, który jest poświęcony różnym aspektom życia społecznego, na podstawie świadectw, zarówno tych znajdujących się w tekstach antycznych, jak i na podstawie wnikliwych badań archeologicznych.
3. Wierzenia Celtów - tutaj nie muszę nic chyba dodawać. :-\ - magia, magia i jeszcze raz magia :-)
4. Dziedzictwo celtyckie - Powell tak rekomenduje ostatni rozdział swojej książki - "Wcześniej prześledziliśmy proces kształtowania się odrębności etnicznej i kulturowej Celtów, poznaliśmy ich sposób życia i stosunek do sił nadprzyrodzonych. W niniejszym ostatnim już rozdziale opowiemy o tym, jak zniknęli z kart historii, a także o celtyckiej spuściźnie w postrzymskiej i średniowiecznej Europie w postaci małych narodów na północno-zachodnich rubieżach naszego kontynentu, które zachowały starożytny język i celtyckie instytucje, ale w sensie historycznym nie sposób już nazwać ich Celtami."
Tak się zastanawiam... Historia lubi się powtarzać, więc może warto powtórzyć ją jeszcze raz. Życzę udanej lektury i "podróży w czasie i przestrzeni".
T.G.E. Powell, 1999, Wydawnictwo RTW, Warszawa
FiNb4R
e-mail: finbar@go2.pl
|