Franciszek Karpiński

Urodził się Hołoskowie na Pokuciu jako syn ubogiego szlachcica. W młodości
zajmował się pracą nauczycielską na dworach magnackich. Licząc na poparcie
materialne króla, wyjechał w roku 1780 do Warszawy i objął funkcję
sekretarza Adama Kazimierza Czartoryskiego. Nie uzyskawszy spodziewanych
zaszczytów, powrócił do Galicji, gdzie wcześniej zajmował się dzierżawą
majątków. Około roku 1818 kupił wieś Chorowszczyznę, gdzie spędził resztę
życia.
Na twórczość Karpińskiego składają się sielanki, wiersze miłosne, wiersze
patriotyczne i pieśni religijne: "Kiedy ranne wstają zorze", "Wszystkie
nasze dzienne sprawy", kolęda "Bóg się rodzi". Na tle liryki patriotycznej
oświecenia wyróżniają się jego "Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta"
oraz "Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim".