utylitaryzm
 
Pogląd etyczny (XVIII-XIX w.) głoszący, że to, co dobre, jest pożyteczne, że miarą słuszności 
postępowania powinna być użyteczność jego skutków. Celem działania moralnego, społecznego, 
politycznego, powinna być przewaga przyjemności nad bólem i największe szczęście 
największej liczby ludzi. Jednostka powinna dążyć do osiągnięcia celów utylitarnych, 
praktycznych, materialnych z myślą o społeczeństwie, w którym żyje - najwyższy cel 
postępowania to pożytek jednostki dla społeczeństwa. Moralność człowieka jest określana przez 
stopień jego altruizmu, świadczenia na rzecz innych, postępowania z myślą o społeczeństwie, 
dla jego dobra. Jednostka musi być społecznie użyteczna, jej wartość mierzy się wkładem, jaki 
wnosi ona do wspólnego dzieła postępu, dobrobytu, kultury. Wkład ten to praca zarówno 
fabrykanta, jak robotnika, nauczyciela i ucznia, rzemieślnika i pisarza. Każdy na swoim 
stanowisku, we własnym zakresie, może i powinien systematycznie, wytrwale dokładać cegiełki 
do społecznego gmachu.