Tadeusz Różewicz

Poeta, dramatopisarz, prozaik. W czasie okupacji pracował fizycznie,
ukończył tajny kurs podchorążych, walczył w oddziałach partyzanckich AK
(1943-1944), ogłosił powielony zbiór poezji "Echa leśne" (pod pseudonimem
Satyr).
Po wojnie studiował historię sztuki na UJ. Od 1968 r. mieszka we
Wrocławiu. Otrzymał kilka nagród państwowych. Pierwszy zbiór poetycki -
"Niepokój" (1947) - zwrócił uwagę krytyki odmiennością od poezji
okupacyjnej: złożyło się na to nie tylko "porażenie" wojną i śmiercią,
próby wydobycia się z obsesyjnych wspomnień i lęków, poczucie obcości
wśród żywych, ale i nowy sposób artykulacji poetyckiej: powściągliwej,
wyzbytej metafory, wypowiedzianej poetyką "ściśniętego gardła" i nową
wersyfikacją.
Wierny tej poetyce pozostał Różewicz we wszystkich kolejnych tomikach.
Warto zwrócić uwagę na obecność wielu motywów sakralnych w tej poezji
programowo ateizującej; jest to sposób podejmowania problematyki moralnej,
zawsze obecnej w twórczości Różewicza.