poemat dygresyjny Jest to utwór składający się z dwóch ciągów tematycznych: epickiego, opowiadającego o przygodach tytułowego bohatera i dygresyjnego, mającego charakter refleksji na różne tematy (patrz hasło: dygresja). W poemacie dygresyjnym fabuła staje się okazją do snucia przez narratora refleksji, wspomnień i uwag wszelkiego rodzaju, o charakterze lirycznym, żartobliwym, satyrycznym, polemicznym. Fabuła ulega rozbiciu na szereg epizodów, połączonych postacią głównego bohatera, na pierwszy plan wysuwa się natomiast osoba samego narratora. Poemat dygresyjny rozwinął się w okresie romantyzmu i stanowi przykład romantycznego mieszania ze sobą rodzajów literackich oraz wprowadzania podmiotowości. Mistrzem tego gatunku był G. Byron (np. "Don Juan"), w Polsce poemat dygresyjny uprawiał J. Słowacki ("Beniowski").