Wisława Szymborska

Urodziła się 2 lipca 1923 roku w wielkopolskim Bninie, będącym dziś częścią
Kornika. Od 1931 roku mieszka w Krakowie, gdzie w latach 1945-48 studiowała
na Uniwersytecie Jagiellońskim filologię polską i socjologię.
Debiutowała w marcu 1945 roku wierszem "Szukam słowa" w piśmie "Walka". Przez
wiele lat, do 1981 roku, prowadziła dział poezji w krakowskim "Życiu
Literackim". Tam też ukazywał się cykl jej felietonów "Lektury nadobowiązkowe",
wznowiony niedawno w dodatku "Gazeta Książki" dziennika "Gazeta Wyborcza".
Zbiór "Lektur nadobowiązkowych" ukazał się trzykrotnie w formie książkowej.
W latach 80., pod pseudonimem Stańczykówna, Wisława Szymborska pisała do
"Arki" i paryskiej "Kultury".
Wydała 15 tomów poezji: "Dlaczego żyjemy" (1952, 1985), "Pytania zadawane
sobie. Poezje" (1954), "Wołanie do Yeti. Wiersze" (1957), "Sól" (1962),
"Wiersze wybrane" (1967), "Poezje wybrane" (1967), "Sto pociech" (1967),
"Poezje" (1970), "Wszelki wypadek" (1972), "Wybór wierszy" (1973), "Tarsjusz
i inne wiersze" (1976), "Wielka liczba" (1977), "Poezje wybrane II" (1983),
"Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993).
Tłumaczyła też francuską poezję barokową.
Wisława Szymborska jest laureatką takich nagród jak: Nagroda Polskiego
PEN-Clubu, Nagrody Goethego, Nagrody Herdera, ma także tytuł doktora honoris
causa uniwersytetu w Poznaniu.
Dnia 3 października 1996 roku Wisława Szymborska otrzymała Nagrodę Nobla
w dziedzinie literatury.