Pieśń o Rolandzie

"Pieśń o Rolandzie" jest utworem parenetycznym. Ten epicki poemat
opisuje wyprawę wojenną Karola Wielkiego, władcy Franków, do Hiszpanii
zajętej przez niewiernych - Saracenów. Opisane jest w nim zwycięstwo nad
poganami, zdobycie Hiszpanii i tragiczna klęska tylnej straży armii, która
w trakcie powrotu do Francji została zdradziecko zaskoczona i po
bohaterskiej walce wycięta. Zginął wówczas kwiat rycerstwa, w tym hrabia
Roland - bohater poematu, kuzyn władcy. Cechy rycerza Rolanda:
 - odważny - podejmuje walkę z silniejszym nieprzyjacielem;
 - dba o honor - nie zadął w róg w obawie przed posądzeniem go o tchórzostwo;
 - religijny - wierzy w Boga, który zabierze jego towarzyszy do raju;
 - przyjaciel;
 - patriota - umierając, chce widzieć Francję;
 - walczy w imię wiary chrześcijańskiej - nienawidząc pogan, walczy w
   sposób okrutny i bezwzględny.
Utwór jest arcydziełem gatunku "pieśni o czynach" powstających już przed
XI wiekiem i tworzonych przez tzw. truwerów.