turpizm Od łacińskiego słowa "turpis" - brzydki, szpetny; określenie wprowadzone przez J. Przybosia jako nazwa nurtu dążeń poetyckich po 1956 r., którego przedstawiciele (m.in. T. Różewicz, M. Białoszewski, S. Grochowiak) darzyli szczególnym upodobaniem motywy brzydoty, choroby, śmierci, zniszczenia, kalectwa i tandety, ostentacyjnie odchodząc od tradycyjnych, "stosownych" tematów poetyckich.