naturalizm
 
Od słowa "nature" - przyroda. Kierunek w literaturze ukształtowany we Francji w drugiej poł. XIX 
w. Twórcą naturalizmu był Emil Zola, który sformułował główne założenia tego kierunku: 
 
   - literatura powinna naśladować rzeczywistość w sposób ścisły i szczegółowy, 
     odtwarzać zaobserwowane fakty, dążyć do fotograficznej wierności;
   - nie ma tematów zakazanych dla literatury, pisarz powinien sięgać również
     do spraw najciemniejszych i drażliwych;
   - pisarz, podobnie jak uczony, szuka przede wszystkim prawdy; ukazuje
     rzeczywistość w sposób obiektywny.
 
 
Ważną rolę w literaturze naturalistycznej odgrywał determinizm, tj. biologiczne uwarunkowania 
działań ludzkich. Przedstawiciele tego nurtu nie stronili od drastycznych wątków obyczajowych, 
zaczerpniętych zwłaszcza z życia środowisk wielkomiejskich. Naturalizm silnie zaznaczył się 
w twórczości S. Żeromskiego i W. Reymonta, a także w "Sonetach z chałupy" J. Kasprowicza.