poemat dygresyjny
 
Jest to utwór składający się z dwóch ciągów tematycznych: epickiego, opowiadającego 
o przygodach tytułowego bohatera i dygresyjnego, mającego charakter refleksji na różne tematy 
(patrz hasło: dygresja). 
 
W poemacie dygresyjnym fabuła staje się okazją do snucia przez narratora refleksji, wspomnień 
i uwag wszelkiego rodzaju, o charakterze lirycznym, żartobliwym, satyrycznym, polemicznym. 
Fabuła ulega rozbiciu na szereg epizodów, połączonych postacią głównego bohatera, na pierwszy 
plan wysuwa się natomiast osoba samego narratora. Poemat dygresyjny rozwinął się w okresie 
romantyzmu i stanowi przykład romantycznego mieszania ze sobą rodzajów literackich oraz 
wprowadzania podmiotowości. 
 
Mistrzem tego gatunku był G. Byron (np. "Don Juan"), w Polsce poemat dygresyjny uprawiał 
J. Słowacki ("Beniowski").