Daniel Naborowski

Daniel Naborowski reprezentował ten nurt poezji barokowej, który
podejmował próby rozwiązania zagadki bytu ludzkiego, odnalezienia
miejsca człowieka w świecie podlegającym przemijaniu, poszukiwał
wartości, które nadają sens ludzkim wysiłkom. Nietrwałość życia,
przelotność człowieczego bytowania odnajdziemy w wierszu "Krótkość
żywota":
    "Między śmiercią, rodzeniem byt nasz ledwie może
     Nazwan być czwartą częścią mgnienia".
W wierszu "Cnota grunt wszystkiemu" odnajdziemy znaną nam myśl Jana
Kochanowskiego z fraszki "O żywocie ludzkim" - "Zacność, uroda, moc,
pieniądze, sława - wszystko to minie jako polna trawa". Naborowski
wymienia cały szereg dóbr materialnych i zaszczytów, za którymi goni
człowiek, jakby nie zdawał sobie sprawy "iż to wszystko mija, za nic
wszystko stanie". Podobnie jak Jan z Czarnolasu, sławi duchowe wartości
człowieka, które przynoszą prawdziwe szczęście i dobrą sławę:
    "Sama cnota i sława, która z cnoty płynie,
     Nade wszystko ta wiecznie trwa i wiecznie płynie".