arystotelizm
 
System stworzony w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa, będący przeciwstawieniem się platońskiemu
idealizmowi. Arystoteles uznawał rzeczy doświadczone przy pomocy zmysłów za jedyne 
oczywiste. Na podstawie świadectwa zmysłów wyprowadzał wnioski ogólne (metoda indukcyjna). 
Stworzył filozofię bytu (metafizykę), zaś w dziedzinie etyki był zwolennikiem poglądu 
uważającego szczęście za podstawowe dążenie człowieka. Myśl Arystotelesa cieszyła się 
wielkim powodzeniem w Średniowieczu. Dzięki dziełom św. Tomasza z Akwinu stała się 
podstawą filozofii chrześcijańskiej. Przez długie wieki Arystoteles był największym autorytetem 
naukowym; kiedy pisano krótko "filozof", wszyscy wiedzieli, że chodzi właśnie o niego. 
 
Arystotelizm inspirował też średniowieczną metodę naukową - scholastykę. 
 
Lektura dodatkowa: 
 - W. Tatarkiewicz, "Historia filozofii"