Informacje ogólne
Góry Bardzkie
Góry Bialskie
Góry Bystrzyckie
Góry Izerskie
Góry Kaczawskie
Góry Kamienne
Góry Orlickie
Góry Sowie
Góry Stołowe
Góry Wałbrzyskie
Kotlina Kłodzka
Masyw Śnieżnika
Rów Górnej Nysy
Rudawy Janowickie
Góry Złote
|
|
Góry Bardzkie
Najdalej na wschód wysunięte pasmo Sudetów Środkowych. Ciągną się one od Przełęczy Srebrnej na północnym-zachodzie po Przełęcz Kłodzką na południowym-wschodzie. Całe pasmo o powierzchni około 200 km kw. jest podzielone na dwie części przełomem Nysy Kłodzkiej tzw. Przełomem Bardzkim, w którym tworzy pięć meandrów. Jest to przełom antecedentny tzn. starszy niż góry. Przełom Nysy dzieli to pasmo na część wschodnią i zachodnią. Grzbiet zachodni ma kształt szerokiego, niezbyt wysokiego masywu.
Najwyższą kulminację stanowi Słup (667 m n.p.m.). Grzbiet wschodni jest wyższy i ma kształt pojedynczego, ostro zarysowanego pasma z kulminacją najwyższej w Górach Bardzkich - Kłodzkiej Góry (765 m n.p.m.) i Ostrej Góry (751 m n.p.m.).
Budowa geologiczna Gór Bardzkich jest bardzo zróżnicowana. Występują tu zlepieńce, piaskowce i łupki. Poszczególne formacje skalne pochodzą z różnych epok: kambryjskiej, sylurskiej i dolnokarbońskiej. Skomplikowana budowa znajduje odzwierciedlenie w urozmaiconej rzeźbie terenu. Zbocza pocięte są licznymi, głębokimi dolinkami, a poszczególne szczyty wyraźnie zaznaczają się w linii grzbietowej.
|