neoplatonizm
 
Filozofia stworzona przez humanistów renesansowych. Łączyła ona filozofię Platona - platonizm 
z filozofią chrześcijańską. Głównym tematem rozważań neoplatoników była platońska filozofia 
miłości, do której wprowadzili Istotę Najwyższą czyli Boga, który stworzył świat z miłości do 
człowieka (inne określenia Boga w świetle tej filozofii to: Wielki Demiurg, Wielki Architekt 
Świata). Tak więc świat i przyroda są konstrukcjami idealnymi, harmonijnymi, urządzonymi 
z rozmysłem w taki sposób, aby wszystko w nich miało swój cel i miejsce. I to wszystko Bóg 
darowuje człowiekowi we władanie, a jedynym zadaniem rodzaju ludzkiego jest mądre 
gospodarowanie na ziemi, aby przynosiła ona plon i oddawanie czci Bogu w ten właśnie sposób. 
Na gruncie polskim idea ta znalazła odbicie we wzorze szlachcica - ziemianina, żyjącego zgodnie 
z Boskim porządkiem pór roku, np. w "Żywocie człowieka poćciwego" M. Reja, czy w "Pieśniach" 
J. Kochanowskiego. 
 
 
Lektura dodatkowa: 
 - E. Garin, "Filozofia Odrodzenia we Włoszech"
 - T. Klaniczay, "Renesans, manieryzm, barok"