Strona:
41

SVG

Strony WWW w bardzo dużym uproszczeniu składają się z tekstu i grafik. Tekst jest elementem stosunkowo łatwym do "ujarzmienia", znacznie trudniej poradzić sobie z grafikami. Nie mogą być zbyt duże - ponieważ będą się wczytywały, nie mogą być zbyt małe - ponieważ będą nieczytelne. Nie ma mowy o powiększaniu czy obracaniu wstawionego na stron obrazka, nie można także w żaden sposób kontrolować z poziomu kodu strony jego "zachowania". Tego typu problemy związane są z ograniczeniami bitmap'owymi formatów plików graficznych, wykorzystywanych w Internecie: JPG, GIF i PNG.
Niektóre z wymienionych wyżej ograniczeń można "obejść", stosując rozmaite techniki wymagające instalacji specjalnych plug-in'ów do przeglądarek (np. "Live Picture", MetaStream itp.). Ogromną popularność zdobyła także technologia Flash, opracowana przez firmę Macromedia, bazująca na wektorowej definicji obiektów graficznych i specjalnym języku opisu ich zachowań. Nawet ostatni z wymienionych standardów, chociaż pozbawiony wad formatów bitmap'owych, nie jest jednak w stanie zaspokoić rosnących wymagań projektantów i użytkowników serwisów WWW. Dlatego konsorcjum W3C (World Wide Web Consorcium), wyznaczające drogi rozwoju globalnej pajęczyny, powołało do życia projekt SVG. Litery SVG są akronimem terminu Scalable Vector Graphics i oznaczają pewną szczególną implementację języka XML, napisaną specjalnie dla potrzeb dwuwymiarowej grafiki wektorowej.
Większość programów graficznych, jakimi posługują się projektanci stron WWW operuje na obiektach wektorowych. Kiedy tworzysz np. kółko w Photoshop'ie , Corel'u lub Firework'sie jego definicja zapisywana jest w wewnętrznym formacie wektorowym, dzięki czemu możesz je swobodnie przemieszczać, skalować, zmieniać wypełnienie i wszystko bez utraty jakości. W tradycyjnym scenariuszu, po zakończeniu edycji obrazka, użytkownik zapisuje wynik w jednym z formatów bitmap'owych, "obcinając" znacznie dokładność. Wyższość SVG polega na tym, że obraz eksportowany jest również do postaci wektorowej i nie tracimy w trakcie tego procesu nawet ułamka wyjściowej dokładności.
Grafika wektorowa nie jest idealnym rozwiązanie w każdym przypadku. W celu zapisania fotografii lepiej posłużyć się formatem JPEG zaś do przechowania obrazka, składającego się z dużych, jednokolorowych obszarów, formatami GIF lub PNG. SVG znakomicie nadaje się do odtwarzania różnego rodzaju ilustracji (tzw. "artwork'ów"), szczególnie, gdy zachodzi potrzeba ich skalowania bez utraty jakości.
Ważną cechą specyfikacji SVG jest możliwość włączania w dokumenty w tym formacie "tradycyjnych" obrazków JPEG czy PNG. Ponadto dokument SVG może zawierać precyzyjnie sformatowany tekst, każdemu obiektowi możemy przypisać funkcję obsługi zdarzeń (np. onmouseover, onclick itp.) i stworzyć interaktywną animację sterowaną z poziomu kodu w jednym z języków skryptowych (podobnie działa Flash Macromedii). Z punktu widzenia WebMastera, używanie SVG nie różni się na razie od stosowania innych rozwiązań oferujących wektorowy zapis obiektów graficznych (przytaczany wielokrotnie Flash, czy PDF) - w obu przypadkach należy włączyć specjalną dyrektywą obiekt zawarty w zewnętrznym pliku w formacie SVG, Flash, PDF lub innym do dokumentu HTML. Należy jednak pamiętać, że w przeciwieństwie do konkurencyjnych technologii SVG jest implementacją języka XML, który w przyszłości ma się stać podstawowym standardem w sieci ( konsorcjum W3C oficjalnie ogłosiło zaprzestanie rozwijania HTML-a i zastąpienie go go językiem XHTML bazującym na XML-u). Gdy przeglądarki będą już w zadowalający sposób interpretowały dokumenty XML i większość stron "podpiętych" do Internetu tworzona będzie w tym języku, wektorowe obiekty SVG "włączą się" w ciało strony WWW, stanowiąc jej integralną część.

Kuki
wypokrer@poczta.onet.pl