






 
Strona:
41
|
|
SVG Strony
WWW w bardzo dużym uproszczeniu składają się z tekstu i grafik. Tekst jest
elementem stosunkowo łatwym do "ujarzmienia", znacznie trudniej
poradzić sobie z grafikami. Nie mogą być zbyt duże - ponieważ będą się
wczytywały, nie mogą być zbyt małe - ponieważ będą nieczytelne. Nie ma
mowy o powiększaniu czy obracaniu wstawionego na stron obrazka, nie można
także w żaden sposób kontrolować z poziomu kodu strony jego
"zachowania". Tego typu problemy związane są z ograniczeniami
bitmap'owymi formatów plików graficznych, wykorzystywanych w Internecie: JPG,
GIF i PNG.
Niektóre z wymienionych wyżej ograniczeń można "obejść",
stosując rozmaite techniki wymagające instalacji specjalnych plug-in'ów do
przeglądarek (np. "Live Picture", MetaStream itp.). Ogromną
popularność zdobyła także technologia Flash, opracowana przez firmę
Macromedia, bazująca na wektorowej definicji obiektów graficznych i
specjalnym języku opisu ich zachowań. Nawet ostatni z wymienionych standardów,
chociaż pozbawiony wad formatów bitmap'owych, nie jest jednak w stanie
zaspokoić rosnących wymagań projektantów i użytkowników serwisów WWW.
Dlatego konsorcjum W3C (World Wide Web Consorcium), wyznaczające drogi
rozwoju globalnej pajęczyny, powołało do życia projekt SVG. Litery SVG są
akronimem terminu Scalable Vector Graphics i oznaczają pewną szczególną
implementację języka XML, napisaną specjalnie dla potrzeb dwuwymiarowej
grafiki wektorowej.
Większość programów graficznych, jakimi posługują się projektanci stron
WWW operuje na obiektach wektorowych. Kiedy tworzysz np. kółko w
Photoshop'ie , Corel'u lub Firework'sie jego definicja zapisywana jest w wewnętrznym
formacie wektorowym, dzięki czemu możesz je swobodnie przemieszczać,
skalować, zmieniać wypełnienie i wszystko bez utraty jakości. W
tradycyjnym scenariuszu, po zakończeniu edycji obrazka, użytkownik zapisuje
wynik w jednym z formatów bitmap'owych, "obcinając" znacznie dokładność.
Wyższość SVG polega na tym, że obraz eksportowany jest również do
postaci wektorowej i nie tracimy w trakcie tego procesu nawet ułamka wyjściowej
dokładności.
Grafika wektorowa nie jest idealnym rozwiązanie w każdym przypadku. W celu
zapisania fotografii lepiej posłużyć się formatem JPEG zaś do
przechowania obrazka, składającego się z dużych, jednokolorowych obszarów,
formatami GIF lub PNG. SVG znakomicie nadaje się do odtwarzania różnego
rodzaju ilustracji (tzw. "artwork'ów"), szczególnie, gdy zachodzi
potrzeba ich skalowania bez utraty jakości.
Ważną cechą specyfikacji SVG jest możliwość włączania w dokumenty w
tym formacie "tradycyjnych" obrazków JPEG czy PNG. Ponadto dokument
SVG może zawierać precyzyjnie sformatowany tekst, każdemu obiektowi możemy
przypisać funkcję obsługi zdarzeń (np. onmouseover, onclick itp.) i
stworzyć interaktywną animację sterowaną z poziomu kodu w jednym z języków
skryptowych (podobnie działa Flash Macromedii). Z punktu widzenia WebMastera,
używanie SVG nie różni się na razie od stosowania innych rozwiązań
oferujących wektorowy zapis obiektów graficznych (przytaczany wielokrotnie
Flash, czy PDF) - w obu przypadkach należy włączyć specjalną dyrektywą
obiekt zawarty w zewnętrznym pliku w formacie SVG, Flash, PDF lub innym do
dokumentu HTML. Należy jednak pamiętać, że w przeciwieństwie do
konkurencyjnych technologii SVG jest implementacją języka XML, który w
przyszłości ma się stać podstawowym standardem w sieci ( konsorcjum W3C
oficjalnie ogłosiło zaprzestanie rozwijania HTML-a i zastąpienie go go językiem
XHTML bazującym na XML-u). Gdy przeglądarki będą już w zadowalający sposób
interpretowały dokumenty XML i większość stron "podpiętych" do
Internetu tworzona będzie w tym języku, wektorowe obiekty SVG "włączą
się" w ciało strony WWW, stanowiąc jej integralną część.
Kuki
wypokrer@poczta.onet.pl
|