Oświecenie - myśliciele epoki
Franciszek Maria Aronet (Wolter) - wypowiedział się w formie literackiej -
"Kandyd". Głosił w swych utworach kult rozumu ukształtowanego empirycznie.
Przyjmował postawę krytycyzmu i sceptycyzmu, był krytykiem tego nurtu oświecenia, który
miał charakter optymistyczny. Był wrogiem chrześcijaństwa, traktował go jako
przeciwnika prawdy i postępu - człowiek myślący o rzeczywistości pośmiertnej nie ma
czasu na pracę nad doskonaleniem świata. Wolter przeciwstawiał rozum objawieniu,
przyrodę rzeczywistości nadprzyrodzonej, dobro ludzkości celom religijnym. Wyznawał
Boga Mądrości, czy też Intelektu. Wielu myślicieli traktuje Woltera jako patrona
intelektualnego satanizmu.
Denis Diderot - najistotniejsze miejsce w świecie zajmuje natura. Przyroda to jedyne
dobro i rzeczywistość. Z przyrody winien czerpać człowiek wzorce życia, powinien ją
badać i ukazywać w sztuce. To właśnie z przyrody wywodzą się prawo wolności i równości.
Jan Jakub Rousseau - twórca sentymentalizmu. Podstawowym dylematem filozoficznym jest
problem antynomii natury i cywilizacji. Wyrażał pogląd, iż nauka, sztuka i cywilizacja
nie czynią ludzi szczęśliwymi, a stanowią źródło cierpienia. Pochwalał naturę
pojmowaną jako stan pierwotny. Wszystko jest dobre, gdy wychodzi z rąk Stwórcy,
wszystko paczy się w rękach człowieka. Przeciwstawiał uczucie rozumowi, cenił
emocjonalną stronę człowieka. Najwyższym prawem jest równość, negował państwo
jako twór sprzeczny z istotą równości, ale był zwolennikiem republikanizmu i
demokracji. Stworzył koncepcję pedagogiczną - sumienie człowieka uczy co jest dobre i
słuszne. Niepotrzebne jest zatem wychowanie - należy stworzyć warunki swobodnego
rozwoju predyspozycji psychicznych i moralnych ucznia.
Utworzono w dniu: 30 grudzień 2000
Copyrights (c) Sciaga4U - All rights reserved