Klasycyzm
Klasycyzm to prąd literacki w sztuce i literaturze europejskiej. Od XVI w. we
Włoszech, rozkwit we Francji w XVII w. Modny w okresie oświecenia (XVIII w.), pojawił
się jeszcze w XIX stuleciu. Nawiązywał do antyku.
W wersji francuskiej związany był z racjonalizmem, miał łączyć piękno i prawdę z
trwałymi wartościami akceptowanymi przez rozum. Propagował harmonię kształtów i
umiar, unikając skrajnych wartości estetycznych, jak komizm satyryczno-groteskowy czy
gwałtowny tragizm. Sięgano chętnie po takie formy, jak: epos, tragedia nawiązująca do
starożytności, poematy dydaktyczny i opisowy, oda, satyra, bajka.
W Polsce widoczny od połowy XVIII w. w twórczości najwybitniejszych pisarzy okresu
stanisławowskiego. Tzw. klasycyzm warszawski (klasycyzm postanisławowski)zaistniał w
pierwszym 30-leciu XIX w., w Księstwie Warszawskim i Królestwie Kongresowym, zwany przez
niechętnych "pseudoklasycyzmem". Uprawiali go np. K. Koźmian, L. Osiński, A.
Feliński, J. Śniadecki
Utworzono w dniu: 27 grudzień 2000
Copyrights (c) Sciaga4U - All rights reserved