Różne koncepcje poezji i jej stosunku do tradycji
1. Skamandryci (Julian Tuwim, Jan Lechoń, Kazimierz Wierzyński,
Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz):
Bezprogramowość, w imię swobody artystycznej rezygnowali z krępowania twórczości
przez z góry zakreślone ramy. Poczucie więzi z przeszłością, aprobata współczesności,
chęć uprozaicznienia poezji, poczucie odpowiedzialności za pracę poetycką, kult
talentu - to, wbrew bezprogramowości, elementy programu. Skamandryci wychodzili naprzeciw
teraźniejszości, zaczęli z góry atakować wzorce poezji romantycznej i młodopolskiej
jako anachronistyczne. W imię teraźniejszości pragnęli pisać wiersze zanurzone w
codzienności i w problemach zwykłych ludzi, a to było obce tamtym epokom. Jednakże
epoki te stanowiły fundament tradycji literackiej, a więc Skamandryci wybrali drogę
kompromisu z tradycją.
2. Futuryzm (Aleksander Wat, Anatol Stern, Stanisław Młodożeniec, Bruno Jasieński):
Zrywają z przeszłością i tradycją narodową, wierzą w maszynę i GGA gąsiora, chcę
powyrzucać "mumie Mickiewiczów" i skończyć z ortografią. Manifestem jest
"But w butonierce" Bruno Jasieńskiego. Język pozbawiony jest szablonów,
nieharmonijny, tworzony przez artystę. Prowokacyjny stosunek do ładu i porządku.
3. Awangarda krakowska (Tadeusz Peiper, Julian Przyboś, Jalu Kurek):
Tematem poezji staje się 3M (miasto, masa, maszyna). Kreatywna rola poety, miał
kształtować odbiorcę. Wiersz metaforyczny, krótki, zwięzły i logiczny. Dla
intelektualistów, zrywają z tradycją.
4. Awangarda lubelska (Józef Czechowicz):
Tematy: śmierć, wojna, kryzys cywilizacji, choć także tradycyjne, np.: wieś,
pejzaże, uczucia. Zamiłowanie do metafory. Czechowicz głosi muzyczną poezję snu,
skojarzeń i miazgi psychicznej.
5. Żagary (Czesław Miłosz, Tadeusz Bujnicki, Jarosław Rymkiewicz):
Sprzeciw indywidualizmowi i jednostce. Żagaryści głosili katastrofizm - czyli
przeczucie zagłady świata i kresu istnienia ludzkiego. Poeci wracali do romantyzmu i
symbolizmu, więc korzystali z tradycji.
6. Kwadryga (Stanisław Dobrowolski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Lucjan Szenwald):
Uspołecznienie poezji - literatura komunikatywna i zaangażowana, związana z pracą i
życiem prostych ludzi. Wzorowali się nieco na Skamandrytach.
7. Leopold Staff:
Kontynuuje swoją twórczość, jest poetą klasycznym, otwartym na tradycję.
8. Poeci "trzech salw" (Władysław Broniewski, Witold Wandurski, Ryszard
Stande):
Wzorce dla swej poezji znajdował w romantyzmie, uważając, że współczesność wymaga
postawy heroicznej i prometejskich. Poezja ma porywać do walki. Umiłowanie kultury,
ziemi, mowy ojczystej.
9. Bolesław Leśmian:
Powrót do natury, poszukiwanie człowieka pierwotnego. Sięganie do folkloru. Fascynacja
śmiercią i brzydotą. Był przeciwnikiem tematyki aktualnej opiewającej współczesność
i przeżycia zbiorowe. Jego utwory mogą przypominać utwory symbolistów.
Utworzono w dniu: 04 luty 2001
Copyrights (c) Sciaga4U - All rights reserved