02 wrzesień 2000
Tragedia taka spełniała kilka założeń, które pozwalały
na jej klasyfikację. Wyznaczniki te dotyczyły zarówno
charakteru wydarzeń w dramacie, jak i jego budowy.
Po pierwsze, tragedia zachowywała zasadę trzech jedności:
akcji, miejsca i czasu. Oznaczało to, że wydarzenia w sztuce
dzieją się w jednym miejscu, w czasie zbliżonym do czasu
trwania sztuki oraz że akcja ma charakter jednowątkowy.
Po drugie, główną kategorią estetyczną był tragizm, który
nie pozwalał na szczęśliwe zakończenie. Bohater uwikłany był
w konflikt dwóch równorzędnych racji, których nie można było
z sobą pogodzić. Sztuka dążyła do nieszczęśliwego zakończenia.
Po trzecie, tragedia grecka podzielona byla na kilka odrębnych
części:
- prologos (zapowiedź tragedii)
- parados (wejście chóru na scenę)
- epeisodion (epizod, część akcji)
- stasimon (komentarz chóru)
- epeisodion (kolejne wydarzenie)
- stasimon (ponowny komentarz chóru)
- exodus (wyjście chóru)
Chór w tragedii spełniał określone funkcje. Wprowadzał widza
w tok akcji, wyjaśniał czas i miejsce wydarzeń, oceniał
postawę bohaterów, dyskutował z przewodnikiem.
Po czwarte, tragedia miała za zadanie oczyszczać widza z jego
uczuć, wyzwalać go z nich. Miała więc spełniać założenia
przypisane jej przez twórców tego gatunku i określane jako
katharsis.
Po piąte, spełniona musiała być zasada decorum, tzn. sztuka
musiała być napisana wysokim stylem, odpowiednim do poruszanego
ważnego tematu i wielkości bohatera
Copyrights (c) Sciaga4U -- All rights reserved