17 wrzesień 2000
Realizm - ma co najmniej dwa znaczenia - termin filozoficzno -
estetyczny, który określa metodę ujmowania i kształtowania
materiału w dziele sztuki.
Drugie znaczenie - kierunek literacki między romantyzmem a
naturalizmem. Podstawowa cecha - mimetyzm - realiści obrazowali
świat obiektywnie. Pracę pisaną traktowali jako studium natury.
Dzieło sztuki winno mieć walory poznawcze. Ważne dla realistów
było gromadzenie i selekcja materiału, szczegółów, posługiwali
się schematyzacją i typizacją. Stosowali precyzyjną analizę
charakterologiczną, dążyli do stworzenia iluzji prawdopodobieństwa
poprzez:
- zachowywanie w strukturze świata przedstawionego związków
przyczynowo - skutkowych,
- budowanie obrazu świata zgodnego z powszechnym doświadczeniem
oraz stanem wiedzy o świecie.
Pozory obiektywizmu osiągano dzięki technice dokumentu wtrąconego
- pamiętnik, list, referat.
Narracja w powieści realistycznej: posługiwano się 3 osobowym
narratorem wszechwiedzącym zaglądającym w dusze bohaterów,
ich motywacje.
Styl: język był przejrzysty, klarowny, warstwa językowa prawie
niezauważalna. Język sięgał do mowy potocznej, stosowano
stylizację w procesie indywidualizacji wypowiedzi bohaterów.
Realiści najczęściej posługiwali się powieścią. Powieść
to gatunek literacki obejmujący rozbudowane utwory narracyjno -
fabularne, bogate w materiał zdarzeniowy, społeczny, obyczajowy,
psychologiczny. Nośnikiem treści jest fabuła - składa się z
epizodów, wątków, niekiedy zawiera akcję. Fabuła to całokształt
zdarzeń składający się na świat przedstawiony utworu. Fabuły
dzielimy na epizodyczne i wątkowe. Akcja - porządek lub
przebieg zdarzeń w obrębie fabuły. Czas - dzielimy na
fabularny - wydarzeń w utworze i narracji - czas, w którym
narrator opowiada historię
Copyrights (c) Sciaga4U -- All rights reserved