Barok - nurt dworski
Dla poezji barokowej charakterystyczne są dwa wzory kultury: tzw.
ziemiański (reprezentowany przez W. Potockiego, J. Ch. Paska), i tzw. dworski (J. A.
Morsztyn, D. Naborowski). Wiersze poety dotyczą głównie tematyki miłosnej i
towarzyskiej. Odznaczają się one bogactwem i różnorodnością środków wyrazu, pomysłowością
i humorem. Autor w sposób mistrzowski posługiwał się środkami wyrazu takimi jak:
hiperbola, metafora, porównanie, antyteza, wyszukane epitety.
- "Niestatek" - podmiot liryczny zestawia ze sobą dwa obrazy-portrety. W
pierwszym dominuje bogata kolorystyka metafor (ogień, złoto, perły...), której
zadaniem jest ukazanie życia i urody w pełnym rozkwicie. Drugi obraz stanowi ostry
kontrast z pierwszym - jest dwubarwny (czerń i biel, motyw śmierci i rozpadu).
Zestawienie takich portretów kobiety wyraża zmienność uczuć, wynika z kaprysu.
Sugeruje to grę z uczuciem, nastrój zabawy dworskiej.
- "Do trupa. Sonet" - porównanie położenia człowieka zakochanego i trupa.
Pierwsza część zawiera próbę identyfikacji podmiotu lirycznego z sytuacją
nieboszczyka - poszukiwanie przeciwieństw. Część druga - zestawienie spokoju trupa z
cierpieniami zakochanego. Zaskakująca pointa: sytuacja zakochanego jest gorsza niż
nieboszczyka.
- "Cuda miłości" - antyteza (zestawienie na zasadzie przeciwieństw) cierpień
człowieka zakochanego, który nie może się od nich uwolnić. Pointa: przed miłością
nie można uciec, obrona przy pomocy rozumu jest nieskuteczna.
- "Nadgrobek Perlisi" - parodia wymyślnych epitafiów na nagrobkach, autor w
wyszukany sposób ukazał zalety psa i rozpacz właściciela po jego stracie.
Daniel Naborowski - pisał epitafia, treny, fraszki. Lubował się w słownych igraszkach
i barokowych konceptach. W późniejszym okresie uległ nastrojom elegijnym i sielankowym
oraz sławił uroki życia ziemiańskiego. Utwory: "Marność", "Krótkość
żywota", "Do Anny", "Cnota grunt wszystkiemu".
Utworzono w dniu: 27 grudzień 2000
Copyrights (c) Sciaga4U - All rights
reserved