|
Sposoby
ściągania |
|
Na początek, żeby mieć czyste sumienie, podzielimy
się z Tobą pewną myślą dotyczącą ściągania. Jeśli ją sobie uświadomisz, to po
pierwsze będziesz w tym lepszy, a po drugie musisz zdawać sobie sprawę z konsekwencji
tego, co robisz.
Ściąganie, to niestety okłamywanie. To nie ulega wątpliwości. Chcesz kłamać? Twój
wybór. Jeśli jednak się na to już zdecydowałeś, to rób to dobrze: bądź ostrożny
- ale nie bój się, ściągaj odważnie - ale nie głupio. A jeżeli nie umiesz kłamać,
masz jakieś opory, boisz się i przez to robisz błędy, to uszanuj, że nie jesteś do
tego stworzony i musisz grać uczciwie - i daj sobie spokój. Twój wybór.
Rozumiemy, że czasami jest za dużo materiału, że jest on niepotrzebny i że istnieje
cała masa innych, uzasadnionych przyczyn, przez które uciekasz się do ściągania.
Poniżej przekazujemy kilka porad dotyczących ściągania oraz kilka, naszym zdaniem
najskuteczniejszych sposobów. Jedno jest pewne: ściąganie, to rodzaj oszustwa i jeśli
decydujesz się na korzystanie z naszych porad wiedz, że to Ty będziesz ponosił tego
konsekwencje.
Najważniejsza zasada ściągania głosi: zachowaj
zimną krew
Każdy preferuje swoje sposoby ściągania. I chyba tak jest, że istnieje wiele dobrych
sposobów, trzeba je tylko perfekcyjnie opanować i nie bać się. Jeżeli kłamiąc, nie
będziesz pewny siebie, ktoś prędko wykryje Twoją niepewność i zacznie Cię baczniej
obserwować. Tak samo jest ze ściąganiem. Jeżeli nauczyciel patrzy na całą klasę
pochyloną nad swoimi kartkami, od razu daje się zauważyć ktoś "niepewny":
zerkający na boki, pod ławkę, wykonujący szybkie ruchy. Ściągaj na spokojnie, niemal
patrząc prosto w oczy. Nie układaj ściąg w miejscach, gdzie aby spojrzeć, trzeba
odwracać głowę, schylać się, itp. Jeśli masz gdzieś schowaną ściągę, wyjmij ją
tak, żeby Twoja głowa była pochylona nad kartką, tak jak wszystkie inne - ściąganie
jest wtedy wygodne, a Ty nie rzucasz się w oczy. Nie chodzi o to, żeby nauczycielowi nie
udało się Cię przyłapać - chodzi o to, żeby w ogóle nie nabrał podejrzeń!
Ściąganie tradycyjne
Przygotuj najnormalniejszą na świecie ściągę - nie za duża, ale nie za mała, żeby
można było bez trudu z niej czytać. Schowaj ją pod kartką klasówki. Jeśli piszesz
na górnej połowie kartki, ściąga wystaje od góry, jeśli na dolnej połowie - od
dołu. Ściągę można też trzymać pod ręką - odkrywając delikatnie rękę
spisujemy, ale jest to bardziej niebezpieczne, bo nauczyciel może zauważyć odrywanie
ręki od ławki. Właściwie takie ściąganie jest proste, tylko pamiętaj - nie wykonuj
gwałtownych ruchów, zachowuj się naturalnie - to jest tu najważniejsze. Jeśli
nauczyciel się zbliża, schowaj ściągę pod kartkę (nie za szybko!) i pisz cokolwiek,
ale udawaj skupienie - o ile nauczyciel nie namierzył Cię wcześniej, nie wpadnie mu do
głowy zajrzeć pod kartkę, na którą właśnie tak namiętnie przelewasz swoją
wiedzę...
Ściąga "na żywca".
Wypróbowana nie raz, sprawdzona na najcięższych egzaminach.
Dla naprawdę odważnych, bo ściąga leży na wierzchu. Ściągę piszesz tak, jak
będziesz pisał klasówkę - na takiej samej kartce, tym samym pismem i długopisem.
Niech ściąga wygląda tak, jak część Twojej klasówki - możesz nawet dostawić
numerki, jakby Twoja ściąga była odpowiedzią na zadane pytania. Kładziesz kartkę ze
ściągą normalnie na ławce, wśród kartek z prawdziwą klasówką i ściągasz ile
dusza zapragnie - komfortowo, czytelne pismo, niemal na oczach nauczyciela. Nikt nie
wpadnie przecież na pomysł, żeby dokładnie wczytywać się w to, co masz napisane. Dwa
warunki: po pierwsze ściąga musi być bobrze zaprojektowana - np. nie za dużo wzorów w
jednym miejscu itp. Po drugie musisz jednak liczyć się z tym, że nauczyciel z
ciekawości zajrzy Ci do pracy. Na wszelki wpadek, jeśli się zbliża, lekko ukryj
sciągę pod klasówką, albo przełóż kartkę ze ściąga na drugą stronę i zacznij
na niej coś dopisywać.
Rękaw koszuli
Tekst ściągi spisujemy na kartkę i przyklejamy na rękę tak, aby można było na nią
zaglądać przez rozcięcie na rękawie, zapinane na guzik. Im większe rozcięcie, tym
lepiej - łatwiej zaglądać.
Ciemne ławki
Jeśli w Twojej klasie są ciemne ławki (w niektórych szkołach sa jeszcze takie stare,
zielone, z miejscem na kałamarz), możesz napisać ściągę na blacie. Napisana dość
drobnym pismem przy pomocy jakiegoś cienkopisu - jest trudna do zauważenia. Pisz w
wygodnym miejscu - nie na brzegu ławki, bo to łatwiej zauważyć, ale gdzieś na
środku, na wysokości twojego spojrzenia (oczywiście nie pod kartką, bo ciągłe
zaglądanie pod nią nie wygląda najlepiej).
Niewidzialna ściąga
Ciemne ławki można także wykorzystać do zastosowania ściąg powiedzmy
"komputerowych" wydrukowanych czcionką 4 - 5 na folii. (w sklepach można
nabyć arkusze folii praktycznie do każdego rodzaju drukarek). Ściąga ta leżąc na
ciemnej ławce jest powiedzmy "niewidzialna, a ukazuje się" dopiero gry
przesuniemy ją na kartkę papieru.
Inne zastosowanie długopisu
Praktyczną ściągą jest ściąga umieszczona na gługopisie, a dokładniej na
jego jednej stronie. W tym przypadku także przydaje się drukarka. Niewielką ściąge
(rozmiar zależy od grubości długopisu) naklejamy na jedną z jego stron i ... gdy
na klasówce przechodzi obok nas nauczyciel przekręcamy długopis , aby widoczna była
tylko strona bez ściągi. Dobrze jest okleić ściąge taśmą bezbarwną, aby nie
uległa zniszczeniu. (spocone, wiadomo z czego ręce)
Gotowce.
Każdy wie, jak pisać gotowce. Spodziewamy się jakiegoś pytania, czy tematu
wypracowania, więc piszemy w domu i w odpowiednim momencie podkładamy. O wypracowaniach
nie ma co pisać - trafiamy z tematem, podkładamy i już. Można też zrobić gotowca z
jakimś uniwersalnym wstępem...
Popiszemy teraz trochę o gotowcach - odpowiedziach na pytania. Jeżeli nie umiemy
odpowiedzieć na jakieś spodziewane na klasówce pytanie, albo mamy mało czasu, piszemy
w domu - zawsze to jedno pytanie mniej do napisania. Robimy tak: albo na kartce z gotowcem
zostawiamy miejsce na zadane przez nauczyciela pytania, a "nasze" pytanie jest
pierwszą odpowiedzią, albo gotowca piszemy na kartce osobnej, dołączanej później do
tej pierwszej z pytaniami. Pierwszy wariant jest niebezpieczny na początku klasówki:
"tak od razu odpowiedziałeś na pytanie?" Drugi wariant jest bezpieczniejszy -
pod warunkiem, że klasówka jest tak długa, że nie zmieścisz się z pisaniem na jednej
kartce. Pamiętaj też, że jeżeli Twój gotowiec jest na drugiej kartce, to nie musisz
go pisać od początku strony, bo to podejrzanie wygląda. Potem tylko trzeba dopasować,
żeby tekst z poprzedniego pytania dopasował się do gotowca (jak masz za dużo miejsca,
to możesz popisać jakieś bzdury i później je skreślić).
Inny sposób gotowca, albo po prostu inna ściąga
Piszemy na kartce wypisanym długopisem - niech wkład będzie cienki, tak żeby
zostawiał wyryty ślad na kartce. Może to być gotowiec - na klasówce poprawiamy wtedy
wyryty ślad, albo ściąga - pamiętaj jednak, że trzeba zapisać wyryte miejsce, żeby
pozostało niezauważone.
Telefony komórkowe i SMS-y.
SMS-y nie nadają się na wysyłanie zbyt długich odpowiedzi, bo wklepywanie zabiera za
dużo czasu. Ale na klasówce z matematyki można przecież przesłać wynik zadania...
Można też zawczasu wpisać SMS-a jako małą ściągę. No cóż, jeśli masz dużo
pieniędzy, albo Twoje rachunki uiszczają (wyrozumiali) rodzice, możesz dzwonić do
kogoś, albo nagrać ściągę na pocztę głosową.
Przedmioty, które mogą leżeć na ławce
Możesz wykorzystać przedmioty, które mogą leżeć na ławce podczas klasówki.
Butelka, czy kartonik z piciem, linijka albo piórnik (najlepiej jeśli jest już trochę
pomazany). Możesz tam zapisać np. wzory. Możesz też napisać coś na okładce
książki, jeżeli może ona leżeć na ławce.
Cała sala jest Twoja
Możesz umieścić niektóre wzory (albo daty historyczne) gdzieś w klasie: na zapisanej
tablicy, na ścianach wśród dekoracji. Nikt nie udowodni Ci, że to Ty napisałeś.
Przenośne Dicsman'y - dla zaawansowanych
technicznie
Nagraj ściągi na dyski tak, żeby zagadnienia były kolejnymi utworami. Później cała
filozofia polega na tym, żeby ukryć słuchawkę. Kabelek przeciągamy więc pod
rękawem, a słuchawkę w uchu zasłaniamy ręką, podpierając się na niej.
Tekturka
Trochę pracochłonne, ale efektywne. Ściągę piszemy na tekturce wyciętej w formie
półkola. Tekturkę przypinamy pinezką od spodu pod ławką. Jeżeli zbliża się
nauczyciel, ściągę przekręcamy i chowamy po ławką. Lepiej dobrze przymocować
tekturkę, żeby nie zrobić sobie nieoczekiwanych niespodzianek...Jeżeli znasz jakiś
ciekawy i przede wszystkim skuteczny sposób ściągania napisz... |
|
|