2.21. URL

From: Marcin 'Chomik' Nowak <chomik@piast.t19.ds.pwr.wroc.pl>
From: Piotr Tęczyński <pteczyn@hum.amu.edu.pl>

URL -- Uniform Resource Locator URL składa się ze nazwy schematu i części dopełniającej (właściwego adresu): URL == scheme:scheme-specific-part

Czyli URL składa się ze schematu, nazwy protokołu (a właściwie odpowiedniego mnemonika) oraz z części specyficznej dla danego schematu. Przy czym tę część charakterystyczną można rozbić na następujące części:

czyli: protokół://użytkownik:hasło@host:nr_portu/ścieżka;parametr_obiektu?zapytanie#węzeł

W nazwie usługi (schemacie) mogą być użyte litery łacińskie (a-z), cyfry, znak plusa (+), kropki (.) i przeniesienia (-). Przy czym program powinien dokonywać translacji z napisu wielkimi literami do małych. Widać więc, że w bezpośrednio w URLu mogą być użyte jedynie znaki ze alfanumeryczne z zestawu ASCII (dostępność wprowadzania) (czyli (a-Z)(0-9) a także znaki znaków w notacji szesnastkowej np. %7E znaczy ~ czyli tyldę stosowaną często jako skrót dla kont użytkowników).

Dostępne usługi opatrzone są następującymi mnemonikami:

Adres komputera może być podany tak przy użyciu nazwy zdefiniowanej w DNS jak i jako numer IP. Numer portu o ile standardowy --- opisany w odpowiednim RFC -- STD 2 może być pominięty. Ścieżka dostępu do pliku może kończyć się na nazwie katalogu (o ile w katalogu tym jest (zdefiniowany w ustawieniach serwera) plik ,,domyślny'' (zwykle o nazwie: index.html, index.htm lub default.htm) jednak wtedy (aby nieco przyśpieszyć operacje --- podwójne odwoływanie się serwera najpierw do pliku, a potem do katalogu, wraz z generowanie przez serwer odpowiedzi 301 Moved permanently Location: http://www.foo.bar:80/dir/ nie rozpoznawanej przez niektóre stare przeglądarki). warto zakończyć ścieżkę znakiem / (tzw. slash, ciach).

Patrz też:.