Rozdział 7. XML/SGML

_

7.1. Historia

From: GSTANIAK@golem.ucms.lublin.pl

SGML czyli Standard Generalized Markup Language (lub jak kto woli Standard Goldfarb Mosher Lorie) był pomysłem na ze standaryzowanie uogólnionego znakowania dokumentów i wyjście poza wąskie ramy konkretnych ,,uniwersalnych'' języków takich jak choćby groff czy texinfo (czy cała masa innych wynalazków typu sdf). Pod koniec lat sześćdziesiątych w USA i Kanadzie środowiska zawodowo zainteresowane publikowaniem dostrzegły konieczność oddzielenia formatu dokumentów od ich treści/struktury w celu zapewnienia ich przenośności oraz elastyczności w manipulowaniu ich zawartością. Chodziło o zastąpienie poleceń formatujących związanych z konkretnymi aplikacjami (typu "załaduj czcionkę Times New Roman wielkości 12 punktów", "zrób wcięcie szerokości 36 punktów" itp.) oznaczeniami typu ,,nagłówek sekcji'', ,,początek akapitu'', ,,indeks'', ,,pozycja indeksu" - wygląd poszczególnych elementów określany byłby przez konkretną aplikację według preferencji użytkownika. Pojawiła się idea "generic coding/generic markup", czyli ustandaryzowanego zestawu takich oznaczeń które mogłyby być stosowane w bardzo rożnego rodzaju publikacjach.

Prace specjalnego komitetu GCA (Graphic Communications Association) opracowującego system oznaczeń znany jako GenCode (R) szybko wykazały, że dla rożnych dokumentów potrzebne są rożne zestawy oznaczeń, oraz ze samodzielne mniejsze dokumenty mogą stanowić elementy składowe większych publikacji. W roku 1969 pracownicy IBM, Charles Goldfarb, Edward Mosher i Raymond Lorie zaproponowali GML --- Generalized Markup Language który nie był, jak GenCode (R), prostym systemem oznaczeń, ale wprowadzał pojęcie formalnie definiowanego typu dokumentu i związanej z nim ścisłej, hierarchicznej struktury oznaczeń. GML odniósł sukces w przemyśle wydawniczym, w czym duża role odegrało wprowadzenie go jako standardu wewnętrznego dla publikacji IBM.

W 1978 roku Amerykański Narodowy Instytut Standardów (ANSI) powołał komitet którego zadaniem było opracowanie standardu języka opisu tekstu. Do współpracy został zaproszony Charles Goldfarb, który wniósł do projektu szereg koncepcji opracowanych w międzyczasie na bazie GML. Pierwszy roboczy szkic SGML pojawił się w 1980 r., szósty, z roku 1983 został zarekomendowany przez GCA jako standard przemysłowy. SGML został przyjęty przez Urząd Kontroli Skarbowej USA (IRS) oraz Departament Obrony. Po reorganizacji projektu w 1984 roku w ramach ISO, w roku 1985 szkic standardu międzynarodowego został zaaprobowany przez Biuro Oficjalnych Publikacji Wspólnoty Europejskiej. Po roku prac edytorskich i poprawek, standard został przyjęty jako ISO 8879:1986 i opublikowany w rekordowym czasie po zatwierdzeniu, przy użyciu systemu SGML opracowanego przez Andersa Berglunda z CERN.

Ostatnio aplikacje SGMLa również ulegają standaryzacji. Przykładem jest tutaj norma ISO 12083 wywodząca się z propozycji American Association of Publishers oraz European Phisical Society będąca próbą zestandaryzowania publikacji matematycznych. (ISO 12083) Innym pomysłem jest HyTime czyli w rozwinięciu HyTime: ISO 10744 Hypermedia/Time-based Structuring Language (o wiele bardziej rozbudowany niż inne np. HTML) zorientowany na aplikacje multimedialne.

Kolejnym polem ekspansji SGMLa jest XML...

Patrz też:.