Η συνθήκη του Άμστερνταμ καθόρισε την αρχή της ευελιξίας δηλαδή της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, την Ευρώπη των ισχυρών και των αδυνάτων.
Άρα επιβεβαιώνεται και εδώ το ΚΚΕ, ότι ο δρόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης δεν καταργείται με ευχές στα πλαίσια της καπιταλιστικής ενοποίησης και ότι ο στόχος της σύγκλισης, ονομαστικός ή και μη ονομαστικός, αριθμητικός, ή και όχι αριθμητικός δεν πρόκειται να πιαστεί ούτε τώρα , ούτε αύριο.
Η Ελλάδα εισπράττει χρόνια τώρα, σύγκλιση όμως δεν έγινε. Το ίδιο ισχύει και με τις άλλες χώρες. Υπήρξε όμως και κατά περιπτώσεις απόκλιση. Παράδειγμα η Ελλάδα, το ΑΕΠ της οποίας το '81, όταν έγινε η πλήρης ένταξη στην ΕΟΚ, ήταν το 58% του μέσου Κοινοτικού, σήμερα έχει κατρακυλήσει γύρω στο 48-49%. Επομένως αυτά τα πακέτα δε συνετέλεσαν στην αναβάθμιση ή βελτίωση της θέσης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.
Η Γερμανία δίνει περίπου το 60% των εισφορών του κοινοτικού προϋπολογισμού. Ενώ οι εισφορές της φαίνονται μεγάλες σε σχέση με τις άλλες χώρες, τα οφέλη της είναι υπέρ-πολλαπλάσια. Ουσιαστικά οι δύο -τρεις χώρες που εισφέρουν κάπως μεγάλα ποσοστά, ουσιαστικά επιδοτούν τη δική τους βιομηχανία, τη δική τους παραγωγή, τις δικές τους υπηρεσίες:
Με τις εξαγωγές των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων στις υπόλοιπες κοινοτικές χώρες και σε Τρίτες χώρες. Έτσι η εισφορά τους επιστρέφει και συσσωρεύεται στα ταμεία των πολυεθνικών. Από τότε που γίνεται διάλογος για πακέτα, προκαλούμε να φέρουν το «λογαριασμό» μπροστά στη Βουλή. Πόσα παίρνουμε, αλλά και πόσα δίνουμε.
Πριν λίγα χρόνια είχαμε υπολογίσει ότι για κάθε μια δραχμή που παίρνουμε δίνουμε δύο δραχμές. Σήμερα μάλλον η σχέση είναι ένα προς τρία.
Όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ το 1981 είχαμε θετικό ισοζύγιο 3,2 δις δραχμές, τώρα έχουμε πάνω από 350 δις έλλειμμα. Από τα κονδύλια των πακέτων που δίνονται για τα διάφορα έργα, συμβάλουμε, ανάλογα με το έργο, στο κόστος του με συγκεκριμένο ποσοστό που ξεκινά με κατώτατο όριο το 25%. Επομένως δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια ότι τα έργα γίνονται από τα πακέτα, αφού υπάρχει η συγχρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τα χρήματα του ελληνικού λαού. Έτσι σχεδιάζονται και πραγματοποιούνται τα «μεγάλα έργα» όπως το αεροδρόμιο των Σπάτων. Γι’ αυτό και ξεπουλιόνται τα αεροδρόμια της Κέρκυρας, της Ρόδου, της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου, ενώ έχουν αφεθεί χωρίς τεχνολογικό εξοπλισμό και συντήρηση άλλα αεροδρόμια στην Ελλάδα.
Τα κονδύλια που δίνονται με τις διαβόητες επιδοτήσεις στα αγροτικά κυρίως προϊόντα, σύμφωνα με στοιχεία του Ευροστάτ, το 80% το καρπώνονται μεταπράτες, μεγαλοεξαγωγείς, δε δίνονται στους παραγωγούς. Επίσης, μεγάλο μέρος των επιδοτήσεων ή των παροχών από αυτά τα κονδύλια, διατίθενται δήθεν στον παράγοντα άνθρωπο, μέσω προγραμμάτων κατάρτισης, εκπαίδευσης κλπ. Είναι μια απάτη. Δίνονται για εξαγορά συνειδήσεων, οδηγούν στη διαφθορά.