Επειδή, ακριβώς, ο γάμος θα χάσει εντελώς την οικονομική του βάση, η οικογένεια δε θα αποτελεί πλέον οικονομική μονάδα, αλλά σαν κύτταρο της επικοινωνίας των δυο φύλων, θα μετεξελιχθεί σε γάμο με βάση τον έρωτα, χωρίς τη μονοκρατορία του άνδρα, στη βάση της ισοτιμίας των δύο φύλων. Ο γάμος θα διαλύεται όταν δεν εκπληρώνονται πλέον οι προϋποθέσεις που τον στηρίζουν.
Από ένα σημείο και πέρα, η αγάπη πάλι δε θα χρειάζεται τον γάμο για να αναπτύσσεται ή να στηρίζεται σε αυτόν. Θα αυξάνονται οι μονογονεϊκές οικογένειες και η ελεύθερη συμβίωση.
"Αν είναι ηθικός ένας γάμος που στηρίζεται στην αγάπη, παραμένει ηθικός μονάχα ο γάμος που εξακολουθεί να υπάρχει η αγάπη. Η διάρκεια όμως του έρωτα διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο ... ένα ουσιαστικό σταμάτημα ή το παραμέρισμα από μια καινούργια φλογερή αγάπη, κάνει ευεργετικό το χωρισμό, τόσο για τα δύο μέρη, όσο και για την κοινωνία".
Από την στιγμή που στον κομμουνισμό, θα εκλείψουν όλοι οι οικονομικοί-κοινωνικοί λόγοι ασφάλειας-στέγασης, κλπ., δε θα υπάρχει λόγος για να ανθεί μια αγάπη ή για να αποκτιούνται παιδιά μόνο μέσα στα πλαίσια ενός γάμου ή μιας οικογένειας. Η αναπαραγωγή του ανθρώπου, η ανάπτυξη των παιδιών δε θα αποτελεί σχεδόν αποκλειστική ευθύνη των γονέων. Αλλά και από την άλλη δε θα γίνεται φραγμός στην ελεύθερη ανάπτυξη της αγάπης. Η ουσιαστική σχέση κάθε γονέα με το παιδί του, δε θα εξαρτάται από τη συμβίωση ή όχι των δύο γονέων.
Ο χρόνος επικοινωνίας και διαβίωσης με τους γονείς ή τον γονέα, δε θα εξαρτάται από οικονομικούς όρους. Η ανάπτυξη και διαπαιδαγώγησή τους δε θα είναι κυρίως ατομική υπόθεση των γονέων, χωρίς αυτό να σημαίνει σύστημα ιδρυματοποίησης των παιδιών.
Οι ερωτικές σχέσεις θα βασίζονται στην αμοιβαία ελεύθερη επιλογή. Η αγάπη θα αναπαράγεται μέσα από την ελευθερία επιλογής του ερωτικού συντρόφου και την ελευθερία διάρκειας χρόνου μιας σχέσης.
"Οταν θα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια αυτά που πιστεύουμε σήμερα ότι πρέπει να κάνουν. Θα φτιάξουν τη δική τους ζωή και τη δική τους αντίστοιχη γνώμη για τις πράξεις του καθενός και - τελεία και παύλα".
Η προσέγγιση του Ενγκελς, όσο και αν φαίνεται μια μακρινή ενόραση - και είναι - δεν παύει να ανιχνεύει με επιστημονικότητα την τάση. Τουλάχιστον εμείς οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οφείλουμε να τη γνωρίζουμε.
Ετσι, σε μια μακρόχρονη και επίπονη διαδικασία, όλο και περισσότεροι κομμουνιστές και κομμουνίστριες θα αναπτύσσονται αποβάλλοντας τις στενότητες, τις προκαταλήψεις αλλά και τον αμοραλισμό της αστικής ηθικής. Ολο και περισσότερο θα συμβαδίζει η ανάπτυξη της κομμουνιστικής συνείδησης με την αφομοίωση της κομμουνιστικής ηθικής, και με την έκφραση της τελευταίας στο τρόπο ζωής.