Αναταράξεις στη Διεθνή και Ελληνική χρηματαγορά

Από τον Αύγουστο του 1997 εμφανίσθηκε ένα νέο κύμα νομισματικών και χρηματιστηριακών κρίσεων στις οικονομίες των λεγομένων “Νέων τίγρεων” της Ανατολικής Ασίας, ενώ λίγους μήνες αργότερα, το κύμα φθάνει και αγκαλιάζει το “οικονομικό θαύμα” της Ιαπωνίας.

Στις 18 Αυγούστου 1997 στην Ινδονησία ο γενικός δείκτης τιμών μετοχών σημειώνει πτώση κατά 8,41% και υποτιμάται το εθνικό της νόμισμα έναντι του δολαρίου ΗΠΑ. Στο Χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ κορυφώνεται, στις 23 Οκτωβρίου ΄97, μια συνεχής πτωτική πορεία μετοχών που φθάνει τη συνολική πτώση του 30%.

Στις 27 Οκτωβρίου, το κύμα της κρίσης κλυδωνίζει, ως “μετασεισμική” δόνηση, τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου. Η “πίεση” είναι αισθητή και μη αμφισβητήσιμη ανεξάρτητα από τα “όρια” αντοχής του ενός ή του άλλου χρηματιστηρίου ανάλογα με τη δύναμη της μιας ή της άλλης καπιταλιστικής οικονομίας.

Στη Νέα Ζηλανδία ο τιμές των μετοχών συμπιέστηκαν κατά 10% στο άνοιγμα των εργασιών του χρηματιστηρίου, ενώ ο δείκτης στο χρηματιστήριο του Σίδνεϋ της Αυστραλίας έπεσε κατά 7%.

Προς το τέλος του Νοεμβρίου κηρύσσει πτώχευση η “Yamaichi Securities” ένας από τους σημαντικότερους χρηματοοικονομικούς οίκους της Ιαπωνίας, κι όχι μόνο, με 7.500 υπαλλήλους στην Ιαπωνία και το εξωτερικό. Είχε προηγηθεί η χρεοκοπία της Sanyo Securities Co Ltd και της Hokkaido Takushoku Bank Ltd.

Η κατρακύλα συνεχίζεται για τις περισσότερες υπό κρίση χώρες της Ν. Α. Ασίας και το Γενάρη του ΄98, ενώ εμφανίζονται οι τραγικές επιπτώσεις στις λαϊκές μάζες, με θεαματική άνοδο των ανέργων σαν αποτέλεσμα της χρεοκοπίας επιχειρήσεων.

Οι πτώσεις των τιμών του γενικού δείκτη τιμών στα χρηματιστήρια είναι ιδιαίτερα σημαντικές όχι μόνο στις παλιές και νέες “τίγρεις” της Ασίας αλλά και στις λεγόμενες “αναδυόμενες” οικονομίες της Λατινικής Αμερικής (Μεξικό, με πτώση κατά 13,3%, Βραζιλία με 15%, Αργεντινή με 13,7).

Κανείς δεν αμφισβητεί τους κλυδωνισμούς στη διεθνή χρηματαγορά, που αντανακλώνται άλλωστε και στις αυξομειώσεις του γενικού δείκτη τιμών στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και τη χρηματαγορά της ΕΕ, ανεξάρτητα από τη διαμόρφωση της ισορροπίας τους. Αν και δεν απειλήθηκαν άμεσα, συνεχίζεται ο προβληματισμός, οι αντιφατικές προβλέψεις για μια ενδεχόμενη εμφανή επίδραση.

Οι πιέσεις είναι πιο έντονες και εμφανείς στην ελληνική χρηματαγορά. Παίρνει νέες διαστάσεις η συζήτηση - διαφωνία, που είναι κατά πολύ προγενέστερη, ανάμεσα σε αστούς οικονομολόγους και πολιτικούς γύρω από την νομισματική πολιτική της κυβέρνησης: Πολιτική “σκληρής” δραχμής ή διολίσθηση ή και υποτίμηση; Η κυβέρνηση βεβαιώνει σε όλους τους τόνους για την εμμονή της στη νομισματική πολιτική της “σκληρής” δραχμής, μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής 13 Μαρτίου.

Ωστόσο, πέραν των αυξομειώσεων, με πτωτική τάση, στο χρηματιστήριο της Σοφοκλέους, δεν περνάν απαρατήρητα γεγονότα όπως η συνάντηση του διοικητή τη Τράπεζας της Ελλάδας με τον πρωθυπουργό και στη συνέχεια το αιφνιδιαστικό ταξίδι “αναψυχής” του ...

Στις 13 Μαρτίου έχει γίνει πλέον φανερό ότι αλλάζει η νομισματική πολιτική της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση “συνδέει” αυτή την αλλαγή με τις διαπραγματεύσεις της για την ένταξη της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισορροπιών (ΜΣΙ - 2) της ΕΕ. Η αλλαγή στη νομισματική πολιτική πρακτικά σημαίνει υποτίμηση της δραχμής, σε ποσοστό 13,8%.

Προηγούμενη σελίδαΕπόμενη σελίδα