Ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Α. Παπαρήγα

στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή

για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση 2/6/1998

Το θέμα που συζητάμε σήμερα δεν είναι ούτε νέο ούτε άγνωστο. Την ΟΝΕ την ζουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, η φτωχή αγροτιά, οι ταλαιπωρημένοι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, η νεολαία μας, οι γυναίκες που ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Την ζούμε στα δικαστήρια που απαγορεύουν τις απεργίες, στα αγροτοδικεία. Το πραγματικό της πρόσωπο φαίνεται στα παρατεταγμένα ΜΑΤ που φυλάσσουν το μέγαρο Μαξίμου και τη Βουλή, τις ιδιοκτησίες των καπιταλιστών. Την ζούμε στους καθημερινούς αγώνες πλατιών λαϊκών στρωμάτων, στην παλλαϊκή βουβή και ανοικτή δυσαρέσκεια που συνεχώς φουντώνει.

Δίπλα στα ΜΑΤ η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το ψέμα και την παραπλάνηση. Σαν αυτό που ζούμε στην περίπτωση της Ιονικής, ότι τάχα η κυβέρνηση εγγυάται τις θέσεις εργασίας. Όταν οι ιδιώτες αγοράζουν, αυτοί καθορίζουν πόσους και ποιους εργαζόμενους θα χρησιμοποιήσουν. Απλά η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο αγοραστής χρειάζεται ένα ορισμένο χρονικό διάστημα για να πάρει τον αέρα της επιχείρησης. Θα χρησιμοποιήσει το προσωπικό τόσο διάστημα όσο του χρειάζεται για να κάνει τις προσαρμογές. Άρα η κυβέρνηση παζαρεύει, υποτίθεται, την ημερομηνία απόλυσης.

Μέχρι προ τινος το κύριο επιχείρημα για την προσαρμογή της χώρας στα πλαίσια της ΕΕ, για τη συμμετοχή της στις διαδικασίες ενοποίησης ήταν, ότι είναι ο μόνος δρόμος που διασφαλίζει ανάπτυξη της χώρας και κυρίως ευημερία του λαού της. Σήμερα , που έχει πια αποκαλυφθεί ότι η ΕΕ όχι μόνο δεν διασφαλίζει βελτίωση ζωής, αλλά θέτει σε άμεση αμφισβήτηση και τις πιο ανώδυνες για το σύστημα λαϊκές κατακτήσεις, η προπαγάνδα έχει κάνει μια στροφή 180 μοιρών. Ο ελληνικός λαός ακούει, ότι αν δεν παρακολουθήσει και δεν μετέχει σ αυτές τις διαδικασίες, τότε τα πράγματα θα είναι χειρότερα.

Έμμεσα έστω αναγνωρίζεται ότι η ΕΕ – κατά τους εμπνευστές της – είναι το μικρότερο κακό. Κάτι είναι και αυτό από την προπαγάνδα του ¨ευρωπαϊκού ονείρου¨...

Η ΟΝΕ δεν αποτελεί εθνικό στόχο για τον λαό, παρά μόνο για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της.

Βεβαίως ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας και συγκεκριμένα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της βαφτίζονται εθνικό συμφέρον, εθνικός στόχος. Δεν είναι λίγες φορές που ο λαός μας υπέφερε , έδινε και το αίμα του χάριν των δήθεν εθνικών ιδανικών που κάθε φορά ντύνονται με διάφορα συνθήματα, από τη ¨Μεγάλη Ιδέα¨ μέχρι τη λύτρωση του λαού από τον κομμουνιστικό «κίνδυνο»!

Από την ΟΝΕ και γενικότερα από τη στρατηγική των αναδιαρθρώσεων στα πλαίσια του καπιταλισμού θα βγουν κερδισμένες οι πολυεθνικές, το μεγάλο κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη όλων των κρατών μελών της ΕΕ, ανεξάρτητα από το κομμάτι που θα καταφέρει να αρπάξει η ελληνική, η ισπανική, η πορτογαλική κ.λ.π. από την αστική τάξη της Γερμανίας και της Γαλλίας που έχουν το επάνω χέρι στο μοίρασμα της λείας σε βάρος των λαών και των πηγών πλούτου που διαθέτει η Ευρώπη.

Δεν υπάρχει ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο, η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι αναπόφευκτη στα πλαίσια της ΟΝΕ.

Ορισμένες πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης ονειρεύονται ότι υπάρχει άλλη διαχείριση μη νεοφιλελεύθερη στα πλαίσια της ΟΝΕ, της ΕΕ.

Πριν λίγα χρόνια υπήρχαν δύο τακτικές στην διαχείριση, δύο τύποι διαχείρισης στα πλαίσια της ίδιας στρατηγικής.Η νεοφιλελεύθερη των παραδοσιακών συντηρητικών κομμάτων και η σοσιαλδημοκρατική κευνσιανή ή νεοκευνσιανή.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι επικριτές οπαδοί της ΕΕ δεν κοιτάνε προς τα πίσω, δεν προτείνουν τις κλασσικές σοσιαλδημοκρατικές μεθόδους, γιατί αυτές πρόσφεραν ό,τι πρόσφεραν στο σύστημα, σήμερα δεν έχουν αντικειμενική βάση.

Σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών, σήμερα μια διαχείριση υπάρχει, η νεοφιλελεύθερη, με ελάχιστα έως ανύπαρκτα περιθώρια ελιγμών.

Ορισμένοι μπορεί να ισχυρισθούν πονηρά, ότι με τη θέση μας αυτή ενισχύουμε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης. Το αντίθετο κάνουμε. Αποκαλύπτουμε ότι η κυβέρνηση λεει ψέματα όταν ισχυρίζεται ότι η διαφωνία της με τη ΝΔ είναι στο κοινωνικό πρόσωπο της ΟΝΕ και γενικότερα στο κοινωνικό πρόσωπο των αναδιαρθρώσεων. Δείχνουμε ότι μόνο μια συνεπής αντίθεση με την πολιτική αυτή μπορεί να φέρει ορισμένες κατακτήσεις.

Απόδειξη γι αυτό είναι ότι τα κόμματα του κοινοβουλίου, όπως ο ΣΥΝ που μιλά για άλλο δρόμο προς την ΟΝΕ, το μόνο που έχει να αντιπαρατάξει είναι ο πειστικός κοινωνικός διάλογος, δηλαδή να βρεθούν τρόποι παραπλάνησης των εργαζομένων και μια καλύτερη διαχείριση των οικονομικών κονδυλίων, που το πολύ να δώσει αυξήσεις 3% αντί 2,5%. Απόδειξη γι αυτό είναι ότι ορισμένοι κρύβουν το τι συνεπάγεται η ιδιωτικοποίηση, ικανοποιούνται με ένα καλό τίμημα, με λιγότερες μίζες.

Όχι ότι είναι κακό να ζητά κανείς καλύτερη κατανομή των κονδυλίων, αλλά είναι απάτη και αυταπάτη να λεει κανείς στο λαό, ότι το πρόβλημα είναι να βρεθούν 150 και 200 δις για να μοιρασθούν μια χρονιά στο λαό. Και μετά τι γίνεται; Τέτοιες δυνατότητες μπορεί να υπάρξουν σε προεκλογική περίοδο, με μαθηματική ακρίβεια θα αφαιρεθούν την επόμενη χρονιά, μια και το ταμείο δεν χωράει κοινωνική φιλολαϊκή πολιτική.

Αν προχωρήσει η ΟΝΕ και οι αναδιαρθρώσεις της ΕΕ γενικότερα, οι αρνητικές, οι τραγικές συνέπειες θα είναι μακράς διαρκείας. Η ώρα της αντίστασης είναι ΤΩΡΑ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

Η ουσία των μέτρων που παίρνονται σήμερα δεν βρίσκεται μόνο στον αντιλαϊκό, νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα τους, αλλά και στα μακροπρόθεσμα τραγικά αποτελέσματα που επιφέρουν.

Για άλλη μια φορά θα πούμε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική εισοδηματικής λιτότητας που ύστερα από 2-5 χρόνια μπορεί να βελτιωθεί, ούτε με μια φορολογική ανισότητα σε βάρος του λαού, που στο κάτω-κάτω και αυτή διορθώνεται στην πορεία, αν υπάρχει πολιτική θέληση, με ένα νόμο που αλλάζει την σημερινή άδικη κατάσταση.

Οι επιλογές που προωθούνται επιφέρουν καταλυτικές αρνητικές αλλαγές στη ζωή και στα δικαιώματα των εργαζομένων, στην παραγωγική βάση της χώρας, στη διεθνή της θέση, που δεν επανορθώνονται εύκολα. Θα χρειαστούν κόποι και θυσίες, αιματηρές για τον λαό, σε ορισμένα ζητήματα θα πρέπει να αρχίσει ο λαός από την αρχή, όταν του δοθεί η ευκαιρία, και θα του δοθεί, να δοκιμάσει να πάρει την πρωτοβουλία στα χέρια του.

Όπως επιβεβαιώθηκε ως σήμερα το ΚΚΕ, έτσι θα επιβεβαιωθεί και στην πορεία

Οι κρίσεις και οι προβλέψεις ενός κόμματος, του κάθε κόμματος, επιβεβαιώνονται ή δεν επιβεβαιώνονται μέσα σε μια πορεία, σε ένα ευρύτερο χρονικό διάστημα.

Για ορισμένα ζητήματα μπορεί να χρειάστηκαν 20 χρόνια για να αποκαλυφθεί το ψέμα και η απάτη, όπως με τις περίφημες αγροτικές επιδοτήσεις για τις χωματερές, την πρόωρη συνταξιοδότηση , για τις μεγάλες εξαγωγές που θα έκαναν οι βιοτέχνες και ιδιαίτερα οι αγρότες στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια μετά την συνθήκη του Μάαστριχ και τις συμπληρώσεις που έγιναν με την συνθήκη του Άμστερνταμ , την Ατζέντα 2000, το αντιλαϊκό πρόσωπο της Κοινότητας φαίνεται από την πρώτη στιγμή ή αποκαλύπτεται μέσα σε 1-2 χρόνια.

Το ΚΚΕ έγκαιρα μίλησε και πριν ακόμα εμφανισθούν τα σύννεφα της κρίσης και της ύφεσης:

Για το ψέμα και την αυταπάτη γύρω από το οικονομικό θαύμα των «παλιών και νέων τίγρεων».

Για την ουσία της περίφημης ελευθέριας της αγοράς, των αποκρατικοποιήσεων.

Για τα δημαγωγικά που άκουγε ο ελληνικός λαός πριν λίγα χρόνια, ότι οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να γίνουν για να γίνει πιο φθηνό το κράτος, για να μη πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα ελλείμματα των κρατικών επιχειρήσεων κ.λ.π.

Αποδείχθηκε ότι οι ελλειμματικές και δήθεν καθυστερημένες δημόσιες επιχειρήσεις γίνονται μαγνήτες για τους ιδιώτες καπιταλιστές και για τους ομίλους των πολυεθνικών. Κανείς σοβαρός δεν υποστηρίζει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να απαλλαγεί ο λαός από το βάρος τους. Τις έχουν ανάγκη οι καπιταλιστές ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΤΟΥ. Τις έχουν ανάγκη, για να κάνουν επενδύσεις και να παίξουν στο παγκόσμιο παιχνίδι των κερδών, γιατί αυτοί έχουν σωρεύσει τεράστια κεφάλαια και πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν.

Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο λαός πληρώνει τα ελλείμματα μόνο των κρατικών επιχειρήσεων; Πληρώνει εξ ίσου και πολλαπλάσια και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που θησαυρίζουν σε βάρος του, που παίρνουν τσάμπα χρήματα από τα κρατικά και τα τραπεζικά ταμεία. Τουλάχιστον για τις κρατικές επιχειρήσεις ξέρει ο λαός τι πληρώνει, δεν μπορεί να δει εύκολα όμως και την άλλη αλήθεια , ότι χρυσοπληρώνει ακόμα περισσότερο τους επιχειρηματίες και τις επιχειρήσεις τους.

Ούτε είναι σοβαρό το επιχείρημα ότι μέσω των αποκρατικοποιήσεων θα μειωθεί η εξάρτηση τους από το κράτος. Θα γίνει πρόσθετα και το εξής: θα γίνει πιο στενή η εξάρτηση του κράτους από τους ιδιώτες καπιταλιστές και η αλληλοσύνδεσή τους.

Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε στην εκτίμησή του ότι είναι αδύνατη η κοινοτική αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη, τις κυβερνήσεις και τις κυρίαρχες τάξεις. Από το 1957 που ιδρύθηκε η ΕΟΚ ως σήμερα τα διάφορα προγράμματα προσέγγισης και ενοποίησης δεν πέτυχαν ούτε απλή σύγκλιση, ούτε μείωση στις διαφορές ανάπτυξης ανάμεσα στις χώρες. Η ΕΕ που έχει μια ιστορία πάνω από 40 χρόνια να μην έχει καταφέρει να υπάρχει ομόνοια και σύμπνοια ανάμεσα στις πιο βασικές και πιο ισχυρές χώρες-μέλη;

Η ΟΝΕ, το ΕΥΡΩ, είναι το εργαλείο

Το θέμα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, η λεγόμενη άμυνα και ασφάλεια της Ευρώπης

Επόμενη σελίδα