Σημειώσεις

1. Οι μορφές της μεγάλης γαιοκτησίας στην Οθωμανική αυτοκρατορία είναι οι εξής (εκτός από το τσιφλίκι, για το οποίο γίνεται αναλυτικά λόγος στο άρθρο): α) Ζιαμέτια και τιμάρια: πρόκειται για ισοδύναμα διοικητικών περιφερειών, ανάλογα προς τα βυζαντινά θέματα. Οι διοικητές τους (σπαχήδες και τιμαριώτες) είναι επιφορτισμένοι με την είσπραξη της γαιοπροσόδου και καρπώνονται ένα σημαντικό τμήμα της. β) Χάσια: πρόκειται για ιδιοκτησίες μελών της σουλτανικής οικογένειας (πχ. η Χίος αποτελούσε χάσι της "βαλιδέ χανούμ", της μητέρας του σουλτάνου) γ) Βακούφια και μούλκια: πρόκειται για ιδιοκτησίες φιλανθρωπικών και θρησκευτικών ιδρυμάτων.

2. Οι Ασσίζες της Ρωμανίας είναι η κωδικοποίηση του φεουδαρχικού δικαίου της Δυτικής Ευρώπης. Στον ελλαδικό χώρο εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά μετά τη φραγκική κατάκτηση (1204).

3. Σε "αναγραφή" (καταγραφή αγαθών κερκυραϊκής βαρωνείας) του 18ου αιώνα, εμφανίζεται ο κόμης Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας (πατέρας του Ιωάννη) ως αγρολήπτης εδαφών βαρωνείας, παρ' όλο που ήταν και ο ίδιος ευγενής. Φυσικά, μισθώνει με τη σειρά του το αγροτεμάχιο σε καλλιεργητή, ο οποίος και βαρύνεται με την απόδοση της γαιοπροσόδου.

4. "Μεγάλη Ιδέα" ή "Δόγμα του αλυτρωτισμού" ήταν ο σταθερός ιδεολογικός και πολιτικός προσανατολισμός του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, στην απόσπαση από την Οθωμανική αυτοκρατορία εδαφών που κατοικούνταν από συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς.

5. Περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία για τη διαστρωμάτωση της αγροτιάς στη συλλογική μελέτη του ΚΜΕ "Οι αλλαγές στην οικονομία και στην ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας (1980-1994)".

6. Τα δύο φασιστικά καθεστώτα που γνωρίσαμε στην Ελλάδα (δικτατορία Μεταξά - δικτατορία συνταγματαρχών) προχώρησαν σε μερική ρύθμιση των αγροτικών χρεών, επιδιώκοντας να παρουσιάσουν ένα φιλολαϊκό πρόσωπο.

Προηγούμενη σελίδαΕπόμενη σελίδα