- Υπάρχει ελληνική εμπλοκή και πώς αυτή εκφράζεται;
- Επίσημα η κυβέρνηση έχει μια θέση την οποία μπορεί να την ερμηνεύσει κανείς όπως θέλει και αυτό είναι το πρόβλημα. Δηλαδή, ναι μεν δεν έχει μέχρι στιγμής μια θέση, όπως αυτή της γερμανικής κυβέρνησης, από την άλλη πλευρά όμως απ' όσες επίσημες τοποθετήσεις υπάρχουν μέχρι τώρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ελλάδα και να στηρίξει μια ένοπλη επέμβαση στην περιοχή και να τη διευκολύνει. Το λέω αυτό γιατί η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι τάσσεται μεν υπέρ της ανάγκης καταστροφής των μέσων μαζικής καταστροφής, που υποτίθεται πως έχει το Ιράκ, αγνοώντας όμως το γεγονός ότι τέτοια μέσα υπάρχουν και στη χώρα μας, καθώς υπάρχουν πυρηνικές κεφαλές. Αγνοώντας επίσης το γεγονός ότι τέτοια μέσα διαθέτει και το Ισραήλ και μάλιστα πυρηνικά όπλα και σε πλήρη αντίθεση με όλους τους λαούς της περιοχής.
Ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της εφαρμογής των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που και αυτό μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει όπως θέλει ή πολύ περισσότερο, έχοντας υπόψη ποια είναι η κατάσταση στον ΟΗΕ, να οδηγηθεί σε ερμηνείες για εξελίξεις που μπορεί να είναι παρά πολύ αρνητικές. Σε όλα αυτά να συμπληρώσουμε και τη θέση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα εξετάσει τη στάση της τελικά εφόσον υπάρχει νέα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το πρόβλημα ωστόσο με την ελληνική κυβέρνηση έχει σχέση κυρίως με αυτό που πολλαπλώς έχει επιβεβαιωθεί ότι δηλαδή χρησιμοποιούνται οι αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα, ιδιαίτερα της Σούδας στην Κρήτη, για την εξυπηρέτηση της συγκέντρωσης των στρατιωτικών δυνάμεων στον Κόλπο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια που να είναι τουλάχιστον συμβατή με τα όσα διακηρύσσει. Αρα έχει μια στάση ανοχής απέναντι στην πολιτική των Αμερικανών και αυτό είναι ένα ζήτημα του μαζικού λαϊκού κινήματος. Να ξεσκεπάσει αυτά τα σχέδια, να αντισταθεί και να τα αποτρέψει όσο είναι ακόμα καιρός.
- Η ελληνική εμπλοκή είναι αποτέλεσμα ενός καταναγκασμού ή μια συνειδητή επιλογή, το κάνει δηλαδή η κυβέρνηση για κάποιους ειδικούς λόγους;
- Αυτό είναι δύσκολο να το ερμηνεύσει κανείς, αλλά το πρόβλημα δεν είναι στις προθέσεις. Το πρόβλημα που έχει η ελληνική κυβέρνηση είναι ότι θα ήθελε πολύ πιο ανοιχτά και πολύ πιο δραστήρια να στηρίξει τις αμερικάνικες επιλογές με συγκεκριμένες ενέργειες στην περιοχή, αλλά δεν μπορεί και επειδή η αμερικάνικη πολιτική έχει τόσο πολύ εκτεθεί, όπως και η ταύτιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με τις αμερικάνικες επιλογές, αλλά και πολύ περισσότερο επειδή είναι σε αναμονή οι εξελίξεις στο Αιγαίο και στο Κυπριακό υπό την αμερικάνικη ηγεμονία. Και βέβαια το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τίποτα καλό δεν προμηνύει για τα ελληνικά συμφέροντα από αυτές τις πρωτοβουλίες. Ετσι αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να πει ότι στηρίζει τις αμερικάνικες πρωτοβουλίες για το Αιγαίο ή το Κυπριακό, για την ειρηνική επίλυση των όποιων διαφορών, τη στιγμή που αυτοί που την προωθούνε χρησιμοποιούν τα πιο τέλεια οπλικά συστήματα ή συμπεριφέρονται σαν "Ράμπο" και σαν παγκόσμιοι χωροφύλακες. Αυτό είναι το πρόβλημα αυτή τη στιγμή της ελληνικής κυβέρνησης.
Το ποιο σημαντικό είναι ότι τη στιγμή αυτή, όπου μετά τις εκλογές στην Κύπρο όλοι περιμένουν την πρωτοβουλία Χόλμπρουκ, τη στιγμή που προωθούνται τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο που προωθεί ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, στην ουσία οι ΗΠΑ, την ίδια ώρα οι ΗΠΑ εμφανίζουν το πιο βάρβαρο πρόσωπό τους στο Ιράκ. Τι αξιοπιστία λοιπόν μπορεί να έχει η στήριξη της ελληνικής εξωτερικής στις ΗΠΑ, όταν οι Αμερικανοί συμπεριφέρονται με τον τρόπο αυτό. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τρόπο που θα πλασαριστούν οι διάφορες λύσεις υπό αμερικάνικη ή υπό ΝΑΤΟική αιγίδα στην ελληνική κοινή γνώμη.
Ταύτιση με τις επιλογές των ΗΠΑ
- Τι θα έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση, ποια είναι η εναλλακτική στάση που θα έπρεπε να κρατήσει;
- Το πρώτο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι να απαγορεύσει τη χρήση των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας και αυτό μπορεί να το κάνει και πολιτικά και πρακτικά. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει. Το δεύτερο είναι να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει, ώστε να συμβάλλει στην αποτροπή της οποιασδήποτε στρατιωτικής ενέργειας στην περιοχή. Αυτό κυρίως μπορεί να γίνει μέσω του ΟΗΕ, με τη χρήση των διμερών σχέσεων και την ανάπτυξη μιας σειράς πρωτοβουλιών, πράγματα όμως που δεν τα κάνει. Το πιο σημαντικό όμως θα ήταν να κλείσει την αμερικανική βάση της Σούδας και τις άλλες ΝΑΤΟικές βάσεις, που μπορεί να αξιοποιηθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
- Ναι, αλλά ο διεθνής συσχετισμός επιτρέπει κάποιες κινήσεις τέτοιου είδους;- Το διεθνή συσχετισμό τον διαμορφώνουν κάποιες δυνάμεις, δεν είναι στατικός. Οταν σήμερα έχουμε όλη αυτή τη συζήτηση για την αμερικάνικη επίθεση στον Κόλπο, τουλάχιστον φαίνεται ότι ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι ο ίδιος σήμερα με αυτόν που ήταν όταν έγινε η πρώτη επίθεση. Αρα το επιχείρημα ότι δε μας επιτρέπει ο διεθνής συσχετισμός, δε στέκει. Ηδη, με τη συμβολή φυσικά άλλων, είναι πιο ευνοϊκός και γενικά ο συσχετισμός δεν είναι αυτός που ήταν το 1991. Και αντιδράσεις αντίστασης των λαών υπάρχουν και οι πιο πρωτοπόρες δυνάμεις προσπαθούν να συντονίσουν τη δράση τους και από κοινού να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Εν πάση περιπτώσει ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει, όμως η σημερινή κυβέρνηση όχι απλώς δεν είναι διατεθειμένη, αλλά δε θέλει κιόλας να κάνει οτιδήποτε, μιας και επανειλημμένα έχει δηλωθεί και από τα πιο επίσημα χείλη η πλήρης ταύτιση της χώρας μας με τις μεγάλες επιλογές των ΗΠΑ.
Να σπάσει η εικόνα τους...
- Ετσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, υπάρχουν δυνατότητες αποτροπής της στρατιωτικής επέμβασης;
- Μέχρι να εκδηλωθεί πάντα υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες και πρέπει κανείς μέχρι την τελευταία στιγμή να προσπαθεί να επηρεάσει τα πράγματα. Υπάρχει ένα ρητό που λέει " μόνο οι αγώνες που δε γίνονται είναι χαμένοι αγώνες ". Με αυτή την έννοια και η οποιαδήποτε κινητοποίηση, η οποιαδήποτε δραστηριότητα προσθέτει ένα λιθαράκι σε ένα μεγάλο μέτωπο που είναι φανερό ότι υπάρχει. Στο μέτωπο αντίστασης και αντίθεσης στους συγκεκριμένους σχεδιασμούς.
- Πώς μπορεί να εκφραστεί αυτή η αντίθεση;- Μια σειρά από μαζικούς φορείς, όπως η Ομοσπονδία Οικοδόμων, έχουν εκδηλώσει την αντίθεσή τους, η ΕΕΔΥΕ και άλλοι φορείς του κινήματος ειρήνης διοργανώνουν κινητοποιήσεις. Ηδη γίνονται στην Κρήτη και αλλού. Εχει μεγάλη σημασία αυτή η ενέργεια. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται πάρα πολύ να δώσουν μια εικόνα ότι δήθεν εκφράζουν το κοινό αίσθημα των λαών. Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει, γιατί βεβαίως οι ηγεμόνες πάντα θέλανε να εμφανίζονται ότι δήθεν λειτουργούν με εντολή. Πρέπει λοιπόν να σπάσει αυτή η εικόνα και αυτή η αντίληψη. Οσο περισσότεροι μαζικοί φορείς μπορούν με διάφορες μορφές, με διαμαρτυρίες, παραστάσεις, πικετοφορίες στην αμερικάνικη πρεσβεία, με οποιαδήποτε μορφή, να εκφράσουν την αντίθεσή τους, όλα αυτά θα έχουν το δικό τους μερίδιο στην προσπάθεια αποτροπής αυτής της ενέργειας.