Αμυνα και αντεπίθεση

"Ενδιαφερόμαστε, για την ανταλλαγή απόψεων με στόχο, όσο είναι δυνατό, να αναπτυχθεί η κοινή δράση, στα πλαίσια της ΕΕ, στα πλαίσια της Ευρώπης, μια κοινή δράση των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, με στόχο πάνω απ' όλα την αφύπνιση και τη συσπείρωση των λαών, σε μια περίοδο που κατά τη γνώμη μας οι επιλογές της ΕΕ φορτώνουν τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης, και των χωρών μελών και αυτών που είναι εκτός ΕΕ, με τεράστια δυσβάσταχτα προβλήματα.

Η γνώμη μας είναι ότι το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα θα αναπτυχθούν και θα ξεσπάσουν μεγάλοι αγώνες. Το πρόβλημα το δικό μας, ως ΚΚΕ, δεν είναι απλώς να ξεσπάσουν κάποιοι αγώνες. Τα ξεσπάσματα είναι εύκολα, όταν οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν σε μια νύχτα, ότι χάνουν κατακτήσεις 80 χρόνων. Το κύριο για μας είναι ν' αναπτυχθεί ένας συστηματικός, μεθοδικός, οργανωμένος αγώνας με προοπτική. Γιατί τα ξεσπάσματα μπορεί εύκολα, η ελληνική κυβέρνηση και το κατεστημένο, να τα τσακίσουν. Η αρχή γίνεται με τον εθνικό αερομεταφορέα, την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ. Ξεκινάει η ελληνική κυβέρνηση μεθοδικά από τον πιο αδύνατο κρίκο των δημόσιων επιχειρήσεων. Αλλά τα μέτρα θα αγκαλιάσουν όλες τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

Βεβαίως πρέπει να πω ότι οι συνέπειες των επιλογών της ΕΕ, της ΟΝΕ, του προγράμματος σύγκλισης, του προγράμματος σταθερότητας, από μια άποψη δεν είναι διαφορετικές στην Ελλάδα, από αυτές τις συνέπειες στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Από τη μια μεριά εκτιμάμε ότι έχουμε επιτάχυνση της συσσώρευσης του πλούτου και από την άλλη επιτάχυνση της σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης, της πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Με μια έννοια ό,τι συμβαίνει σήμερα στον Γάλλο, στον Γερμανό, στον Βρετανό εργάτη, συμβαίνει και στον Ελληνα. Ομως θέλω να συγκεντρώσω την προσοχή σας σε ορισμένες βαθύτερες και ακόμα πιο αρνητικές συνέπειες, που έχουν αυτά τα μέτωπα, τα οποία έχουν ανοιχτεί τώρα για την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία. Η Ελλάδα δεν είναι Μ. Βρετανία. Η Ελλάδα ακόμα ακόμα δεν είναι Ισπανία. Η θέση της στην ΕΕ οδηγεί να έχει συνέπειες ακόμα πιο έντονες.

Η πρώτη συνέπεια είναι η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Οχι απλώς η εξαγορά της από το πολυεθνικό κεφάλαιο, αλλά η συρρίκνωσή της. Σε λίγα χρόνια, αν δεν ανακοπεί αυτή η πορεία, η Ελλάδα θα είναι μια χώρα που θα εξαρτάται ολοκληρωτικά και υποδουλωτικά από τις διεθνείς εξελίξεις. Πιστεύουμε, ότι καμιά χώρα δεν μπορεί ν' ακολουθήσει τον α ή τον β προσανατολισμό όταν συρρικνώνει την υλική παραγωγική της βάση. Οταν χάνει αναπτυξιακές δυνατότητες. Δεύτερο και σοβαρό ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα, βεβαίως, είναι μια χώρα που ανήκει στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα έχει μια στρατηγική θέση στα Βαλκάνια, είναι μια χώρα που βρίσκεται σε μια περιοχή όπου συναντώνται τρεις ήπειροι. Η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική.

Κυριολεκτικά η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή, όπου εκδηλώνεται μια σκληρή αντιπαράθεση, αδελφική αλλά και εχθρική μαζί, ανάμεσα στους στρατηγικούς στόχους των ΗΠΑ και κυρίως της Γερμανίας. Βρίσκεται σε μια περιοχή όπου η αναδιανομή των αγορών συνοδεύεται με αλλαγές στα σύνορα και με εστίες πολέμων και με πολεμική αναμέτρηση. Επομένως, η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και η πλήρης εξάρτησή της από διακρατικά - καπιταλιστικά κέντρα, όπως λέμε εμείς, προσθέτει νέα και μεγάλα προβλήματα στη χώρα. Συγκεντρώνουμε την προσοχή σ' αυτό το σημείο, γιατί μπορώ να σας εξηγήσω καλύτερα για τις επιλογές μας, για τους προβληματισμούς μας που κάνουμε αυτή την περίοδο, για το πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή η στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, που ακολουθείται σήμερα στην Ευρώπη και παγκόσμια και που βεβαίως έχει κύριο στόχο τη συγκέντρωση του πλούτου, και την καθιέρωση νέων και πιο αντιδραστικών μορφών εκμετάλλευσης και καταπίεσης των εργαζομένων, ολόκληρων λαών. Μας απασχολεί το εξής ζήτημα: Με ποια στρατηγική, με ποια τακτική θα οργανωθεί όχι μόνο η άμυνα του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, αλλά και η αντεπίθεσή τους, γιατί είναι φανερό ότι στις σημερινές συνθήκες δεν αρκεί η άμυνα. Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα συγκεντρώνουν την προσοχή τους σήμερα σε μια θέση άμυνας σ' αυτά τα μέτρα. Εμείς ξέρουμε, και νομίζουμε ότι αυτό είναι μια ευρύτερη πεποίθηση, ότι δεν αρκεί κανείς να συγκρατήσει τον κατήφορο στους μισθούς, δεν αρκεί κανείς να παλεύει για τα κεκτημένα, γιατί οι όποιες λύσεις δίνονταν στο παρελθόν στην Ελλάδα, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, σήμερα δεν μπορούν να δοθούν. Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που η στρατηγική πρέπει να περιλαμβάνει την άμυνα, αλλά το κύριο ζήτημα που υπάρχει στην Ελλάδα, και πιστεύουμε σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι η διέξοδος, η πολιτική προοπτική, το πολιτικό όραμα ως θεωρία, αλλά, κυρίως, και ως πράξη .

Προηγούμενη σελίδαΕπόμενη σελίδα