Το ελληνικό αστικό κράτος μετέχει ενεργά σε όλους τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ταυτόχρονα δέχεται τις αρνητικές συνέπειες των ανταγωνισμών στην περιοχή (αμφισβήτηση συνόρων, αξιώσεις της Τουρκίας, υποκίνηση μειονοτικών ζητημάτων κλπ.).
Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα διαπραγματεύεται για να εξασφαλίσει την υποστήριξη ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, ώστε να αποκομίσει κέρδη από το άνοιγμα των νέων αγορών.
Στα πλαίσια αυτά καλλιεργεί τον εθνικισμό, χρησιμοποιεί την ιστορική διαμάχη με την Τουρκία για να επιβάλλει τη ταξική συνεργασία και τη λεγόμενη "εθνική ομοψυχία". Εξ ίσου καλλιεργεί το κοσμοπολιτισμό, προβάλλει την "υπεροχή και σταθερότητα" της Ελλάδας σαν καπιταλιστικού κράτους στα Βαλκάνια, διεκδικεί να έχει ένα αναβαθμισμένο ρόλο στα πλαίσια των σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, και μάλιστα σε περίπτωση που αυτή διευρυνθεί προς τα Ανατολικά.
Αστικές πολιτικές δυνάμεις, καθώς και μικροαστικές οπορτουνιστικές, υποστηρίζουν την αναβάθμιση της Ελλάδας στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μια τέτια αναβάθμιση σημαίνει ισχυροποίηση του ιμπεριαλισμού σε βάρος της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού. Σημαίνει ακόμα και νέους κινδύνους για την ειρήνη ανάμεσα στον ελληνικό λαό και τους λαούς των γειτονικών χωρών.