Οπως φαίνεται πίσω από τις πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργού Παιδείας, κρύβονται πολύ πιο σοβαρά ζητήματα, από εκείνα που θα μπορούσε κανείς πρόχειρα να δει. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αποδείξουμε πως όλα αυτά που παρουσιάζονται σαν προτάσεις για διάλογο προς ένα αναβαθμισμένο Λύκειο και μια ανοικτή τριτοβάθμια εκπαίδευση μπροστά στο 2000, είναι η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας που έρχεται.
Μιας πραγματικότητας, που στην αυγή του 21ου αιώνα επιχειρεί να ανακόψει, να εμποδίσει τη σύγχρονη αναγκαιότητα για διεύρυνση του μορφωτικού επιπέδου της κοινωνίας μας.
Μιας πραγματικότητας που πατώντας στον καθημερινό διασυρμό και στην υπονόμευση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στοχεύει στην απροκάλυπτη ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση της γνώσης, στην έξαρση των ταξικών φραγμών και στη μορφωτική οπισθοδρόμηση.
Είναι αλήθεια εξοργιστικό το επιχείρημα της κυβέρνησης πως παρουσιάζεται αναντιστοιχία των σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις ανάγκες των ελληνικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ανεργία πτυχιούχων.
Αυτό που πράγματι υπάρχει είναι πως οι σπουδές μιας μεγάλης κατηγορίας νέων ανθρώπων, προπορεύονται των αναγκών της σύγχρονης καπιταλιστικής παραγωγής.
Αυτή η παραγωγή, με τη στενή και την πλατιά, την κοινωνική της έννοια, θέλει έναν άλλο άνθρωπο. Ανασφαλή και περιπλανώμενο, δουλικό και υποταγμένο, έναν άνθρωπο χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα.
Εναν άνθρωπο που θα βγαίνει από ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, χειρότερο από το προηγούμενο, που να μπορεί με λιγότερα εφόδια να είναι ευέλικτος. Να ξέρει να προσαρμόζεται, όχι μόνο στις κάθε φορά ανάγκες της αγοράς εργασίας, αλλά και στις απαιτήσεις αυτών που τον εξουσιάζουν.
Αυτήν την ανάγκη τους, προσπαθούν να την καλύψουν με την υποκατάσταση της εκπαίδευσης, της διαδικασίας μετάδοσης σφαιρικής γνώσης και αγωγής, από τη διαρκή κατάρτιση, δηλαδή, τη διαδικασία μετάδοσης τεχνικών δεξιοτήτων και δεξιοτήτων συμπεριφοράς.
Γραφή, ανάγνωση και αρίθμηση είναι αυτά που εγγυώνται πως θα διατηρήσουν σαν υποχρέωση του κράτους τους.
Από εκεί και ύστερα, με εμπόδια και φραγμούς, με δίδακτρα και σκληρές εξετάσεις, μα πάνω απ' όλα με υποβάθμιση του μορφωτικού περιεχομένου των σπουδών, θα κλείνει σιγά-σιγά η στρόφιγγα της γνώσης για τους πολλούς.
Σε ορισμένα, ολοένα και λιγότερα Πανεπιστήμια, αποκαλύπτουν τα βαθύτερα μυστικά της γνώσης, μόνο στους λίγους έμπιστους. Σε αυτούς που προορίζουν για το διευθυντικό ρόλο της κοινωνίας.
1. Η παγίδα του "διαλόγου"
2. Οι μύθοι για τα νέα μέτρα
3. Ο ταξικός χαρακτήρας των νέων μέτρων και του εθνικού απολυτήριου
4. Η αντίληψη του ΚΚΕ για τη γνώση