Ο μύθος ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική πρόταση εκτός της πρότασης και της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΟΝΕ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΡΙΣΗ.
Είτε πιαστούν τα κριτήρια της ΟΝΕ είτε δεν πιαστούν, είτε τροποποιηθούν τα κριτήρια της ΟΝΕ είτε δεν τροποποιηθούν, ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΌ: Η κρίση θα βαθαίνει, η φτώχεια θα μεγαλώνει, ο πλούτος θα γίνεται όλο και πιο προκλητικός και επικίνδυνος, η καταστολή και η πολεμική εμπλοκή θα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ακόμα και αν για πολιτικούς λόγους προχωρήσετε σε μια χαλάρωση της πολιτικής σας, υπέρ του λαού, τα όποια οφέλη θα είναι ψίχουλα, για λίγους, θα οδηγήσουν σε ανακύκλωση της κρίσης σε ανώτερο επίπεδο.
Η πολιτική που ακολουθείται χρόνια τώρα στην Ελλάδα, και χαίρει εκτιμήσεως από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, αν δεν γίνουν δραστικές πολιτικές αλλαγές με την παρέμβαση του λαού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, να κηρυχθεί η χώρα επίσημα σε χρεοκοπία. Η Ελλάδα θα είναι όχι μόνο η τελευταία χώρα της ΕΕ σε κάποιους δείκτες αλλά ο αδύνατος κρίκος της, πράγμα που βάζει επί τάπητος την αναγκαιότητα αλλά και τη δυνατότητα ριζικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών , πάντα με τη λαϊκή παρέμβαση.
Εννοείται ότι οι προτάσεις της ΝΔ δεν συζητιόνται από εμάς, είναι εξίσου άγριες, αντιλαϊκές.
Όσοι σε αυτή την αίθουσα ισχυρίζονται ότι μπορεί να πάμε στην ΟΝΕ με άλλη, φιλολαϊκή πολιτική, δεν λένε την αλήθεια, ή είναι ουτοπιστές.
Ο σκοπός καθορίζει τα μέσα και την τακτική. Αποχρώσεις στην διαχείριση μπορεί να υπάρξουν, αλλά η πολιτική και η διαχείριση θα είναι νεοφιλελεύθερη.
Οι διάφορες εναλλακτικές προτάσεις που ακούμε δεν έχουν καμία αξία, γιατί δεν περιέχουν ούτε φραστικά έστω μέτρα κατά του μεγάλου κεφαλαίου.
Ακούει ο ελληνικός λαός ότι καλή λύση είναι να παρθούν μέτρα που να βάλουν ορισμένους κανόνες στην κίνηση του μεγάλου κεφαλαίου. Τέτοιοι κανόνες μπορεί να μπουν, ήδη οι 7 πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες συνέταξαν μνημόνιο.
Τα μέτρα που παίρνονται – αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπούν σε εφαρμογή- δεν αφορούν τους λαούς και τη ζωή τους. Καταβάλλονται απέλπιδες προσπάθειες να μπουν σε κάποια τάξη οι μεταξύ τους σχέσεις, να συμπεριφερθεί το κεφάλαιο σαν μια ενωμένη διεθνής δύναμη, ώστε η κρίση της μιας χώρας να μη παρασύρει την μια χώρα μετά την άλλη.
Οι ΗΠΑ μείωσαν τα επιτόκια αλλά αυτό δεν το έκαναν για τον αμερικανικό λαό, αλλά για να διασώσουν τις εξαγωγές προς την Βραζιλία, ώστε να μεγαλώσει το αμερικάνικο έλλειμμα. Από το αλισβερίσι αυτό οι δύο λαοί δεν θα κερδίσουν, ούτε ίσως και ψίχουλα.
Η ΝΔ σαφώς λεει ότι χρειάζονται πιο γρήγορα μέτρα , επιτάχυνση μέτρων για την ΟΝΕ. Δεν διαφωνεί λοιπόν στην ουσία αλλά ας το πούμε στους ρυθμούς. Υποθέτω ότι η ηγεσία της ΝΔ αλλά και τα επιστημονικά της επιτελεία γνωρίζουν καλά ότι οι ρυθμοί προώθησης μιας πολιτικής δεν είναι ζήτημα μόνο υποκειμενικό και ικανότητας, αλλά έχει σχέση και με τη λειτουργία των αντικειμενικών νόμων της οικονομίας αλλά και των συγκεκριμένων διεθνών εξελίξεων.
Οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις δεν μπορούν να γίνουν εύκολα με προγραμματισμό, π.χ. παγκόσμια πουλιόνται όλα, οι αγοραστές δεν είναι ούτε απεριόριστοι, ούτε απεριόριστα αποθέματα έχουν. Κάποιες επιχειρήσεις θα πωληθούν γρήγορα , κάποιες θα μείνουν και στα αζήτητα, κάποιες κρατικές επιχειρήσεις θα πωληθούν σε καλή τιμή , κάποιες σε κατώτερη, οι νόμοι της αγοράς είναι αδυσώπητοι.
Tόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ εναπέθεσαν πολλές ελπίδες ότι θα εξασφαλίσουν φθηνό φυσικό αέριο στις βιομηχανίες, στους βιομηχάνους δηλαδή. Επένδυσαν πολλά στις αποικιοκρατικές συμφωνίες με τη ρωσική κυβέρνηση για το φυσικό αέριο. Τώρα οι βιομήχανοι βλέπουν ότι λόγω της διεθνούς κρίσης, λόγω του ότι στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά μπαίνουν και τα πετρέλαια της Κασπίας, (πράγμα που οδηγεί σε πτώση της τιμής του πετρελαίου), γίνεται πιο φθηνό το πετρέλαιο ίσως από το φυσικό αέριο. Τινάζεται στο αέρα η αποικιοκρατική σύμβαση.
Υπάρχουν βεβαίως αποχρώσεις η και ενδείξεις ότι μπορεί να γίνει και άλλη παραλλαγή διαχείρισης εξ αιτίας κυρίως της καπιταλιστικής κρίσης και του φόβου ότι θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει τη ζωή του λαού.
Όλοι οι σχεδιασμοί αυτόν τον στόχο έχουν: Πώς θα αναπαραχθεί ο καπιταλιστικός κύκλος, πως θα χαλαρώσει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, κ.λ.π.
Ορισμένα κόμματα λένε ότι άλλη πολιτική συνιστά η τροποποίηση των αριθμητικών δεικτών της ΟΝΕ, ώστε να παίρνεται υπόψη η κοινωνία και η πραγματική οικονομία. Κατ΄ αρχήν και αυτοί ή και οι τροποποιημένοι αριθμητικοί στόχοι της ΟΝΕ έχουν ταξικό- κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο, αφορούν την πραγματική, δηλαδή την καπιταλιστική οικονομία.
Ακούμε πολλές φορές εδώ στη βουλή, ότι χρειάζονται νέες, φρέσκιες ιδέες. Κατά τη γνώμη μας η συζήτηση αυτή αποτελεί ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Ν΄ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ.
Οι «φρέσκιες» ιδέες π.χ. του Σρέντερ αφορούν 100.000 θέσεις εργασίας ενώ οι άνεργοι είναι θάλασσα εκατομμυρίων. Οι «φρέσκιες» ιδέες του κ. Σρέντερ αφορούν τη σύσταση ενός ταμείου που θα το χρηματοδοτεί άμεσα και έμμεσα ο γερμανικός λαός, ώστε να αποζημιώνονται οι απολυμένοι ξένοι εργάτες, να μη πληρώνουν δηλαδή οι καπιταλιστές ούτε το αντίτιμο που οφείλουν για την αποζημίωση. Έτσι θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου εναντίον κατ΄ αρχήν των ξένων εργατών και όχι μόνο.
Ρεαλιστική και αναγκαία η ρήξη με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.
Το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση με οικονομική και κοινωνική βάση. Αυτή δεν γίνεται αποδεκτή από την κυβέρνηση και τα άλλα πολιτικά κόμματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πρόταση μας είναι ανεδαφική. Απλώς έχει άλλη πολιτική κατεύθυνση, στηρίζεται στη λογική της ρήξης με τα βάθρα και τα στηρίγματα αυτής της κοινωνίας. Η ρεαλιστικότητά της στηρίζεται στον αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Εμείς δουλεύουμε για να πείσουμε το λαό για τη ρεαλιστικότητα και την αναγκαιότητα της ρήξης με τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας, για την αναγκαιότητα αντίθεσής του με τα μονοπώλια.
Δεν μπορούμε να μπούμε στη λογική της προσαρμογής στη σημερινή τάξη πραγμάτων. Από εκεί και πέρα βεβαίως είναι θέμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να επιλέξει.
Όταν λέμε ότι το χάσμα του πλούτου και της φτώχειας βαθαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της ηπείρου αυτής, είναι αλήθεια ή ψέματα;
Εμείς δεν έχουμε δικά μας στοιχεία, τα στοιχεία της ΕΕ και του ΟΗΕ χρησιμοποιούμε, που αν και μαγειρεμένα παρ όλα αυτά δεν μπορούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα.
Όταν λέμε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν εγγυώνται την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, δεν εγγυώνται τα ελληνικά σύνορα, λέμε αλήθεια ή ψέματα;
Όταν λέγαμε ότι είναι μύθος η άποψη ότι η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα εξασφαλίζουν από μόνες τους την ευημερία σε μια χώρα και την απαλλάσσουν από την οικονομική κρίση και την αστάθεια, λέγαμε αλήθεια ή ψέματα;
Μιλούσαμε αναχρονιστικά όταν σας λέγαμε ότι οι περίφημες τίγρεις της νοτιανατολικής Ασίας θα καταρρεύσουν, ότι δεν αποτελούν μοντέλο και όραμα ανάπτυξης ;
Δώστε εξήγηση πού οφείλεται η κρίση της Ιαπωνίας , της χώρας με τη μεγάλη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, με τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, την περίφημη εργασιακή πειθαρχία, με τις απεργίες που γίνονται με τα λευκά περιβραχιόνια.
Δώστε μια εξήγηση γιατί σήμερα οι διεθνείς οργανισμοί αγωνιούν για την κρίση που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ, την χώρα πιλότο για το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.
Δώστε μια εξήγηση γιατί στην Γερμανία φουντώνει η ανεργία, σε μια χώρα που θεωρείται επίσης πιλότος για την ευρωπαϊκή πολιτική.
Δώστε μια εξήγηση γιατί οι οικονομολόγοι επιστήμονες, τα διεθνή ινστιτούτα ομολογούν αυτό που εμείς λέγαμε και εσείς γελάγατε, ότι δεν πρόκειται για κρίση στις χρηματαγορές αλλά για κρίση που αφορά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Σας θυμίζω ότι υποστηρίζατε ότι οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας και αντιμετωπίζουν την ανεργία. Και στην Ελλάδα και παντού αποδείχθηκε ότι αυτό το δίδυμο δεν στέκει, επενδύσεις μπορεί να γίνονται, αλλά η ανεργία μεγαλώνει.
Μας είπατε πολλές φορές ότι η αύξηση των μισθών, φέρνει πληθωρισμό και ο πληθωρισμός φέρνει ανεργία, άρα πρέπει να πέσει ο πληθωρισμός για να χτυπηθεί η ανεργία.
Παντού - και στην Ελλάδα - υπάρχει το φαινόμενο: Να μειώνεται ο πληθωρισμός και να ανεβαίνει η ανεργία.
Εξηγείστε στον ελληνικό λαό τι κερδίζει από την αύξηση του ΑΕΠ, από τις τοποθετήσεις ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα, από τη φυγή κεφαλαίων και κερδών στο εξωτερικό, από τις επενδύσεις ελλήνων κεφαλαιοκρατών στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Από όποια πλευρά και να εξετάσει κανείς τα διάφορα σχέδια της ΕΕ , τα προγράμματά της, τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, θα βγει το συμπέρασμα ότι καμία υπόσχεση δεν δικαιώθηκε. Δικαιώθηκαν οι υποσχέσεις στο μεγάλο κεφάλαιο.