ΕVENTS Για τους κ.κ. Υπουργούς Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Πρόνοιας, ΠΕΧΩΔΕ, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η ελληνική διασπορά αριθμεί περίπου 7.000.000 άτομα και μέχρι τώρα η Πολιτεία, μόνο αποσπασματικά, περιστασιακά ή κατά περίπτωση ασχολείται με θέματα της Ομογένειας, φτάνοντας, μάλιστα, στο απαράδεκτο σημείο, να καταργήσει ακόμη και το υφυπουργείο Απόδημου Ελληνισμού. Δεν υπήρξε, ούτε υπάρχει συγκροτημένη πολιτική για τον απόδημο Ελληνισμό, αλλά ούτε και πολιτική υποδοχής παλιννοστούντων ή προσφύγων, παρά το γεγονός ότι από της συστάσεων του νεοελληνικού Κράτους, ανά 20ετία, περίπου, είχαμε κύματα Ελλήνων προσφύγων. Δεν υπάρχει εκπαιδευτική πολιτική για τους Έλληνες της διασποράς, ούτε γενική, ούτε επί μέρους, ούτε κατά τόπους εγκατάστασης (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ευρώπη, Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, Αφρική). Επίσης, δεν έχουν ρυθμιστεί θέματα συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και η παλιννόστησή της γίνεται σε συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Την τελευταία 10ετία, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, λόγω των ειδικών συνθηκών που δημιουργήθηκαν, μεγάλο κύμα προσφύγων Ομογενών εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, ενίοτε και με τις παροτρύνσεις του επίσημου Κράτους. Οι Ελληνοπόντιοι, που με προγράμματα των κυβερνήσεων στο παρελθόν, εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε πρόχειρους καταυλισμούς στη Μακεδονία, τη Θράκη και την Θεσσαλία, μολονότι πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που παλιννόστησαν, ακόμη δεν έχουν αποκατασταθεί στεγαστικά κατά τρόπο οριστικό και ανθρώπινο, αλλά και όσοι αποκαταστάθηκαν, αδυνατούν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, που κακώς τους επέβαλε η Πολιτεία. Το πλέον, όμως, δραματικό, είναι ότι αυτοί οι Έλληνες της προσφυγιάς, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, δεν έχουν εργασία και βρίσκονται σε απόγνωση γιατί αδυνατούν να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους. Ήδη, 150.000 Ελληνοπόντιοι βρίσκονται εγκατεστημένοι στην Ελλάδα, χωρίς καμία κρατική αρωγή, χωρίς στέγη, εργασία, περίθαλψη, ιθαγένεια. Ζουν στα περίχωρα των μεγάλων αστικών κέντρων, κυρίως Αθήνας και Θεσσαλονίκης, άστεγοι, άνεργοι, απροστάτευτοι από κάθε άποψη. Περιφέρονται στις πλατείες και τους δρόμους, ασχολούμενοι με παρασιτικά επαγγέλματα, κινούμενοι μεταξύ των ορίων της νομιμότητας και της παρανομίας, ενώ βρίσκονται στο έλεος του κάθε κρατικού οργάνου. Ενδεικτικά, για την απραγία και το απαράσκευο του Κράτους για την υποδοχή αυτών των προσφύγων αναφέρεται το εξής: Στην δεκαετία του ΄20, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, το ηττημένο και κατεστραμμένο Ελληνικό Κράτος, κατόρθωσε, μέσα σε μια 10ετία, να αποκαταστήσει σε ικανοποιητικό βαθμό 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες, γεγονός που θεωρήθηκε ως θαύμα για την εποχή. Σήμερα, που το Κράτος είναι συγκροτημένο και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης 150.000 Ελλήνων ομογενών, νεοπροσφύγων. Για τα παραπάνω Επερωτάται η κυβέρνηση για την απραξία συγκεκριμένης πολιτικής για την Ελληνική διασπορά γενικότερα και ειδικότερα για τους νεοπρόσφυγες, που προέρχονται κυρίως από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Βόρειας Ηπείρου. ΟΙ ΕΠΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΙΝΤΖΕΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΟΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΑΣΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΑΠΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑΣ