Ο ηγετικος ρόλος του Κόμματος

Οι έννοιες ηγετικός, πρωτοποριακός ρόλος του Κόμματος

Σχετίζονται μεταξύ τους δεν ταυτίζονται. Ετσι και αλλιώς το Κόμμα είναι το πιο πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης, οι κομμουνιστές είναι στην πρωτοπορία, δηλαδή στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Μπορεί να είσαι πρωτοπορία αλλά να μη ασκείς ηγετικό ρόλο στο κίνημα, να μη μπορείς να καθοδηγήσεις συνολικά το κίνημα λόγω συσχετισμού δύναμης. Η κατάκτηση του είναι θέμα συσχετισμού, εφόσον υπάρχει σωστή πολιτική. Αν όμως δεν είσαι πρωτοπόρος στην πράξη, δεν μπορείς και να κατακτήσεις ηγετικό ρόλο στην πορεία.

Στα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου τονίζουμε ότι προϋπόθεση για να έχει αποτελέσματα και προοπτική το Μέτωπο είναι η κατάκτηση του ηγετικού ρόλου της εργατική ς τάξης και του Κόμματος.

Ο ηγετικός ρόλος του Κόμματος και της εργατικής τάξης πραγματοποιείται μέσα από την κοινή δράση στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αφορά και την πολιτική συνεργασιών με άλλα κόμματα και κινήσεις, πολιτικούς σχηματισμούς που μπορεί να εμφανισθούν στην πορεία. Αντανακλάται στις συμφωνίες και στη διαπάλη για την τήρησή τους ή την λύση τους αν έτσι απαιτεί το γενικότερο συμφέρον του αγώνα. Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος ασκεί επίδραση στη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν το Μέτωπο. Δημιουργεί προϋποθέσεις ώστε να μετριάζει έως και να αναιρεί - όσο είναι δυνατό - την ασυνέπεια ή την ταλάντευση που αυτές οι δυνάμεις δείχνουν όταν μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη βαθιές ανατροπές που θίγουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οδηγούν στην κατάργησή του.

Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι οι συμφωνίες δεν θα γίνονται πάντα σεβαστές από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν ταλαντευόμενα κοινωνικά στρώματα, τα οποία φοβόνται ριζικές αλλαγές ή τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με τη συνολική κατεύθυνση και κυρίως την τελική έκβαση αυτών των αλλαγών.

Ο καθοδηγητικός ηγετικός ρόλος του Κόμματος κρίνεται σε κρίσιμα και σοβαρά ζητήματα και όχι στις επί μέρους πλευρές ενός αγώνα. Δεν πρέπει να συγχέεται με την τακτική των αναγκαίων συμβιβασμών που καλείται να κάνει το Κόμμα σε ορισμένες φάσεις ή συγκεκριμένες στιγμές, ειδικότερα στις συμφωνίες με άλλα πολιτικά κόμματα, ή στους αναγκαίους συμβιβασμούς ώστε να μη απειλείται η κοινωνική συμμαχία, η κοινή δράση στα πλαίσια του μαζικού κινήματος.

Άλλο πράγμα οι συμφωνίες και άλλο τα λάθη και η προδοσία. Η πολιτική των συμβιβασμών πρέπει να διασφαλίζει και να μη απειλεί τη γενικότερη τακτική και στρατηγική του κόμματος. Δεν υπάρχουν συνταγές για τους συμβιβασμούς, χρειάζονται «όμως τα μάτια δεκατέσσερα».

Η πιο επικίνδυνη οπορτουνιστική και ρεφορμιστική άποψη είναι αυτή που αρνείται τον ηγετικό ρόλο του κόμματος και του προλεταριάτου στο εργατικό λαϊκό κίνημα, είναι αφοπλισμός.

Επόμενη σελίδα