Από αυτό το βήμα δηλώνουμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει σήμερα , η μόνη ρεαλιστική διέξοδος είναι να καταργηθεί ο αντιδραστικός νόμος σας και να πάρετε υπόψη τους προβληματισμούς της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας και των γονιών τους, του εκπαιδευτικού κόσμου.
Η ευθύνη ενός νέου νόμου είναι δική σας. Μη ζητάτε από εμάς να σας ξελασπώσουμε. Το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο στις ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση στα ζητήματα της Παιδείας, γιατί είναι ο πιο αντιδραστικός, αντιλαϊκός, καθαρά ταξικός νόμος που έχει έλθει στη μεταπολίτευση για ψήφιση στη βουλή και εφαρμογή στη ζωή.
Το βασικό, το κυρίαρχο πολιτικό στοιχείο είναι, ότι με βάση τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, της Ε.Ε και της «Λευκής Βίβλου» για την Παιδεία η κυβέρνηση προσαρμόζει και υποτάσσει την εκπαίδευση των νέων, του Λαού μας, στις σύγχρονες απαιτήσεις των μονοπωλίων, στην ¨ευελιξία της αγοράς εργασίας¨, στις νέες εργασιακές σχέσεις. Στόχος είναι η διαμόρφωση και συμμόρφωση του ¨απασχολήσιμου¨ πλέον ¨ανθρώπινου δυναμικού¨ στον φαύλο κύκλο, δια βίου, της απόλυσης -κατάρτισης- απόλυσης, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα.
Υπάρχουν προτάσεις επίσης που ζητούν αναστολή ή πάγωμα του νόμου. Θα μπορούσε και μια τέτοια χειρονομία από την πλευρά σας να ικανοποιήσει κατ΄ αρχήν το μαθητικό κόσμο. Το πρόβλημα όμως είναι τι εννοεί ο καθένας με τη θέση αυτή. Το πάγωμα ή η αναστολή δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ή να δώσει προσχήματα στην κυβέρνηση να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, να διασπάσει και να τρομοκρατήσει το νεολαιίστικο κίνημα για να περάσει μετά από λίγους μήνες το νόμο της. Γιατί τότε θα κλείσουν οι πόρτες των σχολείων για πολλά -πολλά παιδιά.
Το ΚΚΕ καταθέτει στη βουλή 11 θέσεις για το πώς πρέπει να είναι ο νέος νόμος, 7 από τις οποίες αφορούν άμεσα μέτρα.
Ο ρόλος του ΚΚΕ είναι ολοφάνερος.
Δεν σταμάτησε να διαφωτίζει τον ελληνικό λαό για το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας, όπως και δεν σταμάτησε να προβάλλει στον λαό την αναγκαιότητα του μόνου δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει , της συσπείρωσης και του αγώνα.
Ο λόγος του ΚΚΕ από μόνος του δεν θα είχε καμμία αξία ούτε επίδραση, ούτε καν συμβολή αν δεν ακουμπούσε στα αντικειμενικά και πραγματικά βιώματα, στις εμπειρίες της νεολαίας.
Οι αγώνες της παιδείας ανέδειξαν ένα εξαιρετικά σοβαρό όχι βέβαια άγνωστο και νέο πρόβλημα.
Όλα τα κόμματα, όλοι οι φορείς ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης παντού και πάντα ορκίζονται στην λαϊκή συμμετοχή και πρωτοβουλία. Όλοι μιλάνε για τον περίφημο ελληνικό λαό που κάνει θαύματα. Το πραγματικό πρόσωπο αυτών των ρητόρων φάνηκε πολύ καλά και στις πρόσφατες κινητοποιήσεις. Ο λαός και η νεολαία είναι θαυμάσιοι, πρωτοποριακοί και σύγχρονοι όταν κυριολεκτικά τρώνε κουτόχορτο, όταν κοιμούνται και ρεμβάζουν, όταν αγανακτούν στους 4 τοίχους του σπιτιού. Όλοι αυτοί οι ρήτορες και κόλακες του λαού μιλάνε με καλά λόγια μόνο όταν ο λαός τους ψηφίζει, όταν τους χειροκροτεί, όταν είναι κάτω από την δική τους χειραγώγηση.
Το κύριο και χαρακτηριστικό των αγώνων δεν είναι οι φθορές στα κτίρια, τις οποίες βεβαίως κανένας δεν επικροτεί. Αντίθετα πιστεύουμε ότι οι φετινοί αγώνες των μαθητών έδειξαν μια μεγάλη ωριμότητα και ικανότητα περιφρούρησης, παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών έπαιρνε για πρώτη φορά μέρος στους αγώνες, χωρίς προηγούμενη πείρα.
Τα περισσότερα, αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία κάποιων λίγων αρνητικών περιστατικών, προέρχονται από την κατευθυνόμενη δράση ειδικών μηχανισμών που αφυπνίσθηκαν σε μια πορεία, προκειμένου να κτυπήσουν από τα μέσα τους αγώνες μέσω της δυσφήμησης.
Οι μασκοφόροι, οι γκαζάκηδες, οι καταστροφείς κτιρίων, δεν έχουν καμία σχέση με τους μαθητές και τους φοιτητές, ψάξετε να τους βρείτε στους κήπους των μηχανισμών που εκτρέφονται από τις διάφορες υπηρεσίες, κρατικές και μη.
Ο υπουργός παιδείας αρχικά προσπάθησε να αποδώσει τις κινητοποιήσεις στην παραπληροφόρηση, και τελικά όταν αποδείχθηκε ότι την παραπληροφόρηση την κάνει η κυβέρνηση, τότε «τάστριψε» και άρχισε να μιλά για κομματικές υποκινήσεις κ.λπ μια προπαγάνδα που την έχουμε γνωρίσει καλά στην 10ετία του 50, του 60, πράγμα που δείχνει πόσο απελπιστικά φτωχή -αναπόφευκτα- γίνεται η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, που όσο και να «εκσυγχρονίζεται», δεν μπορεί παρά να γυρνάει στο γνωστό τόπο του εγκλήματος, του κλασσικού αντικομουνισμού.
Κατά την γνώμη μας δεν υπάρχει ίσως προηγούμενο, όσο τουλάχιστον θυμόμαστε να λέγονται τόσα πολλά ψέματα, να χρησιμοποιούνται τέτοιες βρώμικες μέθοδες, και μάλιστα απέναντι σε παιδιά.
Η στρατηγική σας είναι να καταπονήσετε τους μαθητές και τις μαθήτριες, να τους φέρετε αντιμέτωπους με τους γονείς τους, με τον εργαζόμενο λαό. Είναι η γνωστή και προσφιλής τακτική του ¨διαίρει και βασίλευε¨. Πάντως να ξέρετε ότι θα θερίσετε θύελλες αργά η γρήγορα και εσείς και όποιο κόμμα ανεχθεί αυτήν την κατάσταση. Εσείς δεν θέλετε να πείσετε, θέλετε να τρομοκρατήσετε παρέα με τους εισαγγελείς και τις δυνάμεις καταστολής.
Με την ευκαιρία της σημερινής όξυνσης θέλετε να εδραιώσετε την κοινωνία και το κράτος της βίας, ώστε να προλάβετε τις αυριανές και μεθαυριανές ακόμα πιο μεγάλες και πιο ώριμες κινητοποιήσεις. Μας χωρίζει απόσταση αναπνοής από την προσπάθεια κάθε αγωνιζόμενος να καταγγέλλεται ως τρομοκράτης και παράγοντας ανωμαλίας. Δεν χύθηκε τόσο αίμα, κόπος και ιδρώτας σ αυτόν τον τόπο για να φθάσει η νεολαία και οι γονείς της να προσκυνάνε τον εισαγγελέα.
Τελικά δηλαδή που διαφέρετε από τις κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της ΝΔ; Και τότε έλεγαν ότι οι αγώνες είναι παράγοντας ανωμαλίας και θίγουν το γενικό και το εθνικό συμφέρον. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Πάψατε επιτέλους να καλείτε τους νέους να θέσουν σκοπό της μόρφωσής τους την «ανταγωνιστικότητα» προς τους γερμανούς ή τους γάλλους συμμαθητές και συμμαθήτριές τους. Αυτά τα ιδανικά είναι κίβδηλα, άλλωστε και οι γάλλοι και γερμανοί μαθητές πολλές φορές έχουν βγει στους δρόμους και θα βγαίνουν και στο εξής.
Με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι το πρόβλημα της παιδείας και οι κινητοποιήσεις δεν είναι στενά ελληνικό φαινόμενο, αλλά γενικότερο πρόβλημα στην Ευρώπη, στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ακριβώς γιατί οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Πριν λίγες μέρες πέρασε στις εφημερίδες η είδηση ότι εκτός από την Γαλλία και την Γερμανία σάλος υπάρχει σήμερα και στην Βρετανία για την εκπαίδευση. Ο φίλος σας κύριος Μπλερ πήρε το εξής «επαναστατικό» μέτρο, που είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων που έχουν αποτύχει. «Αποτυχημένα» θεωρούνται τα σχολεία που οι μαθητές έχουν απουσίες, χαμηλούς βαθμούς και κρούσματα βίας και ναρκωτικών. Το φάρμακο λοιπόν είναι η ιδιωτικοποίηση! Δημαγωγείτε ασύστολα όταν υποστηρίζετε ότι οι κινητοποιήσεις των μαθητών που γίνονται για να κερδίσουν μια σύγχρονη και δημόσια παιδεία, υποχρεωτική για όλους, οδηγεί στην ισχυροποίηση της ιδιωτικής παιδείας και των φροντιστηρίων. Δημαγωγείτε γιατί η πολιτική σας οδηγεί στο γιγάντωμα της ιδιωτικής παιδείας και όχι οι αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης.
Ένα πράγμα σας ενδιαφέρει: Να κλείσετε το στόμα της νεολαίας. Αυτή η μέθοδος δεν είναι καινούργια, δεν υπάρχει κανένας αγώνας που στα δικά σας μάτια είναι δικαιωμένος. Δεν αναγνωρίζετε το δικαίωμα του αγώνα, ακόμα δηλαδή και αυτά τα αστικά δικαιώματα που παραχωρήθηκαν ύστερα κυρίως από την γαλλική επανάσταση στην Ευρώπη. Οι αγρότες, ακόμα και όταν έχουν δίκιο, για σας δεν πρέπει να παλεύουν γιατί δυσκολεύουν την μετακίνηση και την λειτουργία των ξενοδοχείων και των χιονοδρομικών κέντρων, λές και οι αγρότες πρέπει να νοιάζονται γι αυτούς που μπορούν να κάνουν κάθε βδομάδα σκι ή να πηγαίνουν γουήκ-εντ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κάνουν συλλαλητήρια γιατί οξύνεται το κυκλοφοριακό, οι εργαζόμενοι στην πολιτική αεροπορία επίσης δεν πρέπει να απεργούν, δεν πρέπει να γίνονται κινητοποιήσεις το καλοκαίρι γιατί έχουμε τουρίστες, το χειμώνα γιατί τάχα τα μαγαζιά χάνουν πελατεία. Πείτε στον ελληνικό λαό πότε μπορεί να απεργεί, μάλλον, για σας μόνο την Πρωτοχρονιά και το Πάσχα, η την Πρωτομαγιά που έτσι και αλλιώς την θέλετε εορτή των λουλουδιών.
Οι αγώνες δεν καταργούνται, ούτε ο φασισμός και η δικτατορία δεν μπόρεσε να τους καταργήσει.
Εμείς ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Κίνδυνος υπάρχει όταν δεν γίνονται αγώνες, την στιγμή που υπάρχουν οξυμένα προβλήματα και αδιαλλαξία στην αντιμετώπισή τους. Κίνδυνος υπάρχει εκεί που υπάρχει και κυριαρχεί η μοιρολατρία και απαισιοδοξία. Οι αγώνες με δίκαια αιτήματα, οι αγώνες που προκύπτουν μέσα από συνειδητή επιλογή, δημοκρατικές διαδικασίες, αποτελούν παράγοντα υγείας, αισιοδοξίας και ελπίδας.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός παιδείας επανειλημμένα καταφεύγουν στο επιχείρημα περί ανίερων συμμαχιών στο κίνημα παιδείας με ευθύνη του ΚΚΕ. Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι δεν μας φοβίζουν τα επιχειρήματά σας, γιατί δεν μας φοβίζει το ψέμα και ο γκαιμπελισμός. Απλά αποκαλύπτετε την γύμνια σας στην υποστήριξη των απόψεων και των πράξεών σας. Το ποιος συμμαχεί με ποιόν φαίνεται από την στάση που κρατάνε τα κόμματα της βουλής απέναντι στην δράση του μεγάλου κεφαλαίου, στις 4 «ελευθερίες» της ΕΕ, απέναντι στην ΟΝΕ και στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Εδώ φαίνεται ποιος είναι με ποιόν και όχι στις κορόνες ειδικά μπροστά στις εκλογές, και μάλιστα μπροστά στον σκόπιμα απληροφόρητο λαό, που συνήθως μαθαίνει εκ των ύστέρων , μετά 20 και 30 χρόνια όλα τα παρασκήνια των αποφάσεων και των συμφωνιών.
Γνωρίζετε πολύ καλά , όπως το γνωρίζει και ο ελληνικός λαός, ότι για το ΚΚΕ η λαϊκή πάλη είναι ο μόνιμος και αναντικατάστατος κινητήρας της προόδου. Η κοινωνικοπολιτική πάλη είναι μονόδρομος για το ΚΚΕ. Έτσι ήμασταν , έτσι είμαστε και σήμερα, δεν πρόκειται να αλλάξουμε στο ζήτημα αυτό. Ποτέ ούτε για μια μέρα οι κομμουνιστές δεν βλέπουν τους αγώνες σαν κάτι το προσωρινό, το προεκλογικό, ούτε πεδίον άγρας ψήφων.
Εμείς δεν κρατάμε την συνηθισμένη στα άλλα πολιτικά κόμματα στάση, να περιφέρουμε εκ των υστέρων την αλληλεγγύη μας στους αγώνες, όταν αυτοί έχουν ξεσπάσει. Εμείς δεν σηκώνουμε μαύρες σημαίες μόνο και μόνο για να κάνουμε αντιπολίτευση, ούτε υποστηρίζουμε τις διαδηλώσεις της κατσαρόλας. Λαθρεμπόριο αγώνων και συνθημάτων δεν κάνουμε. Αν είχατε αυτογνωσία δεν θα τολμούσατε μπροστά στον ελληνικό λαό να χρησιμοποιείτε τόσα και τέτοια ψέματα. Θα έπρεπε να είσαστε πιο σεμνοί και πιο ρεαλιστές στα επιχειρήματά σας.