Atmosfera Słońca

To najbardziej poznany obszar Słońca, na który składają się zewnętrzne warstwy gazu. Panuje w nich nieprzezroczystość na tyle mała, że fotony mogą wydostawać się z niego w przestrzeń kosmiczną. W atmosferze słonecznej wyróżnia się trzy główne warstwy, które charakteryzują się odmiennymi warunkami fizycznymi. Są to: fotosfera, chromosfera i korona słoneczna. Fotosfera jest najgłębszą warstwą, widoczną gołym okiem. Temperatura panująca w fotosferze maleje z wysokością, najgłębsze warstwy są najgorętsze, średnia temperatura fotosfery wynosi ok. 6000°C. Na powierzchni fotosfery widoczne są, będące w ciągłym ruchu granule, gigantyczne "pęcherzyki gazu" wydobywające się z wnętrza Słońca. Średnica typowej komórki sięga 1500km. Granulacja jest cechą charakterystyczną fotosfery. Rozmieszczenie i kształt granul ciągle się zmienia. Pośród morza granulek, w fotosferze widoczne są ciemniejsze miejsca zwane plamami słonecznymi. Ich temperatura jest niższa od otoczenia. Plamy pojawiają się cyklicznie - okresy ich maksymalnej liczebności występują, co 11 lat.
Powyżej fotosfery, znajduje się chromosfera. Obserwowana podczas zaćmień Słońca lub za pomocą koronografu ma wygląd postrzępionej, niejednorodnej czerwonej otoczki. Barwę swą zawdzięcza linii wodorowej, leżącej w czerwonej części widma (długość fali 656.28 nm). Na jej powierzchni, włoski astronom Muratori, na pocz. XIII w. dostrzegł protuberancje, strugi materii chromosferycznej wyciągnięte na zewnątrz, które nie zawsze powracają na powierzchnię Słońca. Na tarczy słonecznej protuberancje widoczne są jako ciemniejsze włókna - mówi się o nich - włókna protuberancji. Prócz protuberancji, chromosferę zdobią rozbłyski, kilkuminutowe eksplozje, podczas których, część plazmy zostaje wystrzelona w przestrzeń. Przez kilka sekund, materia rozbłysku, może być bardziej gorąca niż jądro Słońca. Całą powierzchnię chromosfery przykrywa słoneczna trawa - spikule. Te strugi gazu, nazywane też bryzgami chromosferycznymi występują czasem w znacznym zagęszczeniu i noszą nazwę żywopłotów. Następna warstwa to cienka warstwa przejściowa, gdzie na przestrzeni 1000km temperatura plazmy gwałtownie wzrasta do temperatury około 1 mln stopni K. Słoneczną atmosferę wieńczy korona, najbardziej rozległa część atmosfery Słońca, która świeci najpiękniejszym blaskiem podczas zaćmień. Korona emituje w przestrzeń, strumień cząstek o dużym natężeniu, który astronom o nazwisku Parker, nazwał wiatrem słonecznym. Miało to miejsce około 1958 roku. Dalsze badania wykazały, że atmosfera Słońca sięga poza koronę, daleko w przestrzeń kosmiczną.
FOTO: NASA