Gwiazdy
Potężne, świecące własnym światłem kule gorącego gazu. Gwiazdy rodzą się, żyją
i umierają. W przestrzeni kosmicznej unosi się nieustannie gwiezdny pył, pozostałość
zanikających gwiazd. Przez miliardy lat, atomy pyłu gromadzą się w gigantycznych
ciemnych obłokach, o wielkości setek lat świetlnych. Po osiągnięciu pewnej masy,
obłok zaczyna się zapadać. Tworzą się setki zagęszczeń gazu, a każde z nich
zaczyna się kurczyć. Materia staje się coraz bardziej gęsta i gorąca i w końcu
zaczyna świecić, stając się tzw. protogwiazdą. W momencie, kiedy rozpoczynają
się reakcje termojądrowe i zaczyna ona wytwarzać własną energię rozpoczyna się
życie gwiazdy. Energia emitowana przez młodą gwiazdę powoduje świecenie resztek
otaczającej materii (mgławica). Tajemnicę narodzin gwiazd mogliśmy poznać dzięki
detektorom podczerwieni.
Gwiazdy mogą się różnić rozmiarami, masą i temperaturą. Ich średnice zawierają
się w przedziale od ok. 3000km do ponad 15 milionów kilometrów, a temperatury
na powierzchni sięgają od 3000 do ponad 50000 stopni Celsjusza. Na podstawie
barwy gwiazdy możemy określić jej temperaturę: paradoksalnie najgorętsze gwiazdy
są niebieskie, a najchłodniejsze są czerwone. Słońce o temperaturze powierzchni
ok. 5500 stopni Celsjusza ma kolor żółty i należy do gwiazd raczej chłodnych.
Słońce jest gwiazdą przeciętnej wielkości. Mówi się o nim żółty karzeł. Gwiazdy
o mocy promieniowania znacznie większej niż Słońce to olbrzymy. Stanowią one
raczej ostatnie stadium ewolucji, które nasze Słonce osiągnie za 5 miliardów
lat.
Energia gwiazd powstaje w wyniku nieustannych reakcji termojądrowych w ich jądrach,
gdzie panują temperatury rzędu dziesiątek milionów stopni i ogromne ciśnienia.
FOTO: NASA