Promieniowanie rentgenowskie
Promieniowanie
rentgenowskie, zwane jest inaczej promieniowaniem X. Dziś używa się częściej
tej pierwszej nazwy, która nosi imię swojego odkrywcy Wilhelma Rentgena (1895r.).
Promienie odkryte przez Rentgena są rodzajem promieniowania elektromagnetycznego
o długości fali zawartej w przedziale od 0,1 pm do ok. 50 nm, tj. pomiędzy promieniowanie
gamma i ultrafioletowym. Charakteryzują się wysoką energią. Powstają w wyniku
przejść elektronów na najbardziej wewnętrzne powłoki atomów. Ponieważ promieniowanie
rentgenowskie ma bardzo dużą energię, to posiada dużą przenikliwość, w związku,
z czym potrafi wniknąć na dużą głębokość zanim zostanie pochłonięte. Tę właśnie
cechę wykorzystuje się przy prześwietlaniu narządów ludzkich. Źródłem promieniowania
X są lampy rentgenowskie, pierwiastki promieniotwórcze, a także wiele ciał niebieskich,
np. Słońce. Promieniowanie rentgenowskie jest niewidoczne dla oka. Wykorzystuje
się je do celów leczniczych, badania składu chemicznego substancji, badania
struktur kryształów.
FOTO: www.smm.org/heart/lessons/jpgs/ful