Księżyc
Naturalny
satelita Ziemi, oddalony od nas przeciętnie o 384400km. Podobne rozmiary i małe
oddalenie Księżyca od Ziemi, sprawiło, że niektórzy astronomowie nazywają te dwa
ciała niebieskie "podwójną planetą".
Księżyc jest czterokrotnie mniejszy od Ziemi, jego średnica wynosi 3476km. Pełnego
obiegu wokół Ziemi, dokonuje z prędkością 3700km/h, w ciągu 27,3 dni. Jednocześnie
obraca się wokół własnej osi, co sprawia, że jest on zwrócony do Ziemi cały czas
tą samą stroną. Ze względu na swoje położenie, Księżyc, jest najlepiej zbadanym
ciałem niebieskim (poza Ziemią). Gołym okiem można zauważyć na jego powierzchni
ciemniejsze i jaśniejsze plamy, które Galileusz, nazwał maria, gdyż miał
przekonanie, że są morzami. Dziś wiemy, że są to miejsca bardziej suche niż ziemska
pustynia. Te tak zwane "morza", to najczęściej powierzchnie zastygłej
przed trzema miliardami lat lawy, pokryte bardzo licznymi kraterami. Największym
morzem jest Morze Deszczów o średnicy 1100km. Większość "mórz" znajduje
się na półkuli północnej. Noszą one bardzo romantyczne nazwy, jak: Morze Jasności,
Morze Nektaru, Morze Przesileń czy Ocean Burz.
Księżyc usłany jest kraterami, powstałymi w pierwszej fazie formowania się satelity,
na skutek silnych bombardowań przez meteoryty. Widoczne łańcuchy górskie to najczęściej
ściany kraterów i mórz. Powierzchnię księżyca tworzą głównie skały bazaltowe pochodzenia
wulkanicznego, pokryte warstwą pyłu. Księżyc nie posiada atmosfery, temperatura
powierzchni za dnia dochodzi do 105°C, nocą spada do - 155°C.
Od roku 1959, kiedy to Łuna 1 dokonała pierwszego lotu wokółksiężycowego, rozpoczęła
się epoka wypraw księżycowych. Wiele sond rozbiło się o powierzchnie Srebrnego
Globu, pierwszą, której udało się szczęśliwie wylądować była Łuna 9 (13 luty 1966).
21 lipca 1969 roku, na Księżycu wylądował pierwszy załogowy statek kosmiczny Apollo
11. Neil Armstrong, jako pierwszy człowiek odbył spacer się po Srebrnym Globie.
FOTO: NASA