Księżyc

Naturalny satelita Ziemi, oddalony od nas przeciętnie o 384400km. Podobne rozmiary i małe oddalenie Księżyca od Ziemi, sprawiło, że niektórzy astronomowie nazywają te dwa ciała niebieskie "podwójną planetą".
Księżyc jest czterokrotnie mniejszy od Ziemi, jego średnica wynosi 3476km. Pełnego obiegu wokół Ziemi, dokonuje z prędkością 3700km/h, w ciągu 27,3 dni. Jednocześnie obraca się wokół własnej osi, co sprawia, że jest on zwrócony do Ziemi cały czas tą samą stroną. Ze względu na swoje położenie, Księżyc, jest najlepiej zbadanym ciałem niebieskim (poza Ziemią). Gołym okiem można zauważyć na jego powierzchni ciemniejsze i jaśniejsze plamy, które Galileusz, nazwał maria, gdyż miał przekonanie, że są morzami. Dziś wiemy, że są to miejsca bardziej suche niż ziemska pustynia. Te tak zwane "morza", to najczęściej powierzchnie zastygłej przed trzema miliardami lat lawy, pokryte bardzo licznymi kraterami. Największym morzem jest Morze Deszczów o średnicy 1100km. Większość "mórz" znajduje się na półkuli północnej. Noszą one bardzo romantyczne nazwy, jak: Morze Jasności, Morze Nektaru, Morze Przesileń czy Ocean Burz.
Księżyc usłany jest kraterami, powstałymi w pierwszej fazie formowania się satelity, na skutek silnych bombardowań przez meteoryty. Widoczne łańcuchy górskie to najczęściej ściany kraterów i mórz. Powierzchnię księżyca tworzą głównie skały bazaltowe pochodzenia wulkanicznego, pokryte warstwą pyłu. Księżyc nie posiada atmosfery, temperatura powierzchni za dnia dochodzi do 105°C, nocą spada do - 155°C.
Od roku 1959, kiedy to Łuna 1 dokonała pierwszego lotu wokółksiężycowego, rozpoczęła się epoka wypraw księżycowych. Wiele sond rozbiło się o powierzchnie Srebrnego Globu, pierwszą, której udało się szczęśliwie wylądować była Łuna 9 (13 luty 1966).
21 lipca 1969 roku, na Księżycu wylądował pierwszy załogowy statek kosmiczny Apollo 11. Neil Armstrong, jako pierwszy człowiek odbył spacer się po Srebrnym Globie.
FOTO: NASA