Gwiazdy

Potężne, świecące własnym światłem kule gorącego gazu. Gwiazdy rodzą się, żyją i umierają. W przestrzeni kosmicznej unosi się nieustannie gwiezdny pył, pozostałość zanikających gwiazd. Przez miliardy lat, atomy pyłu gromadzą się w gigantycznych ciemnych obłokach, o wielkości setek lat świetlnych. Po osiągnięciu pewnej masy, obłok zaczyna się zapadać. Tworzą się setki zagęszczeń gazu, a każde z nich zaczyna się kurczyć. Materia staje się coraz bardziej gęsta i gorąca i w końcu zaczyna świecić, stając się tzw. protogwiazdą. W momencie, kiedy rozpoczynają się reakcje termojądrowe i zaczyna ona wytwarzać własną energię rozpoczyna się życie gwiazdy. Energia emitowana przez młodą gwiazdę powoduje świecenie resztek otaczającej materii (mgławica). Tajemnicę narodzin gwiazd mogliśmy poznać dzięki detektorom podczerwieni.
Gwiazdy mogą się różnić rozmiarami, masą i temperaturą. Ich średnice zawierają się w przedziale od ok. 3000km do ponad 15 milionów kilometrów, a temperatury na powierzchni sięgają od 3000 do ponad 50000 stopni Celsjusza. Na podstawie barwy gwiazdy możemy określić jej temperaturę: paradoksalnie najgorętsze gwiazdy są niebieskie, a najchłodniejsze są czerwone. Słońce o temperaturze powierzchni ok. 5500 stopni Celsjusza ma kolor żółty i należy do gwiazd raczej chłodnych. Słońce jest gwiazdą przeciętnej wielkości. Mówi się o nim żółty karzeł. Gwiazdy o mocy promieniowania znacznie większej niż Słońce to olbrzymy. Stanowią one raczej ostatnie stadium ewolucji, które nasze Słonce osiągnie za 5 miliardów lat.
Energia gwiazd powstaje w wyniku nieustannych reakcji termojądrowych w ich jądrach, gdzie panują temperatury rzędu dziesiątek milionów stopni i ogromne ciśnienia.
FOTO: NASA