Teoria heliocentryczna

Jest to teoria budowy naszego Układu Słonecznego, według której Słońce jest ciałem centralnym, a dookoła po orbitach eliptycznych krążą planety (w tym Ziemia). Czasem mówi się o niej: heliocentryczny model układu planetarnego. Teoria heliocentryczna zastąpiła teorię geocentryczną, która uznawała nieruchomą Ziemię za centrum Układu Słonecznego.
Teoria heliocentryczna, została spisana przez Mikołaja Kopernika w latach 1515 - 1530, a wydrukowana w 1543 roku. Kopie pierwszego egzemplarza otrzymał na łożu śmierci. W dziele "O obrotach sfer niebieskich" ("De revolutionibus orbium coelestium") Kopernik zaproponował inne niż dotychczas przyjmowano spojrzenie na ruch planet. W myśl jego przekonań, Słońce, było ośrodkiem, wokół którego krążą planety. Teoria ta godziła w powszechnie przyjętą tezę, sformułowaną 2000 lat wcześniej przez Arystotelesa, że stan spoczynku jest naturalnym stanem każdego ciała, więc Ziemia jest nieruchoma. Trudno się więc dziwić, że znaczna część uczonych, oraz Kościół, zdecydowanie odrzucił teorię Kopernika, jako sprzeczną z Biblią i filozofią Arystotelesa. Ponad pół wieku później, dzieło Kopernika wpisano na indeks ksiąg zakazanych. Usunięto go dopiero w 1758 roku. Wraz z upływem czasu teoria heliocentryczna Mikołaja Kopernika zjednywała sobie coraz większe grono zwolenników. Do najważniejszych jej orędowników należeli: Giordano Bruno, Johannes Kepler, Galileusz. Zwłaszcza ten ostatni, zasłużył się najbardziej, dla upowszechnienia teorii kopernikańskiej, za co min. został postawiony przed sąd, gdzie zmuszono go do odwołania swoich poglądów.
Niewiele osób wie, że prekursorem teorii heliocentrycznej, był grecki astronom Arystarch z Samos, żyjący w trzecim wieku przed naszą erą (ok. 320-ok. 250). Arystarch, był najprawdopodobniej pierwszym, który głosił, że Słońce stanowi centrum świata, wokół którego krąży Ziemia, a pory dnia są wynikiem obrotu Ziemi dookoła swej osi. Jego poglądy nie zyskały jednak wielu zwolenników i zostały zarzucone.
FOTO: NASA