Atmosfera Słońca
To najbardziej poznany obszar Słońca, na który składają się zewnętrzne warstwy
gazu. Panuje w nich nieprzezroczystość na tyle mała, że fotony mogą wydostawać
się z niego w przestrzeń kosmiczną. W atmosferze słonecznej wyróżnia się trzy
główne warstwy, które charakteryzują się odmiennymi warunkami fizycznymi. Są
to: fotosfera, chromosfera i korona słoneczna. Fotosfera jest najgłębszą warstwą,
widoczną gołym okiem. Temperatura panująca w fotosferze maleje z wysokością,
najgłębsze warstwy są najgorętsze, średnia temperatura fotosfery wynosi ok.
6000°C. Na powierzchni fotosfery widoczne są, będące w ciągłym ruchu granule,
gigantyczne "pęcherzyki gazu" wydobywające się z wnętrza Słońca. Średnica
typowej komórki sięga 1500km. Granulacja jest cechą charakterystyczną fotosfery.
Rozmieszczenie i kształt granul ciągle się zmienia. Pośród morza granulek, w
fotosferze widoczne są ciemniejsze miejsca zwane plamami słonecznymi. Ich temperatura
jest niższa od otoczenia. Plamy pojawiają się cyklicznie - okresy ich maksymalnej
liczebności występują, co 11 lat.
Powyżej fotosfery, znajduje się chromosfera. Obserwowana podczas zaćmień Słońca
lub za pomocą koronografu ma wygląd postrzępionej, niejednorodnej czerwonej
otoczki. Barwę swą zawdzięcza linii wodorowej, leżącej w czerwonej części widma
(długość fali 656.28 nm). Na jej powierzchni, włoski astronom Muratori, na pocz.
XIII w. dostrzegł protuberancje, strugi materii chromosferycznej wyciągnięte
na zewnątrz, które nie zawsze powracają na powierzchnię Słońca. Na tarczy słonecznej
protuberancje widoczne są jako ciemniejsze włókna - mówi się o nich - włókna
protuberancji. Prócz protuberancji, chromosferę zdobią rozbłyski, kilkuminutowe
eksplozje, podczas których, część plazmy zostaje wystrzelona w przestrzeń. Przez
kilka sekund, materia rozbłysku, może być bardziej gorąca niż jądro Słońca.
Całą powierzchnię chromosfery przykrywa słoneczna trawa - spikule. Te strugi
gazu, nazywane też bryzgami chromosferycznymi występują czasem w znacznym zagęszczeniu
i noszą nazwę żywopłotów. Następna warstwa to cienka warstwa przejściowa, gdzie
na przestrzeni 1000km temperatura plazmy gwałtownie wzrasta do temperatury około
1 mln stopni K. Słoneczną atmosferę wieńczy korona, najbardziej rozległa część
atmosfery Słońca, która świeci najpiękniejszym blaskiem podczas zaćmień. Korona
emituje w przestrzeń, strumień cząstek o dużym natężeniu, który astronom o nazwisku
Parker, nazwał wiatrem słonecznym. Miało to miejsce około 1958 roku. Dalsze
badania wykazały, że atmosfera Słońca sięga poza koronę, daleko w przestrzeń
kosmiczną.
FOTO: NASA