Promieniowanie rentgenowskie

Promieniowanie rentgenowskie, zwane jest inaczej promieniowaniem X. Dziś używa się częściej tej pierwszej nazwy, która nosi imię swojego odkrywcy Wilhelma Rentgena (1895r.). Promienie odkryte przez Rentgena są rodzajem promieniowania elektromagnetycznego o długości fali zawartej w przedziale od 0,1 pm do ok. 50 nm, tj. pomiędzy promieniowanie gamma i ultrafioletowym. Charakteryzują się wysoką energią. Powstają w wyniku przejść elektronów na najbardziej wewnętrzne powłoki atomów. Ponieważ promieniowanie rentgenowskie ma bardzo dużą energię, to posiada dużą przenikliwość, w związku, z czym potrafi wniknąć na dużą głębokość zanim zostanie pochłonięte. Tę właśnie cechę wykorzystuje się przy prześwietlaniu narządów ludzkich. Źródłem promieniowania X są lampy rentgenowskie, pierwiastki promieniotwórcze, a także wiele ciał niebieskich, np. Słońce. Promieniowanie rentgenowskie jest niewidoczne dla oka. Wykorzystuje się je do celów leczniczych, badania składu chemicznego substancji, badania struktur kryształów.
FOTO: www.smm.org/heart/lessons/jpgs/ful