Kodeks Etyki Polityka
jest wezwaniem do wszystkich polityków i osób życia publicznego, aby w pracy zawodowej i działalności politycznej kierowali się zasadami moralnymi, prawdą i dobrem.
Z działalnością polityka wiąże się nierozerwalnie dążenie do zdobywania i sprawowania władzy na różnych szczeblach struktur społecznych i politycznych, w urzędach administracji publicznej, a także prezentowanie swoich postaw i poglądów w środkach masowego przekazu.
Od prawości klasy politycznej zależy w dużej mierze ład moralny Narodu, praworządność Państwa Polskiego, pomyślność III Rzeczypospolitej i autorytet Polski we współczesnym świecie.
Kodeks Etyki Polityka powstał z inicjatywy Instytutu Lecha Wałęsy w poczuciu troski o przyszłość naszej Ojczyzny.
Kodeks Etyki Polityka
1. Obywatel III Rzeczypospolitej podejmujący działalność polityczną, pretendując tym samym do stania się osobą publicznego zaufania, powinien stanowić wzór osobowości prawej i szlachetnej, o postawie otwartej na drugiego człowieka.
2. Polityk dba o to, by prawo stanowione przy jego udziale nie pozostawało w sprzeczności z prawem naturalnym, a w swojej działalności kieruje się prawdą, sprawiedliwością i dobrem III Rzeczypospolitej.
3. Szczególnym przedmiotem troski polityka jest byt biologiczny narodu, a najwyższą w tej mierze wartością - ochrona życia ludzkiego.
4. Polityk dużą wagę przykłada do spraw związanych z ochroną podstawowych bogactw narodowych - środowiska naturalnego i dóbr kultury narodowej.
5. Polityk jest tolerancyjny wobec innych przekonań politycznych i światopoglądowych. Tolerancja ta przejawia się między innymi dążeniem do tworzenia osobom o odmiennych przekonaniach warunków do pełnego rozwoju i godnego bytowania.
6. W rozwiązywaniu konfliktów polityk uwzględnia wspólnie uznawane cele i wartości, a we wszystkich propozycjach bierze pod uwagę to, co najlepiej przyczyni się do realizacji dobra ogólnego. W szczególności polityk powinien pamiętać, że kompromis nie jest wartością samą w sobie, a dobry jest tylko wówczas, gdy pozwala zrealizować wspólne cele, przestrzegać powszechnie szanowanych zasad i dotyczy dobra wykraczającego poza partykularne interesy.
7. Jedyną drogą uzyskiwania poparcia społecznego jest dla polityka przekonywanie i dyskusja, w której używa racjonalnych argumentów, wystrzegając się wszelkiej manipulacji. W szczególności polityk nie wywiera presji na środki masowego przekazu w celu podania lub przemilczenia konkretnych informacji.
8. Polityk szanuje godność drugiego człowieka. Nie posługuje się plotką, czy pomówieniem i w żaden inny sposób nie poniża nikogo - nie wykorzystuje też swojej pozycji społecznej do działania na rzecz obniżenia czyjegokolwiek statusu społecznego lub materialnego.
9. Polityk uczciwie i rzetelnie realizuje swoje zadania, działając w oparciu o własne przekonania, nie kierując się w swojej działalności partykularnymi interesami własnymi, innych osób czy grup nacisku.
10. Polityk dobrze orientuje się w przepisach prawa stanowionego i dba, aby jego postępowanie w życiu publicznym i prywatnym nie budziło żadnych wątpliwości co do praworządności.
11. Polityk nie może przyjmować podarunków i środków finansowych ze źródeł, które mogą budzić zastrzeżenia co do legalności pochodzenia darowizn.
12. Przyjmowanie przez polityka podarunków lub wsparcia finansowego z legalnych źródeł powinno mieć formę i charakter nie pozostawiające wątpliwości co do tego, że darowizny te nie wpływają na zamierzenia polityka i nie wiążą go w żaden inny sposób.
13. Polityk powinien powstrzymać się od wszelkich czynów i zachowań, które mogłyby być interpretowane jako źródło nieuzasadnionych korzyści własnych, członków jego rodziny, bliskich znajomych bądź innych - związanych z politykiem więzami osobistymi lub zawodowymi - osób. Do takich czynów należy zaliczyć m.in. świadczenia osobiste w postaci prowadzenia doradztwa, czy konsultacji w sprawach objętych udziałem polityka w stanowieniu prawa. Dotyczy to także obsadzania stanowisk niepolitycznych, na które polityk może mieć wpływ z tytułu zajmowanej pozycji.
14. Polityk sam nie wykorzystuje i nie udziela innym informacji, których posiadanie może przyczynić się do uprzywilejowania wybranych osób i osiągnięcia przez nie korzyści osobistych.
15. Każdy polityk powinien mieć świadomość, że konieczna jest wzajemna konsultacja i współpraca wszystkich członków klasy politycznej w zakresie spraw objętych dobrem wspólnym.
16. Polityk, w stosunku do innych przedstawicieli klasy politycznej, winien jest uprzejmość - publicznie i prywatnie, a różnicom poglądów nie powinien nadawać charakteru osobistego. Nie zwalnia to polityka od zdecydowanego przeciwstawiania się nieetycznym propozycjom i praktykom .
17. Polityk nie rozpowszechnia fałszywych informacji. Zasada ta dotyczy w szczególności przeciwników politycznych oraz ich doradców i zwolenników.
18. Polityk mówi prawdę. Może jednak odmówić wypowiedzi wtedy, gdy nie posiada wystarczającej, jego zdaniem, wiedzy na konkretny temat albo treść wypowiedzi naruszałaby tajemnicę państwową lub bezpośrednio godziłaby w dobro ogółu albo, gdy prawda ta postawiłaby w niekorzystnym świetle jego samego lub organizację, którą reprezentuje.
19. W stosunku do społeczeństwa polityk winien jest okazywać szacunek. Ponadto - polityk, w miarę posiadanej wiedzy, powinien informować obywateli w zakresie wyrażanych przez nich oczekiwań oraz udzielać im pomocy, jeśli posiada takie możliwości.
20. Polityk winien zachować w tajemnicy źródło informacji i ich treść oraz powierzone mu dokumenty, jeśli osoba dostarczająca złożyła takie zastrzeżenie, a obowiązujące prawo nie wymaga ich ujawnienia.
21. Polityk dotrzymuje danego słowa i przyjmuje za nie odpowiedzialność.
22. Jeśli polityk złożył obywatelom jakąkolwiek obietnicę, a nie może jej zrealizować - winien poinformować zainteresowanych o tym fakcie i podać przyczyny takiego stanu rzeczy.
23. W przypadku ujawnienia spraw, które mogą stworzyć wątpliwości co do etyczności działań lub zachowań polityka albo świadczyć o ich niezgodności z prawem, polityk powinien niezwłocznie wyjaśnić sprawę publicznie lub na drodze sądowej.
24. Polityk działa w duchu miłości Ojczyzny. Postawa, zachowania i wypowiedzi polityka powinny wpływać na budzenie uczuć patriotycznych, szczególnie młodego pokolenia Polaków.
25. Polityk powinien wystrzegać się działań, zachowań i wypowiedzi, które mogłyby obniżać prestiż instytucji oraz organów państwowych, deprecjonować dorobek kultury narodowej, czy postacie lub doniosłe wydarzenia historyczne przynoszące chlubę Narodowi Polskiemu.
26. Polityk nie powinien także w żadnej formie dawać wyrazu aprobacie dla tych postaci lub wydarzeń historycznych, których następstwem w przeszłości było zniewolenie albo inne zbrodnie popełniane na Polakach lub osobach innych narodowości.
27. Polityk nie może wspierać osób i organizacji, które działają w sposób zagrażający wolności, demokracji lub tolerancji.
28. Polityk godnie reprezentuje Naród Polski poza granicami Rzeczypospolitej.
29. Dla zapewnienia wiarygodności klasie politycznej, nie mają moralnego prawa być politykami osoby, które:
- postępują wbrew zasadom moralnym w życiu prywatnym lub zawodowym,
- były karane przez sąd za przestępstwa wynikające z chęci zysku lub inne przestępstwa pospolite poniżające w powszechnej opinii,
- współpracowały ze służbami specjalnymi PRL, pozostawały lub pozostają w służbie obcych wywiadów albo są członkami tajnych organizacji,
- zatajają prawdziwe lub podają fałszywe dane osobowe.
Bibliografia
[1] W. Boziewicz "Polski Kodeks Honorowy" Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990 - przedruk (oryg. W-wa Księgarnia J. Czarneckiego, 1919),
[2] J.M. Bocheński "De virtute militari. Zarys etyki wojskowej" (1938) , Philed sp. z o.o., Kraków 1993
[3] J. H. Hallowell "Moralne podstawy demokracji" -PWN, Warszawa 1993 (tłum. - oryg. 1954, Chicago)
[4] M. Ossowska "Normy moralne. Próba systematyzacji" - PWN Warszawa 1970
[5] "Kodeks Etyki zawodowej Międzynarodowej Rady Muzeów" (ICOM), tłum. St. Waltoś, Ośrodek Dokumentacji Zabytków, Warszawa 1992
Możesz wysłać E-mail do
Lecha Wałęsy: walesa@newmedia.pl |
Copyright by Dariusz Szatkowski