KAROL DARWIN

W powyższy sposób zapoznał się z teorią ewolucji Karol Darwin. Darwin jako zdolny i zamiłowany przyrodnik, jeszcze podczas studiów, zaangażował się w wyprawę przyrodniczą na okręcie o nazwie Beagle. Jego głównym zadaniem było zebranie danych na temat fauny i flory na lądach odwiedzanych podczas rejsu (Ameryka Południowa, wyspy Oceanu Spokojnego, Australia). Na podstawie obserwacji i zbiorów z podróży, Darwin doszedł do wniosku, że gatunki nie są trwałe, lecz zmieniają się dzięki rywalizacji osobników. Jego wnioski można streścić w następujący sposób. Wszystkie istoty żywe są zmodyfikowanymi potomkami jednej lub kilku prostych form pierwotnych. Darwin nie starał się wyjaśniać pochodzenia tych pierwszych stworzeń żywych, ich istnienie uznał za "fakt" ewolucji. Ponadto, osobniki każdego gatunku różnią się między sobą, nigdy nie są identyczne. Potomkowie są zwykle podobni do rodziców dzięki dziedziczności. Liczba osobników młodych, w każdym pokoleniu przewyższa liczbę pokolenia rodziców i pojemność środowiska. Wobec tego tylko niektóre osobniki dożywają do okresu rozrodu i mogą pozostawić potomstwo. Są to osobniki najlepiej dostosowane do warunków życia. Podział gatunku na formy różniące się nieco sposobem życie pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów środowiska. Istnieje zatem tendencja do wyróżniania nowych form - stałego wzrostu liczby gatunków. Darwin owo przeżywanie osobników najlepiej dostosowanych nazwał doborem naturalnym. a za warunek konieczny dla jego działania uznał zmienność organizmów. Wszystkie przytoczone rozważania zostały ujęte w dziele pt:: O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego, czyli o utrzymaniu się doskonalszych ras w walce o byt.

Słabym punktem teorii Darwina był mechanizm dziedziczenia. Nie znano wówczas pojęcia genu i allelu. Uważano, że cechy potomka są pośrednie względem cech rodziców., Jeżeli organizm jest preferowany przez dobór pod względem określonego przystosowania, to zgodnie z ówczesnymi poglądami jego dzieci mają tylko połowę tej dodatniej cechy, zaś wnuki 1/4. Wyjściowa cecha w trzecim pokoleniu przestaje być dostrzegana przez dobór naturalny i zaciera się zupełnie w dalszych pokoleniach. Jedynym wyjściem w owej sytuacji było uznanie możliwości dziedziczenia cech nabytych. Darwin przyjmował wynik używania i nieużywania organów za jedną z przyczyn ewolucji; upraszczając, sądził, iż organizmy nabywają podczas życia nowych cech, które przekazują potomstwu.

Współczesna wiedza na temat genetyki doprowadziła do rozwinięcia idei Darwina w trzech głównych kierunkach.

Nie uważa się obecnie, że zmiany, które pojawiają się w ciągu życia jakiegoś osobnika, jako konsekwencja używania i nieużywania organów, zmieniają naturę potomstwa wydanego na świat przez tego osobnika. Nie traktuje się dziedziczenia cech nabytych jako czynnika ewolucyjnego.

Większą uwagę zwraca się na inne przyczyny przemian ewolucyjnych. Rozważa się zmiany przypadkowe, nie wpływające bezpośrednio na przeżycie i rozmnażanie się organizmów (dryf genetyczny, niedarwinowska teoria ewolucji - (ODNOSNIK DALEJ).

Jako jednostki, na które działa darwinowski dobór naturalny traktuje się nie tylko pojedyncze organizmy. Tymi jednostkami mogą być populacje (jednostki większe) lub geny (jednostki mniejsze).

TRUDNE POCZĄTKI

GENETYKA A EWOLUCJA


Š 1997, 1998 Biologia Molekularna w Internecie                 Webmaster

This server is running Apache