1944 |
Avery, McLeod, McCarty publikują pracę stwierdzającą, że czynnikiem, który może przywracać infekcyjność bakterii Streptococcus pneumonae (dwoinka zapalenia płuc), jest czysty DNA.
|
|
|
1950 |
E. Chrgraff odkrywa "alfabet DNA", czyli skład nici DNA oraz przedstawia regułę, głoszącą, ze liczba zasad pirymidynowych w DNA jest równa liczbie zasad purynowych. |
|
|
1953 |
J. D. Watson i F.Crick, prezentują DNA, jako helisę złożoną z dwóch nici powiązanych wiązaniami wodorowymi.
Na podstawie obrazów dyfrakcji promieni X, dostarczonych przez R. Franklin i M. Wilkinsa oraz odkryć E. Chrgraffa, udało się stworzyć model DNA. W 1962 roku J. D. Watson, F.Crick i M. Wilkins otrzymują Nagrodę Nobla. |
|
|
1956 |
Dokładne zbadanie ludzkiego kariotypu i podanie właściwej liczby chromosomów ludzkich (46) - Tyjo i Levan |
|
|
1958 |
Beadle, E. Tatum i J. Lederberg otrzymują Nagrodę Nobla za ustalenie podstawowych prawideł rządzących genetyką bakterii i grzybów. J. Lederberg zajmował się badaniem zjawiska koniugacji i transdukcji u bakterii, Beadle, E. Tatum, jeszcze w 1941 byli autorami stwierdzenia jeden gen - jeden enzym. |
|
|
1959 |
Nagroda Nobla za prace dotyczące polimeryzacji kwasów nukleinowych dla A. Kronenberga i S. Ochoa.
Kronenberg, jako biochemik, zajmował się badaniem aktywności enzymów, w latach pięćdziesiątych skupił się na enzymach replikujących DNA - wyizolował polimerazę DNA I. S. Ochoa, zajmował się enzymami wykorzystującymi energię z wysokoenergetycznych wiązań ATP. |
|
|
1961 |
J. Monod, A. M. Lwoff i F. Jacob przedstawiają operonowy model ekspresji genów prokariotycznych. Za swoje badania otrzymują Nagrodę Nobal w 1965 roku. |
|
|
1962 |
W. Arber udowadnia występowanie enzymów restrykcyjnych, zaś w 1967 Gellert odkrywa ligazy DNA - te odkrycia był podwalinami dla inżynierii genetycznej. |
|
|
1968 |
Nagroda Nobla dla R.W. Holleya, H.G. Khorana i M.W. Nirenberga za ustalenie podstaw kodowania informacji genetycznej (rozszyfrowanie kodu genetycznego).
M.W. Nirenberg odkrył, że w ekstrakcie komórek E. coli może zachodzić synteza nowych białek po dodaniu mRNA. W 1961 roku udało mu się ustalić, że sekwencja UUU koduje fenyloalaninę.
H.G. Khorana, odkrył w jaki sposób można syntetyzować trójnukleotydowe fragmenty RNA o znanej sekwencji - pozwoliło to na rozszyfrowanie kodu genetycznego.
R.W. Holley - zajmował się badaniami nad tRNA, ustalił, że ma on strukturę liścia koniczyny. |
|
|
1969 |
M. Delbruck, A.D. Harsley i S.E. Luria otrzymują Nagrodę Nobla za badania nad genetyką wirusów i mechanizmami regulacji ekspresji genów.
M. Delbruck - z wykształcenia fizyk, założyciel Grupy Fagowej, zajmującej się badaniem bakteriofagów. Do Grupy Fagowej należeli pozostali laureaci nagrody z 1969 roku.
A.D. Harsley Już w 1952 roku udało mu się udowodnić, że genom fagów jest złożony z DNA, późniejsze badania doprowadziły do poznania mechanizmu infekcji wiruswej. |
|
|
1970 |
H.G. Khorana styntetyzuje pierwsze DNA in vitro |
|
|
1972 |
Boyer, Cohen i P. Berg - wprowadzają pierwsze techniki klonowania genów. |
|
|
1975 |
D. Baltimore, R. Dulbecco i H.M Temin otrzymują Nagrodę Nobla za odkrycie retrowirusów i odwrotnej transkryptazy (enzymu, który może syntetyzować DNA na matrycy RNA) |
|
Southern wprowadza teoretyczne podstawy hybrydyzacji kwasów nukleinowych |
|
Kohler i Milstein jako pierwsi produkują monoklonalne przeciwciała |
|
|
1977 |
F. Sanger, Barrel i Maxam i W. Gilbert udoskonalają metody sekwencjonowania DNA, F. Sanger i W. Gilbert (wraz z P. Bergiem) w 1980 roku dostają Nagrodę Nobla |
|
Pierwszy sklonowany gen ludzki przez J. Shine (somatomammotropina sklonowana na plazmidzie bakteryjnym) |
|
Itakurze udaje się uzyskać somatostatynę drogą inżynierii genetycznej |
|
|
1978 |
Pierwsza diagnoza choroby genetycznej poprzez analizę DNA. Techniką RFLP, udało się zdiagnozować mutację w genie kodującym
łańcuch b hemoglobiny. |
|
|
1983 |
B. McClintock otrzymuje Nagrodę Nobla za odkrycie ruchomych elementów genetycznych - transpozonów. B. McClintock prowadziła swe badania jeszcze w latach czterdziestych. Badając kukurydzę zauważyła, że niektóre cechy dziedziczą się niezgodnie z prawami Mendla. |
|
K. Mullis przedstawia założenia metody PCR. Obecnie jest to podstawowa metoda używana w badaniach naukowych i analizach klinicznych. K. Mullis dostał Nagrodę Nobla w dziesięć lat po swoim odkryciu (1993) |
|
|
1987 |
Nagroda Nobla za badania nad onkogenami dla J.M. Bishopa i H.E. Varmusa |
|
Wprowadzenie metod tzw. odwrotnej genetyki. Udoskonalenie metod pozwalających na identyfikację białek startując od sekwencji DNA. Zastosowanie odwrotnej genetyki pozwoliło na zbadanie wielu chorób (m.in. mukowiscydoza, dystrofia mięśniowa Duchenne'a) |
|
|
1989 |
Nagroda Nobla za odkrycie katalitycznych właściwości RNA dla T. Cecha i S. Altmana. |
|
|
1990 |
Pierwsza kliniczna próba terapii genowej. Leczenie SCID przez (ciężki, złożony niedobór immunologiczny) przez wprowadzenie prawidłowej kopii genu ADA (deaminaza adenozyny). |
|
|
1993 |
Nagroda Nobla za odkrycie genów podzielonych (pokazani, że w genach znajdują się regiony kodujące - eksony i niekodujące - introny). Nagrodę otrzymali P. Sharp i R. Roberts. |