Do zaimk≤w zaliczamy wyrazy, za pomoc╣ kt≤rych wskazujemy lub pytamy o osoby, przedmioty, ich cechy, jak r≤wnie┐ o okoliczno£ci, czynno£ci i stany. W zdaniu g│≤wn╣ funkcj╣ zaimk≤w jest zastΩpowanie innych czΩ£ci mowy.
Zaimki dzielimy:
a) ze wzglΩdu na czΩ£µ mowy, kt≤r╣ zastΩpuj╣, na:
- rzeczowne, np. ja, on, co£, co, kto, nic, nikt.
- przymiotne, np. czyj,
kt≤ry, ten,
tamten, m≤j,
wasz, jaki.
Zaimki przymiotne odmieniaja siΩ przez przypadki,
liczby i rodzaje.
- przys│owne, np. tak,
tu, tam,
wtedy,
jak, gdzie,
kiedy.
Zaimki przys│owne s╣ nieodmienne.
- liczebne, np. ile,
tyle.
Zaimki liczebne odmieniaj╣ siΩ przez przypadki
i rodzaje.
b) ze wzglΩdu na znaczenie na:
- osobowe, np. ja, ty, my, wy,
- dzier┐awcze, np. m≤j, tw≤j, nasz, wasz, sw≤j,
- wskazuj╣ce, np. ten, ta, to, tamten, ≤w,
- pytaj╣ce, np. kto?, co?, kt≤ry?, jaki?, gdzie?,
- zwrotne: siΩ, sobie, siebie, sob╣,
- nieokre£lone, np. kto£, co£, jaki£, gdzie£, gdziekolwiek,
- upowszechniaj╣ce, np. ka┐dy, wszyscy, zawsze, ┐aden, nic,
- wzglΩdne - takie same jak pytaj╣ce, tylko
w zdaniu z│o┐onym pe│ni╣ funkcjΩ sp≤jnik≤w.
