Orzeczeniem jest najczΩ£ciej czasownik w formie osobowej.
Typy orzecze±:
a) czasownikowe - wyra┐one czasownikiem w formie osobowej, np. Gospodyni upiek│a chleb. Dziewczynka podlewa kwiaty.
b) imienne - z│o┐one z dw≤ch czΩ£ci: │╣cznika, wyra┐onego osobow╣ form╣ czasownika byµ, staµ siΩ, zostaµ oraz orzecznika, wyra┐onego rzeczownikiem, przymiotnikiem, przys│≤wkiem lub zaimkiem, np. Poranek jest (│╣cznik) pochmurny (orzecznik). Przemek nied│ugo zostanie (│╣cznik) ojcem (orzecznik). Niekiedy w roli │╣cznika wystΩpuje zaimek wskazuj╣cy to, np. Jasio to straszny │obuz (w domy£le: Jasio to jest straszny │obuz). Czasami │╣cznik opuszczamy, np. On ju┐ got≤w (w domy£le: On ju┐ jest got≤w).
