Wierzymy w jednego Boga, Ojca, Syna i Ducha ªwiΩtego, Stw≤rcΩ rzeczy widzialnych - do jakich nale┐y ╢wiat, w kt≤rym ┐yjemy - oraz niewidzialnych - jakimi s▒ czyste duchy, kt≤re nazywamy te┐ anio│ami - Stw≤rcΩ r≤wnie┐ duszy duchowej i nie╢miertelnej ka┐dego cz│owieka.

Jedynie sam B≤g mo┐e udzieliµ nam prawdziwego i pe│nego poznania Siebie samego, objawiaj▒c siΩ jako Ojciec, Syn i Duch ╢wiΩty Przez │askΩ jeste╢my wezwani do uczestnictwa w Jego wiekuistym ┐yciu, tu na ziemi w pomroce wiary, a po ╢mierci w ╢wiat│o╢ci wiekuistej. Wzajemne zwi▒zki, tworz▒ce odwieczne trzy Osoby, z kt≤rych ka┐da jest jednym i tym samym bytem Bo┐ym, stanowi▒ b│ogos│awione ┐ycie wewnΩtrzne Naj╢wiΩtszego Boga, kt≤re niesko±czenie przewy┐sza to, co my po ludzku mo┐emy poj▒µ. Dlatego to dziΩki sk│adamy dobroci Bo┐ej za to, ┐e bardzo wielu wierz▒cych mo┐e z nami ╢wiadczyµ wobec ludzi o jedno╢ci Boga, choµ nie zna tajemnicy Tr≤jcy Przenaj╢wiΩtszej.

Wierzymy w Pana naszego, Jezusa Chrystusa, kt≤ry jest Synem Bo┐ym. Jest On S│owem wiekuistym; zrodzony z Ojca przed wszystkimi wiekami i wsp≤│istotny z Ojcem, przez kt≤rego wszystko siΩ sta│o. Przyj▒│ On cia│o za spraw▒ Ducha ªwiΩtego z Maryi Dziewicy i sta│ siΩ cz│owiekiem; r≤wny wiΩc Ojcu co do B≤stwa, a mniejszy od Ojca ze wzglΩdu na cz│owiecze±stwo, ca│kowicie jeden, nie przez zmieszanie natur (co jest niemo┐liwe), lecz jedno╢ci▒ osoby.

Wierzymy w jeden, ╢wiΩty, katolicki i apostolski Ko╢ci≤│, zbudowany przez Jezusa Chrystusa na opoce, kt≤r▒ jest Piotr. Jest on cia│em mistycznym Chrystusa, spo│eczno╢ci▒ widzialn▒, wyposa┐on▒ w organa hierarchiczne, a zarazem wsp≤lnot▒ duchow▒, Ko╢cio│em ziemskim, Ludem Bo┐ym pielgrzymuj▒cym tu na ziemi i Ko╢cio│em wyposa┐onym w dary niebieskie - zal▒┐kiem i zacz▒tkiem Kr≤lestwa Bo┐ego, dziΩki kt≤remu dzie│o i mΩka Odkupienia przed│u┐aj▒ siΩ w pokolenia ludzkie; pragnie on z ca│ych si│ doskona│ego spe│nienia przy ko±cu czasu w chwale niebieskiej.

Pan Jezus kszta│tuje Ko╢ci≤│ przez Sakramenty, kt≤re wyp│ywaj▒ z Jego pe│ni. Przez nie bowiem sprawia, ┐e cz│onki jego uczestnicz▒ w tajemnicy ╢mierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, pod tchnieniem Ducha ªwiΩtego, kt≤ry udziela im ┐ycia i zdolno╢ci do dzia│ania. Jest wiΩc Ko╢ci≤│ ╢wiΩty, choµ w │onie swoim obejmuje grzesznik≤w, albowiem cieszy siΩ nie innym ┐yciem, jak ┐yciem │aski; je╢li cz│onki jego karmi▒ siΩ ni▒, u╢wiΩcaj▒ siΩ - je╢li za╢ odwracaj▒ siΩ od niej, obci▒┐aj▒ siΩ grzechami i zmazami, kt≤re stoj▒ na przeszkodzie rozszerzaniu siΩ jego promiennej ╢wiΩto╢ci. Dlatego Ko╢ci≤│ cierpi i czyni pokutΩ za przestΩpstwa, maj▒c w│adzΩ uwolnienia od nich swoich syn≤w, dziΩki Krwi Chrystusa i z daru Ducha ªwiΩtego.

Ko╢ci≤│; dziedzic obietnic Bo┐ych i c≤ra Abrahama wed│ug ducha, przez owego mianowicie Izraela, kt≤rego ╢wiΩtych Ksi▒g z mi│o╢ci▒ strze┐e i kt≤rego Patriarch≤w i Prorok≤w pobo┐nie czci zbudowany na Aposto│ach, przekazuje wiernie poprzez wieki zar≤wno ich s│owo zawsze ┐ywe, jak i w│adzΩ pastersk▒ w nastΩpcy Piotra i w biskupach, pozostaj▒cych z nim we wsp≤lnocie; wreszcie, ciesz▒c siΩ ustawiczn▒ opiek▒ Ducha ªwiΩtego, pe│ni Ko╢ci≤│ pos│annictwo przechowywania, nauczania, wyja╢niania i rozpowszechniania prawdy, kt≤r▒ B≤g objawi│ ludziom przez Prorok≤w w pewnej mierze jeszcze przys│oniΩt▒, a w spos≤b doskona│y i absolutny przez Pana Jezusa.

Wierzymy w to wszystko, co zawiera siΩ w s│owie Bo┐ym, spisanym lub przekazanym tradycj▒, i co Ko╢ci≤│ podaje do wierzenia jako objawione przez Boga, czy to przez uroczyste orzeczenie, czy te┐ w zwyczajnym, powszechnym nauczaniu. Wierzymy w nieomy1no╢µ, kt≤r▒ siΩ cieszy nastΩpca Piotra, gdy przemawia ex cathedra, jako Pasterz i Nauczyciel wszystkich chrze╢cijan, i kt≤r▒ posiada r≤wnie┐ Kolegium Biskup≤w, gdy wraz z nim wykonuje urz▒d nauczycielski.

Wierzymy, ┐e Ko╢ci≤│, kt≤ry Chrystus za│o┐y│ i za kt≤ry siΩ modli, jest niewzruszenie jeden co do wiary i kultu oraz przez wsp≤lny wΩze│ ╢wiΩtej hierarchii. Przebogata r≤┐norodno╢µ obrzΩd≤w liturgicznych w │onie tego┐ Ko╢cio│a czy te┐ prawowite zr≤┐nicowanie dziedzictwa teologicznego i duchowego oraz poszczeg≤lnych dyscyplin nie tylko nie przeszkadza jego jedno╢ci, ale nawet ja╢niej j▒ okazuje.

Uznaj▒c, i┐ poza organizmem Ko╢cio│a Chrystusowego znajduje siΩ wiele element≤w u╢wiΩcenia i prawdy, kt≤re jako dobra w│asne samego Ko╢cio│a nak│aniaj▒ do jedno╢ci katolickiej, a zarazem wierz▒c w dzia│anie Ducha ªwiΩtego, kt≤ry we wszystkich uczniach Chrystusa wznieca pragnienie owej jedno╢ci, mamy nadziejΩ, ┐e chrze╢cijanie, kt≤rzy nie za┐ywaj▒ jeszcze pe│nej wsp≤lnoty jednego Ko╢cio│a, zjednocz▒ siΩ w ko±cu kiedy╢ w jedn▒ owczarniΩ, pod jednym Pasterzem.

Wierzymy, ┐e Msza, kt≤r▒ odprawia kap│an w zastΩpstwie Chrystusa moc▒ w│adzy, otrzymanej przez sakrament kap│a±stwa i kt≤ra jest ofiarowana przez niego w imieniu Chrystusa oraz cz│onk≤w Jego mistycznego cia│a, jest rzeczywi╢cie Ofiar▒ Kalwarii, kt≤ra uobecnia siΩ sakramentalnie na naszych o│tarzach. Wierzymy, ┐e tak jak chleb i wino konsekrowane przez Pana podczas ostatniej Wieczerzy, przemieni│y siΩ w Cia│o Jego i w Jego Krew, kt≤re niebawem mia│y byµ za nas na krzy┐u ofiarowane, tak r≤wnie┐ chleb i wino, konsekrowane przez kap│ana, przemieniaj▒ siΩ w Cia│o i Krew Chrystusa, zasiadaj▒cego w chwale niebieskiej. Wierzy my, ┐e tajemna obecno╢µ Pana pod postaci▒ tych rzeczy, kt≤re naszym zmys│om w dalszym ci▒gu okazuj▒ siΩ takimi, jakimi by│y przedtem, jest prawdziwa, rzeczywista i substancjalna.

Wyznajemy r≤wnie┐, ┐e Kr≤lestwo Bo┐e, maj▒ce tu na ziemi pocz▒tek w Ko╢ciele Chrystusowym, nie jest z tego ╢wiata, kt≤rego kszta│t przemija, i ┐e wzrostu Kr≤lestwa tego nie mo┐na uwa┐aµ za to samo, co postΩp kultury ludzkiej czy te┐ wiedzy lub techniki, lecz ┐e wzrost ten dotyczy wprost coraz g│Ωbszego poznawania niedo╢cig│ych bogactw Chrystusowych, coraz usilniejszego pok│adania nadziei w dobrach wiecznych, coraz ┐arliwszego odpowiadania na mi│o╢µ Bo┐▒ i wreszcie coraz obfitszego szerzenia siΩ miΩdzy lud╝mi │aski i ╢wiΩto╢ci. Ta sama mi│o╢µ sk│ania r≤wnie┐ Ko╢ci≤│ do ci▒g│ej troski o prawdziwe korzy╢ci ludzi, gdy chodzi o dobra doczesne. Albowiem chocia┐ nie przestaje on przypominaµ swym dzieciom, ┐e tu na ziemi nie maj▒ trwa│ego miejsca, to jednak pobudza je, aby wedle swych warunk≤w ┐yciowych oraz zasob≤w przyczynia│y siΩ do wzrostu swego ziemskiego pa±stwa, aby popiera│y sprawiedliwo╢µ, pok≤j i zgodΩ bratersk▒ miΩdzy lud╝mi i aby udziela│y pomocy biedniejszym i nieszczΩ╢liwszym braciom.

Wierzymy w ┐ycie wieczne. Wierzymy, ┐e dusze tych wszystkich, kt≤rzy umieraj▒ w │asce Chrystusa - czy to dusze maj▒ce jeszcze dope│niµ ekspiacji przez ogie± czy╢µcowy, czy te┐ te, kt≤re zaraz po roz│▒czeniu siΩ z cia│em przyjmowane s▒ przez Jezusa, jak dobry │otr, do raju - tworz▒ Lud Bo┐y po ╢mierci, kt≤ra zostanie ca│kowicie zniszczon▒ w dniu zmartwychwstania, kiedy owe dusze po│▒cz▒ siΩ ze swoimi cia│ami.

Wierzymy, ┐e mn≤stwo dusz, kt≤re gromadz▒ siΩ w raju z Jezusem i Maryj▒, tworz▒ Ko╢ci≤│ niebieski, gdzie za┐ywaj▒c wiecznej szczΩ╢liwo╢ci, ogl▒daj▒ Boga takim, jakim jest, a tak┐e w r≤┐nym stopniu i na r≤┐ny spos≤b uczestnicz▒ wesp≤│ z anio│ami w sprawowaniu boskiej w│adzy, przynale┐nej Chrystusowi uwielbionemu, gdy wstawiaj▒ siΩ za nami i wspieraj▒ nasz▒ s│abo╢µ sw▒ bratersk▒ pieczo│owito╢ci▒.

Wierzymy w obcowanie wszystkich wiernych chrze╢cijan, a mianowicie tych, kt≤rzy pielgrzymuj▒ na ziemi, kt≤rzy po zako±czeniu ┐ycia doczesnego oczyszczaj▒ siΩ, oraz tych, kt≤rzy ciesz▒ siΩ ju┐ szczΩ╢liwo╢ci▒ niebiesk▒ - i ┐e wszyscy │▒cz▒ siΩ w jeden Ko╢ci≤│; wierzymy r≤wnie┐, ┐e w tym obcowaniu mamy skierowan▒ ku sobie mi│o╢µ Boga mi│osiernego i Jego ªwiΩtych, kt≤rzy zawsze maj▒ nak│onione uszy ku s│uchaniu naszych pr≤╢b, jak zapewni│ nas o tym Jezus: "Pro╢cie a otrzymacie".

Wyznaj▒c tΩ wiarΩ i t▒ nadziej▒ o┐ywieni, wyczekujemy zmartwychwstania umar│ych i ┐ycia przysz│ego wieku.

B│ogos│awiony niech bΩdzie B≤g, ªwiΩty, ªwiΩty, ªwiΩty! Amen.