CHRYSZCZATA 1907 r.

czym przejΩte tak serce g≤ry
przestraszone
┐e a┐ wiosn▒ zadudni│o
│omota│o

pΩk│o kwietniow▒ noc▒
i zawa│

zdrΩtwia│o Chryszczatej ramiΩ
zachwia│o
i do do│u zwiez│o
na sygnale
niebem
lecia│ Wielki W≤z

jeszcze siΩ jej
te buki
jod│y
w bok powbija│y
jak siΩ z n≤g osunΩ│a
upadla

z otwartymi
oczami
jeziorek

(rezerwat Zwiez│o - Jeziorka Duszaty±skie - VII.93)

ZRYWKA

po g≤rze wzrok siΩ ╢lizga
oko nie ma na czym zatrzymaµ
- kwiat rycerstwa w d≤│ opad│
konie wlok▒
nie┐ywych
w strzemionach

porzucone wok≤│ szyszaki
ko╢ci lasu bielej▒
por▒bane

szklana g≤ra
pod zamkiem chmur -
czy urodzi jeszcze
jakiego╢
╢mia│ka?

(pod Krzenienn▒ VII.94)

SAN

ten siΩ ju┐ po g≤rach nachodzi│
po bieszczadzie -
teraz ju┐ miastowy
wyperfumowany
broda w pianie
po brzegach wygolony
- stosunek
do s│u┐by
uregulowany

lec▒ do niego
jak w dym
pannice
│emk≤wna z bojk≤wn▒
Os│awa z Os│awic▒

i
pewnie im dobrze
bo widzia│ kto
by wraca│y?

(Zag≤rz VIII.94)

DO G╙RY