Ka┐dy font posiada swoje atrybuty wyra╝nie je okre╢laj▒ce: pole znaku, bazowa linia pisma, hinty, warto╢ci kerningu oraz spos≤b kodowania znak≤w. W pliku fontu zawarte s▒ r≤wnie┐ informacje o nazwie rodziny i odmiany kroju pisma, producencie fontu i posiadaczu praw autorskich.
U┐ywane w komputerowych programach edytorsko-graficznych oraz w profesjonalnych na╢wietlarkach fotosk│adu fonty to tzw. Type-1 - fonty PostScriptowe, kt≤rych znaki opisane z▒ za pomoc▒ krzywych Béziera, tworz▒c obwiednie (kontury) kszta│t≤w znak≤w, pozwalaj▒ce przekszta│caµ litery jako obiekty graficzne zale┐nie od potrzeb i mo┐liwo╢ci u┐ywanego oprogramowania (zmiana stopnia pisma, transformacja kszta│tu, cieniowanie, zmiania wype│nienia kontur≤w, etc.). Istniej▒ tak┐e fonty, w kt≤rych obwiednia jest definiowana za pomoc▒ innych krzywych matematycznych, np. Windowsowe fonty TrueType, czy TeX-owe fonty programu Metafont.
U┐ywane s▒ r≤wnie┐ fonty bitmapowe (bitmapped fonts), w kt≤rych kszta│ty poszczeg≤lnych znak≤w zdefiniowane s▒ jako wzory bitowe (mapy bitowe) - ka┐dy stopie± pisma musi posiadaµ w│asny zbi≤r takich ,,bitowych obrazk≤w''. Rozr≤┐nia siΩ jeszcze tzw. fonty ekranowe (screen fonts), definiuj▒ce obraz litery na ekranie monitora.
Czcionka, produkowana w Europie od drugiej po│owy XV wieku, ma postaµ metalowego prostopad│o╢cianu odlanego zwykle ze stopu drukarskiego (o│≤w 67%, antymon 26%, cyna 7% - w zale┐no╢ci od przeznaczenia proporcje sk│adnik≤w mog│y byµ nieznacznie zmieniane). G≤rna czΩ╢µ czcionki odlewana z matrycy uformowana jest w tzw. oczko odbijaj▒ce w trakcie drukowania znaki pisma, symbole, ornamenty lub inne elementy graficzne.
Istniej▒ te┐ odmiany kroj≤w konturowe, cieniowane i ozdobne. Niekt≤re kroje pism maj▒ po kilkana╢cie i wiΩcej odmian.