I rzek│ B≤g do Noego: " Bo oto ja sprowadzΩ potop na ziemiΩ, aby zniszczyµ pod niebem wszelkie cia│o, w kt≤rym jest dech ┐ycia. Wszystko co jest na ziemi, zginie ". Ludzie z krΩgu kultury ╢r≤dziemnomorskiej doskonale znaj▒ historiΩ Noego spisan▒ w biblijnej KsiΩdze Rodzaju. Noe, wybrany przez Boga Izraela, mia│ zachowaµ rodzaj ludzki, po tym jak B≤g zala│ ziemiΩ wod▒ i doprowadzi│ do zag│ady wszystkiego, co ┐yje. Niewielu jednak zdaje sobie sprawΩ z tego, ┐e Biblia nie jest jest jedynym staro┐ytnym tekstem opowiadaj▒cym o og≤lno╢wiatowej powodzi.
WiΩkszo╢µ staro┐ytnych mitologii wspomina o takim wydarzeniu. Za ka┐dym razem historia jest podobna: potΩ┐na pow≤d╝ zalewa ca│y ╢wiat. Ocaleµ udaje siΩ jedynie nielicznym, czasami r≤wnie┐ ich rodzinom. W legendach Aztek≤w, ocala│y nazywa│ siΩ Nene. We wczesnych pismach wedyjskich pojawia siΩ postaµ Manu, w Chinach odpowiednik Noego ma na imi Fo-Hsi, a na Bliskim Wschodzie teksty starsze od Bibli wspominaj▒ o co najmniej trzech bohaterach ocala│ych z powodzi. S▒ to Astra-Hasis, Utnapisztim i Ziusudra.
Przez ca│e lata wiΩkszo╢µ naukowc≤w uwa┐a│a, ┐e te relacje s▒ jedynie mitami. Byli te┐ jednak tacy, uparcie twierdzili, ┐e skoro tego typu opowie╢ci powtarzaj▒ siΩ niemal we wszystkich zak▒tkach ╢wiata, to bardzo mo┐liwe jest, ┐e przed tysi▒cami lat rzeczywi╢cie ╢wiat ucierpia│ w wyniku kataklizmu o zasiΩgu globalnym. Niekt≤rzy badacze postanowili odnale╝µ ╢lady i udowodniµ, ┐e taka katastrofa istotnie siΩ zdarzy│a.
Do grona zwolennik≤w teorii, wed│ug kt≤rej wydarzenia opisane w Bibli rozegra│y siΩ naprawdΩ, nale┐▒ miΩdzy innymi Walter Pitman i Bill Ryan - dwaj ciesz▒cy siΩ uznaniem naukowcy z Lamont Doherty Earth Observatory na uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Zafascynowani legendami Bliskiego Wschodu, w 1991 roku wyruszyli do Europy, aby szukaµ ╢lad≤w powodzi w okolicach Morza ªr≤dziemnego.
Pitman i Ryan skoncentrowali siΩ na Morzu Czarnym - wielkim zbiorniku wodnym, otoczonym ze wszystkich stron l▒dem i po│▒czonym z Morzem ªr≤dziemnym jedynie w▒sk▒ cie╢nin▒ Bosfor. Ze zdumieniem odkryli, ┐e tysi▒ce lat temu, w czasie ostatniej epoki lodowcowej, poziom wody w morzu obni┐y│ siΩ o 100 metr≤w. Okaza│o siΩ, ┐e l≤d odcio│ Morze Czarne od ╢r≤dziemnego i z czasem zamieni│ je w ogromne, s│odkowodne jezioro.
NastΩpnie w okresie od 5 do 13 ty╢. lat temu przed│u┐aj▒cy siΩ okres globalnego ocieplenia spowodowa│ topnienie lodowc≤w polarnych, wskutek czego poziom w≤d w oceanie ponownie siΩ podni≤s│. W ko±cu wody Morza ªr≤dziemnego przybra│y na tyle, ┐e - jak to uj▒│ Pitman - "z si│▒ tysi▒ca wodospad≤w Niagara" woda przela│a siΩ przez cie╢ninΩ Bosfor o wype│ni│a Basen Morza Czarnego.
Pitman i Ryan bez w▒tpienia dokonali bardzo wa┐nego odkrycia geologicznego, czy jednak jednocze╢nie odnale╝li wyja╢nienie zagadki biblijnego potopu ? Laboratoryjne badania pr≤bek pobranych z dna Morza Czarnego wykaza│y, ┐e zalanie tego morza nast▒pi│o oko│o 5600 lat przed nasz▒ er▒. Data ta jest o tyle zagadkowa, ┐e nie ma ┐adnych geofizycznych ╢lad≤w, ╢wiadcz▒cych o jakiejkolwiek katastrofie o globalnym zasiΩgu w tym okresie.
Istniej natomiast wiele dowod≤w wskazuj▒cych na to, ┐e katastrofa taka mia│a miejsce du┐e wcze╢niej ni┐ opisane przez Pitmana i Ryana zalanie Morza Czarnego, tj. oko│o 10 11 tys. lat p.n.e., czyli pod koniec epoki lodowcowej.
W Europie, Azji, obu Amerykach i Australii odnaleziono ╢lady wielu gatunk≤w zwierz▒t, kt≤re wygine│y pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. G│Ωboko w zamar╝niΩtej tundrze Alaski i Syberii naukowcy wykopali szcz▒tki staro┐ytnych ssak≤w, ryb morskich, skamienia│e dzrewa kt≤rych ju┐ dzi╢ nie ma i wiele innych skamienia│o╢ci. Nikt nie potrafi wyja╢niµ, co te organizmy, o kt≤rych wiadomo, ┐e ┐y│y niegdy╢ w znacznie cieplejszym klimacie, robi│y tak daleko na p≤│nocy, za krΩgiem polarnym. Dalsze badania wykaza│y, ┐e ich wyginiΩciu towarzyszy│a zwiΩkszona aktywno╢µ wulkan≤w i fala powodzi.
Czy to mo┐liwe, ┐eby tak odleg│e kataklizmy znalaz│y swe odbicie w staro┐ytnych legendach o potopie ? WiΩkszo╢µ znawc≤w odrzuca tΩ hipotezΩ ze wzglΩdu na zbyt du┐▒ odleg│o╢µ w czasie. Sumuj▒c d│ugo╢µ ┐ycia patriarch≤w z KsiΩgi Rodzaju otrzymujemy orientacyjn▒ datΩ kataklizmu - oko│o 2500 lat p.n.e., czyli ponad 7500 lat od ostatniej globalnej katastrofy.
Rozbie┐no╢µ dat oraz fakt, i┐ Egipcjanie pozostawili po sobie liczne zapisy pochodz▒ce sprzed 2500 r. p.n.e, w kt≤rych nie ma wzmianki o ┐adnej powodzi, sk│ania wiΩkszo╢µ badaczy do wniosku, ┐e w rzeczywisto╢ci legendarnego potopu w og≤le nie by│o. Istniej jednak grupa badaczy, kt≤rzy uznali, ┐e dotychczasowy spos≤b ustalania daty biblijnego potopu by│ niew│a╢ciwy.
W ksi▒┐kowej serii The Earth Chronicles ("Kronika Ziemi"), znawca jΩzyk≤w staro┐ytnych Zecheria Sitchin dowodzi, ┐e dotychczasowe wyliczenia liczby lat, opisanych w pierwszych rozdzia│ach KsiΩgi Rodzaju, opiera│y siΩ na b│Ωdnych za│o┐eniach. Wed│ug Sitchina, kiedy autorzy Starego Testamentu przek│adali sumeryjskie teksty o Stworzeniu ╢wiata i Wielkim Potopie (w oparciu o kt≤re powsta│y pierwsze rozdzia│y ksiΩgi Genesis), pomylili siΩ w obliczeniach dat zapisanych w skomplikowanym sumeryjskim systemie numerycznym.
To niedopatrzenie spowodowa│o, ┐e czas pomiΩdzy Stworzeniem, a Potopem zosta│ zmieniony. Zdaniem Sitchina na podstawie sumeryjslich pierwowzor≤w mo┐na by ustaliµ, ┐e Potop mia│ miejsce oko│o 11 tys. lat p.n.e., czyli ┐e zdarzy│ siΩ pod koniec ostatniej epoki lodowcowej.
Sitchin utrzymuje, ┐e w staro┐ytnych tekstach mo┐na odnale╝µ wskaz≤wki co do przyczyn Potopu. Chi±ska wersja tej legendy wspomina o kosmicznym incydencie, kiedy to planety uk│. s│onecznego zmieni│y sw≤j szyk: "Ziemia rozpad│a siΩ na kawa│ki i woda wyp│yne│a z jej g│Ωbi i zala│y l▒dy... planety zmieni│y swoje orbity i wielka harmonia ╢wiata zosta│a zak│≤cona". W podobnym tonie utrzymany jest tekst staro┐ytnych Babilo±czyk≤w, Erra Epic :"Zmieni│ siΩ uk│ad miΩdzy Ziemi▒ a Niebem. Gwiazdy, stacje bog≤w na niebiosach zmieni│y sw≤j tor podr≤┐y i nigdy nie wr≤ci│y na swoje dawne miejsca".
Do niedawna uczeni w wiΩkszo╢ci uwa┐ali, ┐e globalna pow≤d╝ pod koniec epoki lodowcowej spowodowana by│a naturalnymi procesami takimi jak np. topnienie czap lodowych na biegunach. Niekt≤rzy usi│owali nawet odnale╝µ ╢lady, kt≤re mog│yby wyja╢niµ, co spowodowa│o takie gwa│towne topnienie. Obecnie jednak przewa┐a opinia, ┐e koniec epoki lodowcowej nast▒pi│ zbyt gwa│townie, aby mo┐na by│o powiedzieµ, ┐e jego przyczyn▒ by│y tylko naturalne procesy.
Fala zwiΩkszonej aktywno╢ci wulkan≤w, o kt≤rej wiadomo, ┐e przetoczy│a siΩ przez nasz▒ planetΩ w owym czasie, mog│a byµ spowodowana wy│▒cznie przez zwiΩkszone ci╢nienie napieraj▒cych na siebie p│yt tektonicznych.
Zdaniem Sitchina, jedyn▒ si│▒, kt≤ra mog│a spowodowaµ przesuniΩcie p│yt, by│o zbli┐enie jakiego╢ wielkieo cia│a niebieskiego. Czy jednak istniej▒ jakiekolwiek staro┐ytne relacje o podobnym zjawisku ?
T│umacz▒ Enuma Elish, licz▒cy 4 tys lat ╢wiΩty tekst Babilo±czyk≤w, Sitchin odkry│, ┐e b≤g Marduk mo┐e byµ odpowiednikiem planety, kt≤r▒ Sumeryjczycy nazwali "Nibru". uwagΩ Sitchina przyku│ zw│aszcza jeden fragment Enuma Elish, najwyra╝niej oparty na wcze╢niejszch tekstach Sumer≤w: "Kiedy mΩdrzec zawo│a: Potop! - to jest b≤g ich, Nibru. Oto bohater, planeta z czteroma g│owami (ksiΩ┐ycami). B≤g, kt≤rego broni▒ jest ulewa i pow≤d╝, zawr≤ci".
Dalsze badania u╢wiadomi│t Sitchinowi, ┐e opis "boga" Nibru doskonale pasuje do tzw. Planety X, o kt≤rej wielu wsp≤│czesnych astronom≤w s▒dzi, ┐e mo┐e istnieµ w naszym uk│adzie s│onecznym. Dlaczego jednak astronomom dysponuj▒cym najnowocze╢niejszym sprzΩtem nie uda│o siΩ jej zobaczyµ? Ot≤┐ planeta ta ma podobno eliptyczn▒ orbitΩ, i przez wiΩksz▒ czΩ╢µ swojego obiegu pozostaje daleko w przestrzeni kosmicznej, du┐o dalej ni┐ Pluton, najodleglejsza ze znach nam planet uk│adu s│onecznego.
Sitchin zastanawia siΩ wiΩc, czy planeta X (Nibru) w pewnej fazie swej orbity mog│a zbli┐yµ siΩ do Ziemi tak bardzo, ┐eby wywo│aµ potop? Wiemy przecie┐, ┐e nawet stosunkowo ma│y ksiΩ┐yc wywo│uje przyp│ywy i odp│ywy. Sitchin doszed│ wiΩc do wniosku, ┐e wp│yw si│ grawitacyjnych zbli┐aj▒cej siΩ planety - kt≤ra, jak siΩ s▒dzi, mo┐e byµ nawet trzy razy wiΩksza od Ziemi - m≤g│ byµ du┐o bardziej katastrofalny. Im bli┐ej Ziemi by│ kosmiczny intruz, tym bardziej przyci▒ga│ masy wody na tΩ stronΩ planety, kt≤ra by│a zwr≤cona ku niemu. P≤╝niej, kiedy siΩ oddala│, wody spiΩtrzone z jednej strony rozla│y siΩ po ca│ej planecie, pozostawiaj▒c po sobie morskie osady, odnajdywany teraz w r≤┐nych czΩ╢ciach ╢wiata.
W ksi▒┐ce Gods of the New Millenium Alan Alford modyfikuje nieco teorie Sitchina. Zdaniem Alforsa, normalna orbita Planety X prawdopodobnie przebiega zbyt daleko od Ziemi, aby mog│a spowodowaµ Potop. Co by siΩ jednak sta│o, gdyby Planeta X, w wyniku ustawienia siΩ pozosta│ych planet Uk│adu S│onecznego w jednym rzΩdzie, zosta│a niejako popchniΩta ku Ziemi? Alford twierdzi, ┐e tak bliskie przej╢cie planety obok naszego globu mog│oby rzeczywi╢cie mieµ katastrofalne konsekwencje dla wszelkiego ┐ycia na Ziemi. Alford jest te┐ przekonany, ┐e si│y elektromagnetyczne, towarzysz▒ce tak bliskiemu miniΩciu siΩ planet, mog│y byµ przyczyn▒ przesuniΩcia osi Ziemi i odwr≤cenia biegun≤w magnetycznych. Uczeni s▒ jednak przekonani, ┐e takie wydarzenie rzeczywi╢cie siΩ zdarzy│o; co wiΩcej, badania szwedzkich geolog≤w w 1972 roku wskazuj▒, ┐e ostatnie takie wydarzenie rozegra│o siΩ 12 400 lat temu. Zachodzi wiΩc intryguj▒ca zbierzno╢µ z obliczon▒ przez Sitchina i Alforda dat▒ Wielkiego Potopu.
¼r≤d│o:
Faktor X