|
|
awet u nielotnych stadiów owadów (na przykład młode gąsienice mniszki) mogą wystąpić specjalne włoski, tzw. włoski balonowe; które powiększając powierzchnię ciała, pozwalają na przenoszenie owada przez wiatr na niewielkie odległości.
O kierunku rozprzestrzeniania się owadów decyduje kierunek wiatru. Jednakże wędrówki i przemieszczanie się owadów na odległości wiążą się raczej ze zjawiskiem zasiedlania nowych areałów przez gatunek niż z rozprzestrzenianiem się gradacji.
Unoszenie owadów przez prądy powietrzne to anemochoria. Znane są przypadki unoszenia owadów przez prądy powietrza nieraz na wysokość kilku kilometrów. Aeroplankton (skupiska bezkręgowców w atmosferze) odławiano do oprzyrządowanych balonów i samolotów; dotyczyło to przedstawicieli Collembola, Diptera, Thysanoptera, Hymenoptera itp.
Stwierdzono przenoszenie motyli z Meksyku na Alaskę czy mszyc z terenów Skandynawii na Spitsbergen (do 2000 km).
Pośredni lub bezpośredni wpływ prądów powietrza na owady w stosunku do innych czynników ekologicznych, które zostaną omówione póĽniej, jest stosunkowo niewielki. Powietrze jest środowiskiem rozprzestrzeniania się substancji zapachowych, tzw. feromonów, odgrywających w życiu owadów bardzo istotną rolę. Feromony płciowe, które w bardzo słabych stężeniach są wyczuwane przez owady z dość dużych odległości, pozwalają na odnajdywanie się odmiennych płci. Istnieją również feromony służące do odnajdywania roślin stanowiących pokarm owadów.
|
|
