|
|
|
Ukryty przekaz Grzegorz Gałęzowski
Zapewne niektórzy zastanawiają się dlaczego władze USA, poprosiły wszystkie kanały telewizyjne by nie pokazywały przekazów Usamy ibn Ladina.
Otóż istnieją różne techniki, które pozwalają na ukrycie jednej informacji w drugiej. W tym artykule przedstawiam dwie techniki ukrytego przekazu danych: glify i steganografia.
Samosterujący kod glifowy to sposób, który pozwala odwzorować grafikę w sposób cyfrowy na edytowanej stronie za pomocą tak małych znaków, że ludzkie oko odbiera ich skupisko jako szarą plamkę.
Maleńka kreska ukośna reprezentuje bit: pochylona w lewo odpowiada wartości 0, w prawo wartości 1. To właśnie są glify. Wystarczy zostawić trochę światła między kolejnymi glifami i ułożyć je na papierze równo w rzędach, aby otrzymać układ glifów, których wartości zawierają instrukcje, jak odczytać rysowany kształt. Łatki złożone z takich glifów mogą przybierać różne kształty i wielkość. Glify wyprodukowane przez standardową drukarkę laserową mieszczą na centymetrze kwadratowym około 50 bajtów nie skompresowanych danych. Kompresja może jednak podwoić, a nawet potroić tę liczbę, a samokorygujące się kody chronią przed błędami wynikającymi z zamazania obrazu. Dane w ten sposób zakodowane mogłyby być odporne nawet na zniszczenie, pod warunkiem wykorzystania wystarczająco drobnoziarnistej techniki druku.
Przy pomocy tej techniki, możemy wydrukować dokument tekstowy, który w tle będzie posiadał niewidoczne (dla nieuzbrojonego oka) zakodowane informacje.
Drugim sposobem przekazu zakodowanych informacji jest steganografia. Jest to technika która pozwala na ukrywanie informacji wewnątrz innej informacji, np. ukrycie jednego pliku w innym. Przykładem jest ukrywanie zdjęć pornograficznych czy szpiegowskich wewnątrz niewinnie wyglądających plików graficznych. Może się zdarzyć, że pracownicy danej organizacji, wykorzystując narzędzia steganograficzne, umieszczą (np. w plikach graficznych lub w samym kodzie html) na stronach WWW istotne dane, które mogły odczytać tylko określone osoby. Dobra steganografia to m.in. taka, która ukrywa dane nie naruszając przy tym naturalnej charakterystyki nośnika. Jednym z zasługujących na uwagę programów jest tutaj OutGuess autorstwa Nielsa Provosa, programisty znanego głównie z ogromnego wkładu w kryptograficzne bezpieczeństwo systemu OpenBSD. Według autora informacja ukryta w plikach formatu JPEG za pomocą programu OutGUess nie zmienia żadnych możliwych do wykrycia metodami statystycznymi cech obrazu.
Zainteresowanych tematem zapraszam do odwiedzenia poniższych stron:
http://www.outguess.org/
http://www.wired.com/news/politics/0,1283,41861,00.html
http://www.wetstonetech.com/sdart.htm
http://stego.com
http://www.demcom.com/english/steganos/index.html
Programy do steganografii to: Jsteg, JPHide, OutGuess (obecnie chyba najlepsze narzędzie)
Grzegorz Gałęzowski
poczta: gsgalezowski@poczta.onet.pl
|
 
|
|